We zijn op Schiphol.
Vanochtend heeft Janny ons (heel lief) naar het station gebracht en tegen 12 uur ging het richting Amsterdam. Omdat we geen haast hadden, reed de NS gewoon op tijd en om half 3 stonden we op het vliegveld.
Ingecheckt in het Citizen M, wat een mooi hotel is dat! De kamers zijn klein maar voorzien van alle luxe die je nodig hebt…en de indeling is echt uniek.
We hebben de koffers op de kamer gezet en toen snel terug naar Amsterdam Centrum, even gewinkeld en toen op kraamvisite bij Barbara en Camiel, en de baby bewonderd (wat een schatje)
Vervolgens weer de metro in en de trein en op Schiphol nog maar even wat gegeten.
Nu zijn we op onze kamer, met uitzicht op de vliegtuigen. We hebben al wat met het Philips sfeerlicht gespeeld (boven de wc en de douche hangen leuke lampen die allerlei kleuren licht geven)
Morgen uitslapen tot een uur of 8, dan even ontbijten op het vliegveld en tegen half 2 vertrekken we echt de plas over. We vliegen via New York en de verwachte aankomsttijd op Las Vegas is maandag 05:30 nederlandse tijd.
We hebben trouwens een vriendje mee die we de wereld gaan laten zien voordat hij in Beyum op het hunebed gaat. 🙂

Heerlijk geslapen in het CitizenM, wel wat vroeg wakker, maar vanaf half 6 komen alle grote vliegtuigen binnen en daar hadden we een prachtig zicht op, dus we hebben ons prima vermaakt.
Tegen 9 uur op naar Schiphol, even ontbeten en toen ingecheckt.
De vlucht vertrok op tijd en na 7 uur en 10 minuten vliegen stonden we op JFK New York. Helaas hebben we tijdens de daling niets gezien van New York want de bewolking was erg laag.
Op New York werd het nog even spannend want we hadden maar een dikke 2 uur om over te stappen. Ons geluk was dat we vrij snel uit het vliegtuig waren en toen snel naar de Immigrations gelopen zijn waar het op dat moment nog niet druk was. Het ging absoluut niet snel, ik denk dat ze per persoon wel een paar minuten bezig zijn. Toen we aan de beurt waren was de rest van ons vliegtuig ook aanwezig in de hal en die hebben dus vast lang moeten wachten om er door te komen.
Na de Immigrations kwam de Costums en hier mochten we ook vrij snel doorlopen.
Vervolgens in het treintje en toen was er een verrassing: we moesten via buiten naar de andere hal, konden we toch nog even roken (daar hadden we niet op gerekend in New York, ze zijn daar nogal anti roken)
Al met al hebben we in 1,5 uur alle procedures doorlopen en zaten we aan de goede gate.
Nog even de eerste hamburger gescoord bij Wendy’s want de volgende vlucht bood geen eten.
We zijn op tijd vertrokken, en met behoorlijk wat turbulentie boven Texas zijn we mooi op tijd op Las Vegas geland. (achteraf werd die turbulentie veroorzaakt door een tornado die voor 89 doden heeft gezorgd)
Na de rookpauze in de bus gestapt naar de autoverhuurder. We hadden een upgrade-bon van Dollar (via het AA forum) maar volgens de verhuurder was deze niet geldig voor een SUV dus dan moesten we het toch maar doen met een mid-size SUV. Naar de garage en een auto uitzoeken dus. En de volgende verrasssing diende zich aan: we mochten gewoon uitzoeken uit een rijtje full-size SUV’s. Het is een Jeep Grand Cherokee 4×4 geworden. Mooie grote auto! Helaas geen witte, dus deze krijgen we niet zo snel vies, hihi.
Op naar de Bally’s. We hebben een kamer gekregen op de 23e verdieping met zicht op de strip.
Even wat gratis gedronken in het Casino tijdens onze traditionele 5 dollar vergokken en toen toch maar op bed want we waren al met al toch al 27 uur wakker.
Morgen de boodschappen halen en even naar het zwembad, de temperatuur is hier ongeveer 89 graden (31 graden Celcius).

Gisteravond hadden we allebei absoluut geen probleem met inslapen: kop op de kussen en weg….tot een uur of 5 vanmorgen. Gezellig tot 7 uur tv gekeken. We kijken altijd naar een zender die het plaatselijk nieuws brengt en die melden werkelijk alles!
Om 7 uur naar de Paris voor het ontbijtbuffet, en het was weer heerlijk. Na het ontbijt nog even 5 dollar achtergelaten in het Casino en toen snel op weg voor de boodschappen. Gelukkig hadden we al een lijstje en alle campingspullen waren vrij snel gekocht. Veel dingen konden we vinden in de 99c shop en de Dollar Tree en de rest bij de Walmart gehaald.
Het is maar goed dat we een full-size auto hebben want het is best wel veel wat je nodig hebt.
Op weg terug naar Bally’s eerst even bij Dennis geweest voor een afspraak voor nog wat a-sociale plaatjes, die komen er 17 juni op en toen langs de outlet en nog naar Frys, waar ik een 75-300 lens bij de camera heb gekocht en wat filters voor nog mooiere plaatjes…..
Omdat we nog een beetje aan de tijd moeten wennen hebben we het de rest van de middag maar rustig aan gedaan.
Om niet in slaap te vallen hebben we toch nog maar een stukje strip gedaan en even gekeken in het nieuwste casino-hotel de Cosmopolitan. Erg mooi, geen foto’s gemaakt, camera vergeten. De plaatjes zal ik maken als we hier weer zijn over een week of 3….
Gegeten bij de Panda-express, ook weer erg lekker 🙂
Het is nu 20:15, we zijn met een kop koffie naar boven gegaan. Albert zit te genieten van het uitzicht op de strip.
Vanaf morgen gaan we op reis. De reis voert naar Acton, een plaatsje net boven Los Angeles, we gaan daar kamperen op een KOA. Onderweg gaan we Calico bezoeken
(een ghost-town)

Vanochtend zijn we aan de reis begonnen. Het eerste stuk vanuit Las Vegas is niet echt mooi te noemen. Het is zelfs een beetje saai. Er zijn wel bergen, maar alles is wat grijs en zonder de kleuren die we gewend zijn als we noordwaarts gaan.
Gelukkig schoten we wel mooi op op de highway. Een ding die opviel: als een Amerikaan op een bepaalde baan rijdt, dan blijft hij daar! De rest moet maar zien hoe hij wil inhalen. Men haalt hier dus van alle kanten in en dat over 3 of 4 banen, het is dus erg opletten! Soms worden auto’s aan beide kanten tegelijk ingehaald…..
Nog een leuk ding: de parkeerplaatsen hier zijn voorzien van de mooiste toiletgebouwen, alles gratis en erg schoon. Ook toiletpapier is er gewoon altijd! Dat is wel even wat anders als die vieze hokken bij ons.
We zijn in Calico geweest:
Vlak voor Barstow, aan i-15 van Las Vegas richting Los Angeles, ligt Calico Ghost Town. Het is een leuke gelegenheid om een indruk te krijgen van een oude Desert-Boomtown.
Calico ligt aan de rand van de Mojave Desert. Toen er in 1881 zilver en borax werd gevonden trok dat veel mijnwerkers aan. De de stad had tijdens de hoogtijdagen in 1887 1200 inwoners. In de heuvels rond de stad waren 500 mijnen waaruit 86 miljoen dollar aan zilver en 45 miljoen dollar aan borax werd gedolven. Voor die tijd was dat een enorme opbrengst en de bordelen, saloons, restaurants, winkels, pensions en hotels kwamen al snel. Om ervoor te zorgen dat de mijnwerkers geen dorst kregen, konden zij kiezen uit 22 saloons. In 1890 kelderde de zilverprijs en begon het verval. In 1907 was de voorraad borax in de heuvels uitgeput en steeds meer mijnwerkers trokken richting Death Valley waar nog volop borax te vinden was. Uiteindelijk werd Calico een Ghost Town.

Calico zou, net als zo veel Ghost Towns in het zuid-westen, zijn vervallen en verlaten zij het niet dat er in een van de mijnen een man gewerkt had die veel later de mogelijkheid had om de vervallen stad te kopen en de gebouwen te restaureren. Walter Knott, eigenaar van “knott’s berry farm” een van de grootste pretparken in Los Angeles, kocht in 1951 de verlaten stad en gebruikte een groot gedeelte van de gebouwen voor zijn pretpark waaronder de Calico Saloon. De overgebleven gebouwen werden gerestaureerd. In 1966 schonk hij de stad aan San Bernardino County dat als eigenaar de Ghost Town exploiteerde. .Het stikte er van de bussen met Japanners, dus we zijn vrij snel doorgereden.

Tegen een uur of 4 waren we op de KOA camping in Acton. Onderweg nog even wat eten meegenomen. We moeten per dag eten kopen want we houden het niet langer dan 1 dag goed.
Rund-kebab en kip-kebab, sla en brood.
Tent opgezet, ging in 1x goed en vrij snel.
Toen heeft Albert de bbq aangestoken en we hebben heerlijk gegeten!
Vervolgens ging hij koffie zetten met onze nieuwe coleman-brander en helaas ging dit direct goed (de vorige keer was hij overtuigd van het feit dat hij stuk was, maar hij weet nu hoe het werkt, dus ik had niets te lachen)
Het is nu 8 uur in de avond en onder het genot van een kopje koffie type ik dit verslag zodat iedereen thuis ook weet wat we beleefd hebben.
Vannacht kunnen we wat overlast verwachten van het Shambala Preserve, een natuur park, gerund door actrice Tippi Hedren. Er leven o.a. afrikaanse leeuwen, Bengalen, Siberische tijgers, luipaarden, panters en olifanten. Je kunt er op safari en zelfs overnachten behoort tot de mogelijkheden, prijs: 1500 dollar per nacht.
Ook zijn de ratelslangen hier extra giftig en agressief want ze hebben jongen en vanochtend hebben ze er net 1 van 1,5 meter doodgemaakt.
We zien wel hoe het loopt 🙂
Morgen richting de Californische kust…..

Na een roerige nacht vol met lawaai, aan de ene kant een doorgaande weg, aan de andere kant een druk gebruikt spoor en links van ons brullende leeuwen, zijn we om half 6 maar opgestaan. Koffie gemaakt, broodje gegeten en toen inpakken.
De avond in Acton was trouwens erg grappig, er liep een wasbeer op de camping te zoeken naar eten. Hij gooide alle containers om en haalde alles eruit wat eetbaar was. Eerst zagen we alleen een beest (het was al donker) en we hadden geen idee wat het was. Ze zijn ongeveer even groot als een middelgrote hond. Toen Albert er op af liep, ging hij weg en zo zagen we dat het een wasbeer was. Hij heeft ons leuk bezig gehouden en kwam sneaky achter ons langs om naar de volgende container te lopen. Ze doen dit heel stil, het is meer toeval dat je ze ziet. Helaas geen foto, het was te donker.Vandaag gingen we naar de Californische kust, de reis verliep vlekkeloos. Onderweg kwamen we nog langs Six Flags Californie, van een afstandje een indrukwekkend park met erg veel achtbanen. Mocht je hierheen willen dan moet je wel weten waar het ligt, we hebben niet 1 bordje gezien die ernaar verwees. Opeens reden we erlangs, en ik heb nog snel wat foto’s genomen.
Tijdens de rit ligt de camera steeds binnen handbereik, en soms heb ik hem de hele dag op schoot, want je ziet dan iets en als je dan eerst nog moet gaan zoeken dan ben je er weer voorbij…

Na een prachtige tocht door de landbouwgebieden (o.a. sinaasappels, citroenen, aardbeien, kersen, olijven) bereikten we de kust bij het plaatsje Ventura, ongeveer 40 mile boven Los Angeles. De oceaan ziet er net zo uit als de Noordzee, alleen ruik je hem wel beter. We hebben zoveel mogelijk de kustweg gevolgd en hebben nog een State Beach bezocht. In Pismo Beach hebben we nog even rondgekeken en op de pier gelopen. Pismo Beach is vrij luxe, en dat zie je direct aan de huizen.
Wat opvalt hier is dat het mooier is dan de gebieden die we hiervoor bezochten. Terwijl het in Nevada, Utah , Arizona en omstreken allemaal erg droog en rommelig om de huizen heen is, is het hier netjes opgeruimd en staan er erg veel bloemen. De oleanders staan op dit moment in bloei en hebben de mooiste kleuren!
Californie is trouwens erg voorzichtig met zijn fruitteelt. Toen we Californie binnenreden was er een soort van grenspost en er werd gecontroleerd of je geen fruit meenam, want dit is streng verboden.

We zijn nu op de KOA camping in Santa Margarita, een erg mooie camping midden in de natuur.
Een mooie grote plek delen we met een kudde spechten.
Albert kwam net een hert tegen en ik heb vanmiddag eagle’s gespot.
Hier geldt een waarschuwing voor bruine beren, wasberen, stinkdieren, eekhoorns. Geen eten laten liggen en alles in de auto laten, anders heb je ’s nachts visite.

Helaas geen internet, dus dit stukje moet wachten tot morgen.

Morgen gaan we naar Marina Dunes, dichtbij Monterey. Helaas kunnen we een stuk van de kustweg niet doen omdat deze nog steeds dicht is na een modderverschuiving 4 weken geleden. We gaan dus eerst een stukje noordwaarts en moeten dwars door de bergen, via een militair gebied om weer aan de kust te komen…..

Vanuit Marina Dunes weer een update van onze dag:
Op de camping van Santa Margerita hadden we geen internet op onze plek, maar dit kwam omdat we hoog op een berg in de bos stonden. We probeerden het nog even op de parkeerplaats en toen wilde het wel! Onder het genot van een “complimentary: kop koffie kreeg ik het verslag toch nog geplaatst.
Toen maar weer aan de rit. Via een stukje highway de bergen in om zo bij de kust te komen.
We hebben er absoluut geen spijt van, het was zo mooi daar….
Het is een gebied waar normaal maar weinig mensen komen, en dus ongerept (op de legerbasis na dan) Normaal is het vrij moeilijk om zo maar hier dooreen te rijden en als er oefeningen zijn mag het helemaal niet. Er waren nu oefeningen maar omdat een stuk van de kustweg niet te rijden is laten ze iedereen toe. Gewoonlijk mag je hier alleen maar door als je Amerikaans staatsburger bent of als er geen oefeningen zijn.
Zoals gewend misten we een afslag en zaten dus op de verkeerde weg. Ik dacht nog wat raar, er groeit hier wel erg veel gras door het asfalt en er stond ook no coast acces op de bordjes maar Albert was ervan overtuigd dat we goed zaten en het was een erg mooi gebied dus who cares? We reden door rivieren die gewoon over de weg liepen, dus de auto is weer schoon 🙂
Op een zeker moment was het road closed wegens mud slides, hahahaha.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Dus weer terug, onderweg nog een leuke slang tegengekomen van 1,5 meter lang, geen idee wat voor een, dus veilige afstand bewaard. Verderop zaten 2 gieren even een eekhoorntje op te peuzelen dus ook die mochten op de foto.
Via een erg bochtige en hoge bergpas (de dolomieten zijn er niets bij) bereikten we de kustweg. Ook weer prachtige uitzichten….Het ruikt hier in de bergen trouwens erg lekker, de lavendel staat in bloei.

Bartje vindt het allemaal ook erg mooi, af en toe mag hij even meekijken….die gaat zich straks echt vervelen op een hunebed in Beyum….
Aangekomen op de camping in Marina Dunes, vlak boven Monterey, hebben we eerst maar de tent opgezet, want die was nog nat. Toen boodschappen gehaald bij de Walmart, ook een afwasteil want die miste nog in onze verzameling. Toen naar het strand. Onderweg nog een tsunami waarschuwing gehad; als er een aardbeving is dan moet je naar hoger gelegen gebied!
Op het strand was weinig te zien, veel water en zand, het waaide erg hard, geen dolfijn of walvis te bekennen..
Albert heeft inmiddels hout gesprokkeld en een vuurtje gemaakt, en er liggen nu worstjes op de bbq.
Dit was zo ongeveer wel onze dag.
Morgen naar het Sea Aquarium in Monterey, de whales watching tour doen we niet ivm tijdgebrek en het waait erg hard en ik heb geen zin om zeeziek te worden.
Morgenavond slapen we in San Francisco…..

Het koelt ’s avonds behoorlijk af dus meestal liggen we er vroeg in. Gisteravond hebben we nog een poging gewaagd met een kampvuur, maar om half 10 werd het toch wat te koud, met als gevolg vanochtend wakker om 6 uur. (maar zoals Marina altijd zegt: dan heb je nog wat aan je dag, haha) Kopje koffie gezet, broodje erbij, tent ingepakt en weer op weg. Eerst nog even getankt en toen een stukje terug gereden naar Monterey. Vandaag staat het Bay Aquarium op het programma.
Het Monterey Bay Aquarium is een van de grootste en drukst bezochte aquaria ter wereld. (ongeveer 1,8 miljoen bezoekers per jaar)
Het aquarium ligt direct aan de oceaan, en wordt voortdurend voorzien van vers oceaanwater die binnenkomt via daarvoor aangelegde pijpen.
Te zien: ongeveer 35000 dieren, waarvan ongeveer 550 verschillende zeedieren.
De mevrouw aan de balie van de camping zei dat het aquarium open ging om 9 uur, maar het bleek 10 uur te zijn. Maar even koffie gedronken en wat rondgekeken. In Monterey staan nog verschillende Cannery’s, oude fabrieken waar tot begin jaren 50 sardines werden ingeblikt. Het ademt ook echt nog een oude sfeer uit.
Het aquarium was gewoon geweldig!!!
We hebben bij de zeeotters staan kijken, die heel tevreden in een groot basis ronddreven, het enige wat ik hierbij een beetje zielig vond was het feit dat hun familieleden gewoon op 40 meter vrij in de oceaan zwemmen. Vanaf een uitkijkpunt kon je ze zien dartelen door het kelp.
De zoutwatervissen waren erg mooi. Ook hebben ze een grote verzameling zeepaardjes. Het mooie van zeepaardjes is dat de mannetjes zwanger raken. (goed geregeld dus)
De kwallen expositie was dicht, vanaf morgen start er een nieuwe expositie waar ze een jaar aan gebouwd hebben. Gelukkig voor ons kwamen we in gesprek met een mevrouw die ons zo zielig vond dat we achter de schermen mochten kijken. De kwallen zitten in grote ronde bakken zonder hoeken zodat ze zich niet kunnen beschadigen.
Vlakbij de ingang staan nog de oude stoomketels die vroeger gebruikt werden toen het gebouw nog een Cannery was. Na 2 uur lang genieten werd het tijd om de weg te vervolgen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Eerst nog een stuk kustweg, want ik wilde graag het Pigeon Point Lighthouse zien (een oude vuurtoren die nu gerestaureerd gaat worden) Hier zagen we de zeeleeuwen op een rots liggen te zonnen.
Toen op naar San Francisco, eerst de Tomtom maar aan (gelukkig heb ik een Amerikaanse versie op mijn oude telefoon) en karren maar weer…
San Francisco heeft bijna 745000 inwoners en als je nagaat dat alleen het centrum hoogbouw is en de rest lage huizen dan kan je je voorstellen hoe groot het moet zijn. Het was enorm! We kwamen in een leuke file terecht over 5 banen breed. Ik was erg blij met de navigatie want het is gewoon een enorm doolhof hier. Maar aan elke file komt een eind en tegen 5 uur waren we bij het hotel. Je kan hier gratis parkeren en dat scheelt weer want soms vragen ze abnormale parkeerprijzen ( tot wel 80 dollar per nacht alleen voor parkeren)
We hebben een mooie ruime kamer met een King-size bed, dus dat is even wat anders als een Queen size luchtbed…
We hebben al een stukje San Francisco verkend, zijn even naar de Fishermans Warf gelopen en dat viel nog tegen. Sommige straten hebben een stijging van wel 40%, het is net bergbeklimmen.
Aan de Lombard street heb je de meest bochtige weg ter wereld, dit komt omdat ze anders de daling niet konden maken, het is te stijl!

Onderweg nog even een cable Car bewonderd en over de Fishermans Warf gelopen.
Morgenvroeg gaan we met de early bird tour naar Alcatraz, we hebben kaarten voor de eerste boot.
Dan willen we graag China Town bezoeken en verder zien we wel.

Aangezien we gisteravond laat waren gaan slapen (het was niet koud en er was tv) hadden we de wekker maar gezet. Ontbijten kon vanaf 7 uur, dus we waren 1 van de eersten. Intercontinental breakfast: koffie, jus en zoete broodjes. Nou ja het viel nog mee, want we hebben ook wel eens een droge donut gehad…
Met de maag vol op weg naar pier 33, waar we voor half 9 moesten zijn, onze boot ging om 10 over 9. Het was een flinke wandeling, bovendien stijgt of daalt bijna elke straat, dus je loopt nooit op een vlak stuk. San Francisco is gebouwd op 43 flinke heuvels.
Op naar Alcatraz:
Het eiland Alcatraz ligt in de baai van San Francisco en is vooral bekend om de gelijknamige, zwaar beveiligde gevangenis die daar was gevestigd. Het Amerikaanse leger beschouwde deze locatie als ideale plek om gevangenen te huisvesten vanwege het ijskoude water dat het eiland omringt en de zeer gevaarlijke stromingen.
Het eiland is ontdekt in 1775 door de Spaanse ontdekkingsreiziger Juan Manuel de Ayala het eiland ontdekt, en het op de kaart gezet met de naam “La Isla de los Alcatraces”, ofwel “het eiland van de pelikanen”.
In het jaar 1850 werd er op Alcatraz een fort gebouwd in opdracht van president Filmore. Het fort diende als verdedigingslinie voor de stad San Francisco .
Tijdens de Amerikaanse burgeroorlog zaten er al gevangenen, maar vanaf 1933 werd het een federale gevangenis.
In 1963 werd de gevangenis gesloten omdat de staat van de gebouwen erg slecht werd en het onderhoud te duur was. De laatste gevangenen verlieten Alcatraz op 21 maart 1963De gevangenis bestaat uit vier celblokken in de gevangenis, het is nooit volledig bezet geweest, gemiddeld waren er 260 mensen gedetineerd.
De gevangenen mochten 1x per maand bezoek ontvangen, nadat dit vooraf door de hoofdcipier was goedgekeurd. De gevangenen en hun bezoekers konden alleen via een intercom met elkaar praten, terwijl de gesprekken door bewakers werden afgeluisterd, het was verboden om over het leven op Alcatraz te praten.
In de militaire tijd zijn door de toenmalige gevangenen bomen, bloemen en struiken geplant. Nadat Alcatraz een federale gevangenis werd, nam de secretaris van de hoofdcipier het onderhoud van de tuinen over. Hij zorgde ervoor dat ook de gevangenen in de tuinen mochten werken. Zo hadden ze afleiding van de dagelijkse sleur.
De meest bekende gevangene van Alcatraz is Al Capone. Hij werd overgeplaatst uit de Cook County Jail in Atlanta, omdat hij daar de bewakers wist om te kopen, Hij kwam aan in augustus 1934, en bleef 4½ jaar. Tijdens zijn verblijf in Alcatraz heeft Capone diverse malen geprobeerd om hoofdcipier Johnston zo ver te krijgen hem speciale privileges toe te kennen, maar dat is hem niet gelukt
Gedurende de 29 jaren dat Alcatraz een federale gevangenis was, zijn er 14 ontsnappingspogingen geweest waarbij 36 gevangenen betrokken waren. 23 van hen werden tijdens hun poging aangehouden, 6 werden er doodgeschoten, en 2 mannen verdronken. De overige 5 mannen zijn nooit teruggevonden, waarschijnlijk zijn ook zij verdronken.

Het bezoek was zeer indrukwekkend. De cellen zijn zeer klein, 1,50 breed, 2,50 lang en 2,00 hoog.
Als je daar 10 jaar in moet zitten, dan heb je ook echt straf. We kregen een koptelefoon op met een guided tour erop, zo kwamen we veel te weten over het leven op Alcatraz.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Na Alcatraz gingen we op zoek naar Pier 39, waar de zeeleeuwen liggen te zonnen op houten vlonders. Erg leuk om te zien, alleen stinkt het er wel erg naar vis. De zeeleeuwen liggen allemaal over elkaar en ruziën nogal behoorlijk. Ze drukken elkaar gewoon van de vlonders af…

Toen op weg naar de Cable Cars: een soort trammetjes die voorgetrokken worden door kabels. Uitgevonden door iemand die het zielig vond dat de paarden bergop en afwaarts het erg moeilijk hadden en soms bergafwaarts verongelukten omdat de vracht te zwaar was.

Er gaan niet zoveel mensen in een cable car, dus er was een wachttijd. Bovendien hangen er mensen aan de zijkanten waardoor het voor de bestuurder erg opletten is. Het is ook behoorlijk zwaar werk om zo’n gevaarte te besturen.
We namen de Cable Car tot China Town: een rijkelijk chinees versierde wijk waar ongeveer 10.000 chinezen wonen. Veel winkeltjes: eten, zijden kleding, beelden van ivoor, restaurantjes. De wijk trekt veel toeristen dus het was er erg druk.

Terug weer met de Cable Car richting Fishermans Warf en toen naar het hotel gelopen en we waren bekaf. We hebben van 8 uur vanmorgen tot half 4 vanmiddag praktisch alleen maar gelopen.

Even uitgerust op de kamer en toen op zoek naar eten. Eerst even op internet gekeken waar concentraties restaurantjes waren en ongeveer 6 blocks verderop was het raak. We vonden een gecombineerde KFC en Taco Bell. Daar maar naar binnen. We hadden nog maar net besteld toen er 5 vrouwen binnenkwamen die je kan betitelen als zwart uitschot. Behoorlijk aangeschoten en een kabaal dat ze hadden…. Erg vermakelijk allemaal, een belevenis op zich.

Morgen gaan we richting Lake Tahoe, en daar zijn we niet echt rouwig om. Het is hier druk, de wandelingen zijn een aanslag op je benen, maar het is wel de moeite waard geweest.
Morgen kunnen we sneeuw verwachten, het is behoorlijk koud en Lake Tahoe verwacht 1 tot 2 inches sneeuw en vorst in de nacht. Met onze vooruitziende blik hebben we gelukkig voor een hotel gekozen

Vanochtend weer genoten van ons continental ontbijtje, nou ja, het was wel gezellig, er zaten nog andere Nederlanders, dus even gezellig gekletst…

Tegen 8 uur in de auto en via de Bay Bridge San Francisco uitgereden richting Sacramento en Lake Tahoe:
Lake Tahoe is een zoetwatermeer in de Sierra Nevada, op de grens van Californië en Nevada, vlakbij Carson City
Twee derde van de oevers van het meer liggen in Californië. De omgeving bevat vele skigebieden.
Lake Tahoe is een van de diepste (501m), een van de grootste (497km²) en een van de hoogste (1898m) meren in de Verenigde Staten. Alleen het Crater Lake in de staat Oregon is dieper (588m).
Bepaalde belangrijke delen van de waterkant in Californië liggen nu in staatsparken, of zijn beschermd door de United States Forest Service. Lake Tahoe is 35 km lang en 19 km breed. Het meer heeft 116 km waterkant.
De grootste plaats in de directe nabijheid van het meer is South Lake Tahoe, waarvan één deel in Californië ligt en het andere deel in Nevada. In het laatstgenoemde deel zijn enkele casino’s gevestigd.De weg erheen was mooi, al vrij snel na San Francisco begonnen de bergen en bossen en alles was eerst mooi groen, een uurtje rijden verderop veranderde dat in mooi wit. We zaten toen op 6000 feet. Op het hoogste punt 7315 feet was de buitentemperatuur 37 graden Fahrenheit. Bartje vond het te koud, dus hij heeft nu een sjaaltje van ons gekregen.
We hebben nog geprobeerd om een stuk door de bergen te rijden en dat ging best goed, eerst was er asfalt, toen gravel, toen gravel met gaten en water, maar toen er na ongeveer 10 km zandweg kwam waar we behoorlijk steil af moesten zijn we toch maar omgekeerd. Het zand was nat en we wisten niet wat voor daling er kwam en keren kon je er zeker niet, en je hoefde daar niet te verwachten dat er nog iemand langs kwam…
We hebben nog een behoorlijke tijd gezocht naar een Walmart of Safeway, want die zijn op zondag ook open. Elke keer als we dachten dat er een supermarkt open was (te zien aan drukte op de parkeerplaats) bleek het de parkeerplaats van een kerk te zijn, hahaha, echt honderden auto’s, je gelooft je ogen niet….

We zijn nu in South Lake Tahoe, hebben al 2 sneeuwbuien achter de rug, de Casino’s van Nevada liggen op loopafstand, dus vanavond maar even m’n grote hobby beoefenen: lid worden van de spelerclub 🙂

Deze slideshow vereist JavaScript.

Morgen een lange dag: 7,5 uur rijden door niet interessant gebied. We willen vroeg vertrekken dus we slaan het gratis continental breakfast hier maar over, want dat begint pas om 8 uur. We maken op de kamer wel een kop koffie en een broodje…..

Het verhaal van vandaag zou heel kort kunnen zijn: het was ongeveer 750 km rijden en 6,5 uur lang was het slaapverwekkend!
We zijn nu een week onderweg en hebben 1600 miles gereden. De benzineprijzen variëren van 3.79 tot 4.19 per gallon. De auto rijdt standaard 4×4 en neemt 1 op 8.Vanochtend ontbeten op de kamer, het continental breakfast was vanaf 8 uur en om nou te wachten op een droge donut ging ons wat te ver. We hadden dus maar even broodjes gehaald in de supermarkt en de rest konden we vinden in onze xxl-koelbox.
Dus mooi om 7.10 op reis. Dit is onze langste reisdag en noodzakelijk om aan de mooie kant te komen. De andere optie was om via Yosemite te gaan maar dat hebben we al gezien en bovendien zijn zowel de tioga- als de sonora pas nog dicht en dan moet je er zo wie zo heel hoog omheen.

Tegen 3 uur waren we in Wendover, nog net in Nevada en we slapen in de Peppermill, een casino-hotel. Omdat we vanaf morgen weer in de tent gaan en soms in cabins, hebben we onszelf vandaag verwend! We slapen in een kamer met een jacuzzi en een stoomcabine, lekker decadent 🙂

Omdat we vrij vroeg waren zijn we maar even doorgereden naar de Bonneville Saltflats:
De Bonneville-zoutvlakte ligt in het noordwesten van Utah en het is uniek stukje natuur. De zeer fragiele zoutvlakte heeft een oppervlakte van 412 km².
Het zout is op sommige plaatsen 1,8 meter dik. De vlakte is ontstaan doordat het zoute meer Lake Bonneville opdroogde. Het is de grootste zoutvlakte ten westen van het Great Salt Lake.

Bij elke regenbui verdwijnen de bandensporen van auto’s uit het zout. Daarom kan men er als het regent moeilijk navigeren. Omdat de zoutvlakte zo vlak is, wordt er een optische illusie gevormd: Je kunt de bolling van de aarde zien en je ziet de bergen boven het zout zweven.

De zoutvlakte bevat potassium, magnesium, lithium en soda chloride.

De Bonneville-zoutvlakte is vooral bekend om zijn snelheidsrecords. Op de Bonneville Speedway worden snelheden bereikt tot 1000km/u.

Ook zijn hier verschillende films hier gemaakt zoals Independence Day, Warlock, SLC Punk, The Brown Bunny, Cremaster 2 en The World’s Fastest Indian.

Omdat het erg koud en nat is staat alles nog onder een laagje water, maar ’s zomers droogt het helemaal op en krijgt de vlakte scheuren.
Het is echt een enorme vlakte, en je ziet de bolling van de aarde omdat het zo uitgestrekt is…

Op weg naar de Bonneville Saltflats beleefden we toch nog iets. Er zat zomaar een politieauto achter ons en we moesten stoppen. Wij hadden geen idee waarom. De regel hier is dat je netjes in je auto blijft zitten met je handen zichtbaar. De agent nadert heel voorzichtig je auto en blijft wat achter je staan, totdat hij zeker weet dat het veilig is. Hij inspecteerde eerst wat er in de auto lag en sprak ons toen aan. We hadden te dicht op onze voorganger gereden…..We kregen een waarschuwing. Navraag leerde dat je per 10 mile snelheid 1 auto afstand moest bewaren tot je voorganger, dus in ons geval was dat 7 autolengtes geweest en dat hebben we vast niet gehad. Het liep verder af met een sisser en hij wenste ons een fijne reis verder…..

We zitten nu op de kamer, gaan zo eten, we hebben geen internet dus dit verhaal gaat er morgen pas op.
We hebben onze horloges ook bijgesteld, we leven nu in de mountain-time, dus nog maar 8 uur verschil met Nederland.

Morgen via Salt Lake City naar Bear Lake, terug in de tent. Het weer gaat omslaan en ze verwachten dat het warmer gaat worden…….

Vanochtend eerst ontbeten bij de Mc Donalds: roerei, broodje, jam, pannenkoekjes met ahornsiroop en een soort hamburger, koffie erbij en we hadden ons buikje weer vol.
Toen op weg naar de volgende bestemming: Garden City.
We kwamen door Salt lake City dus hebben nog even een bezoekje gebracht aan het hoofdkwartier van de mormonen en de bibliotheek gezien waar je je familie kan terugvinden in hun gegevens. Ze bewaren daar alle kerkregisters van de wereld en die mag je gratis inzien.
Ook de tempel hebben we (van buiten) bekeken. We hadden verwacht dat het groter zou zijn…

Even verderop lag een outlet dus om ontwenningsverschijnselen te voorkomen ook maar even gekeken of er nog iets leuks was. De Osh Gosh winkel was de eerste winkel dus Vienna heeft weer geluk 🙂 Voor mezelf nog 2 shirts bij Tommy Hilfiger gevonden.
Toen maar weer verder door een gebied die behoorlijk overstroomd is. Het heeft hier de laatste tijd enorm geregend, dit is de eerste droge dag (hebben wij even geluk). Veel rivieren zijn buiten de oevers getreden en veel groenland staat onder water. Het ergste is dat nu het warmer wordt de sneeuw van de bergen ook gaat smelten dus ze zijn nog lang niet van het water af!
Onderweg nog een heleboel antilopes gezien die stonden te grazen.
We zijn nu in Garden City, aan het Bear Lake.
Het Bear Lake wordt ook wel “The Carribean of the Rockies “genoemd, omdat het water turquoise blauw is en het witte stranden heeft. De unieke kleur komt door de reflectie van leemoverblijfselen, die op de bodem liggen.
Het tentje staat, het waait wel een beetje maar de temperatuur is prima. (een graad of 22)
Bij gebrek aan een supermarkt eten we chili con carne uit blik, worstjes en sla.Morgen gaan we naar Grand Teton National Park. We slapen dan in Jackson. De rit is niet lang, maar waarschijnlijk wel erg mooi…..

Het was niet echt warm vannacht, ongeveer een graad of 5. Gelukkig hebben we slaapzakken van 30-50 gr Fahrenheit, dus ze moeten tot net onder nul kunnen. We hebben het gelukkig niet koud gehad, maar ook niet te warm….

Na het ontbijt op naar Teton NP. De weg was inderdaad erg mooi. Allemaal besneeuwde bergen op de achtergrond.

We kwamen nog langs een wildreservaat en zagen ibissen rondlopen. Af en toe een hertje maar qua wild hield het niet over.

Aangekomen in Jackson (net onder Teton) hebben we ons “image” even opgekrikt. Allebei een echte cowboyhoed! Het is trouwens een erg mooi stadje, je krijgt het echte wildwestengevoel hier.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Op het dorpsplein staan 4 bogen geheel gemaakt van geweien van de hertachtigen die elk voorjaar hun gewei verliezen.

Toen Teton in:
Grand Teton National Park ligt in het noordwesten van de staat Wyoming. De oppervlakte is 1.255 vierkante kilometer
De Grand Teton Mountains vormen een van de jongste bergketens van Noord-Amerika. De hoogste bergpiek is Grand Teton met een top van 4.198 meter.
Het gebergte is ontstaan naast een breuklijn in de aarde; aan de westzijde van de breuklijn werd de aarde omhoog gedrukt, terwijl aan de oostzijde de aarde juist naar beneden zakte. De 130 kilometer lange Teton Range heeft dan ook geen voorgebergte, de bergen rijzen direct naast de bodem van de vallei omhoog.
Nog maar 15.000 jaar geleden hebben gletsjers de canyons tussen de bergpieken geslepen. De tongen van de gletsjers hebben ook de vallei bereikt, waardoor zich veel mooie meren hebben gevormd. De Jackson Hole vallei is 72 kilometer lang en tot 20 kilometer breed, en er leven hier erg veel vogels en wilde dieren, waaronder zwarte beren, grizzlyberen, elanden en prairiewolven.
Grand Teton heeft een steppeklimaat en kent lange, koude winters, de laagste temperatuur is -43 °C. Wel zijn er regelmatig hele zonnige dagen voor, de gemiddelde sneeuwval bedraagt in januari ruim 1 meter. Kans op sneeuw is er tot half april, maar dat is dit jaar wat langer geworden.
In de zomer kan de temperatuur overdag tot boven de 25° C komen, maar de nachten blijven koel. Vooral in de avonduren onweert het vaak, ook voor vandaag is er onweer voorspeld.

Langs de Snakerivier en in moerassen groeien wilgen, zwarte populieren en blauwsparren In de rivieren wonen rivierotters, bevers en muskusratten. Elanden, bizons, muildierherten, wapiti’s en coyotes leven in de bosrijke gebieden. In de meren kan men de trompetzwaan vinden. De tijgersalamander leeft in poeltjes met een modderbodem. Een veel voorkomende slang is de kousenbandslang.

op zoek naar het wild…..Alle herten en aanverwante dieren hebben op dit moment geen gewei, die hebben ze net verloren en die groeien vanaf nu weer aan, ook de grote geweien groeien in de loop van het jaar weer volledig aan of nog iets groter.
We hebben een paar elk’s gezien, een erg groot hertensoort. Verder wat bisons die stonden te grazen en verder weinig wild. Waarschijnlijk waren we er op de verkeerde tijd, in de middag liggen ze wat te rusten, maar morgen komen we er vroeg doorheen op weg naar Yellowstone, dus we hebben nog hoop….Bijna aan het eind van het park, toen we de hoop op wild al hadden opgegeven, stonden opeens heel veel mensen te fotograferen, Albert zei oh, dat is vast een beer! Ik uit de auto, met de goede lens op de camera en eropaf…. Het was een Moose (rendier) die heerlijk blaadjes stond te eten. Er stonden rangers bij om de mensen op veilige afstand te houden en het dier trok zich weinig van ons allemaal aan, dus die heb ik goed op de foto.

Toen weer terug naar Jackson, eten inslaan voor vanavond en tanken. De benzineprijs valt hier mee: 3.84 voor een gallon. Ook heel mooi is dat Albert inmiddels zelf kan tanken zonder hulp, hihi, je wordt helemaal gek van het aantal knoppen en handelingen voordat je kan tanken.

We zitten nu op de KOA aan de Snake-river en hebben voor de zekerheid een cabin.

Morgen naar Yellowstone, de weersverwachting voor de komende 2 dagen: hoog 5 graden, laag -3 en sneeuw! Ook daar hebben we onze tentplek al veranderd in een cabin, want -3, dat trekken de slaapzakken echt niet!

Zoals gewoonlijk weer vroeg op, ontbeten, en op weg.
Via Teton NP, om misschien nog wat wild te zien, naar Yellowstone NP.En de keus om door Teton te rijden, was absoluut geen foute keus!!!
Eerst zagen we een Moose lopen, en wat later bisons en toen stonden er opeens een heleboel auto’s langs de weg, rangers erbij, zwaailampen aan, iedereen stond te kijken en met enorme lenzen en verrekijkers te turen. Maar even vragen wat er te zien was: en ja, de hoofdprijs! Er was een moeder grizzley met 2 cubs gezien achter een boom en ze dachten dat ze er nog zat. Dus ook maar wachten…..en dat werd beloond. Na een minuut of 10 kwam er wat beweging en een enorme beer liep om de boom heen. Even later gevolgd door 2 kleine beertjes, die liepen te spelen. Ze waren op een afstand van een 150 meter. Toen moeder onze kant op kwam moest iedereen direct terug naar zijn auto, want ze kan heel snel agressief worden.
Het zag er erg lief uit, helemaal niet gevaarlijk, maar dat was het natuurlijk wel. We hebben allemaal staan genieten van dit schouwspel en achteraf horen we dat dit heel bijzonder was. Zelfs mensen die hier wonen hebben nog nooit een grizzly gespot, of soms van ver. Zo dichtbij is dus heel bijzonder.
Het was nog maar 9 uur, en onze dag was al goed, en we waren nog niet eens in Yellowstone.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Op naar Yellowstone:
Yellowstone is het oudste nationaal park in de wereld. Het park bestaat sinds 1 maart 1872.
Het heeft een oppervlakte van bijna 9000 km², waardoor het een van de grootste nationale parken is in de USA. De gemiddelde hoogte in het park is 2440 meter. In het park leven vele diersoorten, waaronder bizons, herten, verschillende beersoorten, coyotes en wolven.

Onder het Yellowstone National Park bevindt zich een vulkanische hotspot.
De vulkaan, die kan gelden als de grootste op aarde, is de Yellowstone caldera. In feite is het gehele nationale park één grote caldera met een doorsnede van bijna 65 km. Een nieuwe uitbarsting zou niet alleen catastrofaal zijn voor de wijde omtrek van het park, maar kan ook een ‘vulkanische winter’ van 80 jaar opleveren op het gehele noordelijk halfrond.

Deze supervulkaan komt gemiddeld iedere 600.000 jaar tot uitbarsting. De laatste uitbarsting dateert meer dan 640.000 jaar geleden.
De magma komt vanuit 640 km omhoog. In de ondergrond van het meer en de wijde omtrek bevindt zich een gigantisch magmareservoir onder de caldera . De caldera vormde zich 642.000 jaar geleden na instorting van de eigenlijke krater. Onder de caldera vult magma het reservoir (op 8-16 km diepte) op. Een deel van het magma weet zijn weg echter te vinden tot dichtbij het oppervlak via spleten. Het bewegen van het magma gaat gepaard met lichte aardbevingen. Op 28 december 2010 waren er 130 aardbevingen op 1 dag, de zwaarste die dag was 3,9 op de schaal van Richter.

Verder te vinden in Yellowstone:

Fumaroles (stoomgat):
Als verhit water onderweg op weg naar boven weinig weerstand krijgt dan verdampt het direct en deze damp bereikt, samen met ander omhoog stijgende gassen, de oppervlakte via een luid sissende fumarole, ook wel stoomgat genoemd.

Modderpotten:
De plek waar deze damp aan de oppervlakte komt is vochtig of modderig, zo ontstaat er een modderpot. Het lijkt er op alsof er modder staat te koken, maar het borrelen van de modder is gas en waterdamp dat zich door de modder omhoog worstelt.

Heetwaterbronnen:
Indien verhit water onder de grond veel hindernissen in de vorm van grote waterkolommen en kanalen op zijn weg omhoog tegenkomt, dan ontstaat er een proces dat leidt tot een heetwaterbron of tot een geiser. In sommige heetwaterbronnen kan de temperatuur van het water oplopen tot 90° Algen zijn de enige plantensoort die in dit water kunnen leven. De kleur van het water kan men min of meer als thermometer gebruiken: is het water zelfs voor algen te warm, dan is het blauw; in de groene (bij zuur water) en gele gedeelten (bij niet-zuur water) heeft het water een temperatuur van ongeveer 75° C. De oranje en bruine gedeeltes geven een temperatuur aan van ongeveer 50° C. Beneden de 50° C kunnen ook andere planten dan algen in het water groeien en kunnen er allerlei kleuren opduiken.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Geisers:
Soms zijn de ondergrondse kanalen zo nauw dat de luchtbellen niet omhoog kunnen borrelen. De luchtbellen duwen dan een deel van het water omhoog dat men dan boven de grond over de rand van de geiser ziet stromen. Een uitbarsting van een geiser wordt altijd vooraf “aangekondigd” doordat er water over de rand van de geiser stroomt. Doordat de hoeveelheid water in de geiser afneemt, vermindert daarmee ook de druk van de bovenliggende waterkolom. Hierdoor geraakt het proces beneden in een stroomversnelling. Er kan steeds meer water en stoom omhoog komen en op een gegeven moment spuit het onder grote druk staande water omhoog. Aldus ontstaat een geiser.

Deze slideshow vereist JavaScript.

We kwamen binnen via de zuid-ingang. De eerste plek die we bezochten was West-Thumb. Hier vindt je heetwaterbronnen met mooie kleuren. Er was enorm veel stoom, want het water is erg heet, soms wel 90 graden en buiten is het KOUD, een graad of 5, en het waait ook nog erg hard.
Het 2e doel was The Old Faithful, een geiser die een paar keer per dag op gezette rijden erupties heeft. Om elke geiser/heetwaterbron van betekenis heeft men houten wandelpaden gemaakt waar men niet af mag ivm thermale activiteit. Aangekomen bij de Old Faithful zagen we dat er nog veel meer kleinere geisers in de buurt waren, maar moeder natuur besloot om ons te trakteren op een sneeuwstorm. We zijn dus naar binnen gevlucht in een restaurant met zicht op de geiser. Toen het sneeuwen wat gestopt was maar weer naar buiten en aangezien er veel mensen stonden namen we aan dat er een eruptie was aangekondigd. Na een tijdje wachten spoten er inderdaad enorme waterkolommen omhoog, ook weer met veel stoom erbij.
Doel nummer 3: de heetwaterbron Prismatic Spring, hij heeft erg mooie kleuren, maar je krijgt nooit de hele bron op de foto als je op de boardwalk staat. Maar ik had op internet al ergens de oplossing hiervoor gevonden: je moest een stuk van een trail lopen en dan een berg opklauteren en vanaf die berg krijg je hem helemaal op de foto. Dus auto geparkeerd en aan de wandel….Er lagen wat bisons in het gras te kauwen, we zijn er langs gekomen op 10 meter afstand.

Toen de berg opgeklommen, pfffffff, zwaar! Mooie foto’s gemaakt en maar weer terug.

Op de terugweg liepen we net langs een bison toen hij besloot om op te gaan staan….wat een schrik! Ik dacht: ja hoor, daar gaan we. Ze kunnen heel agressief worden en harder lopen dan wij, dus je bent altijd het bokje als zo’n beest besluit dat hij jou niet aardig vindt. Het liep gelukkig goed af…
Toen terug naar de auto en de prismatic spring gewoon bekeken zoals de meeste mensen doen. Het was een gigantische wolk stoom waar je doorheen moest en omdat het zo waaide liep je af en toe echt door wolken warm stoom heen. Gevolg: alles nat. Broek nat, haar nat, camera nat…..Maar het droogde ook vrij snel weer 🙂
Nog een rondje gemaakt over een ander paadje: daar ook leuke stoompotjes, fumeroles, heetwaterbronnen en een geiser gezien: de White Dome Geyser, een hele oude geiser die maar heel af en toe uitbarst. Staan we daar te praten met een paar landgenoten: hoppa, vloog er zomaar een paar meter hoog water uit. Weer een meevaller dus.

De dag vloog om, en we hebben zoveel gezien dat we niet meer weten wat er mooier is.

Deze slideshow vereist JavaScript.

We zijn nu op de KOA in West-Yellowstone, het is hier koud, ze verwachten vorst en af en toe sneeuw, maar in de cabin is het kacheltje aan.

Morgen weer Yellowstone, de bovenste loop van het park.

Gisteravond, toen ik druk bezig was met foto’s selecteren en het verhaaltje van de dag te schrijven, heeft Albert de was even gedaan. Hij wilde graag dat dit even vermeld werd. Nu mag hij ook foto’s en verhaaltjes doen, maar dat wil hij zelf niet 🙂
Internet in de cabin werkte niet, het ontvangst was te slecht, dus we zijn in de auto gaan internetten voor bij de poort. Dat alles onder het genot van een flinke hagelbui.Om 07:15 zaten we weer in de auto richting het park. We hoopten wat meer wild te gaan zien.
Het eerste stuk direct na de west ingang wordt bevolkt door enorme bison kudde’s, waar we doorheen moesten.
En toen weer geluk: een volwassen grizzly mannetje stond onder een boom naar eten te zoeken. Wat zijn die beesten groot! We hebben vanuit de auto erg mooie foto’s kunnen maken.

We hebben over de hele dag verspreid geisers, kokende modderpoelen, heetwaterbronnen, stoomgaten en watervallen bekeken en hebben behoorlijk wat elk en deer gezien. De laatste had al een groeiend gewei. O ja, ook nog een coyote.
In het noorden van het park leven de roofvogels, helaas alleen maar 1 osprey gezien.

De ochtend begon weer met sneeuwbuien maar nu aan het eind van de dag is er een beetje zon. De nachten hier zijn erg koud, toen we vanochtend vertrokken vroor het.
Er ligt erg veel sneeuw in het park, een ranger zei dat we een unieke periode hadden gekozen, dit is waarschijnlijk nog nooit eerder voorgekomen.
Het nadeel is wel dat veel wegen nog dicht zijn of dicht zijn gegaan, wegens teveel sneeuw of mudslides. We hebben het park dus niet volledig kunnen bekijken.

Morgen moeten we noodgedwongen heel vroeg op en tegen 06:00 in de auto zitten. We moeten naar Cody, en dat gaat via de oost-ingang. En laat die weg nu alleen maar open zijn van 8 uur ’s avonds tot 10 uur ’s morgens. De rest van de dag is hij dicht vanwege lawinegevaar. Omdat de zon dan op de sneeuw staat zijn ze bang dat er een lawine komt.
De rit naar die weg vanaf hier is ongeveer 2,5 uur, en we moeten er dus voor 10 uur over.
De andere weg die we eerst in gedachten hadden (noord-oost ingang) is niet haalbaar omdat er een pas dicht is. We zouden kunnen omrijden het halve park door, maar ook aan de bovenkant is een stuk weg meer dicht dan open.
En dan kregen we nog meer leuk nieuws: het zou best kunnen zijn dat we op onze verdere reis last krijgen van wegafsluitingen wegens overstromingen, hahaha, gaat goed zo!

We zien het allemaal wel, komt vast wel goed…..
We zitten trouwens op de helft van onze vakantie, we zijn er nog niet zat van, we zagen vandaag dat we ongeveer 2300 miles hebben gereden en we hebben al 930 foto’s.

Het was vroeg opstaan vanochtend, om 5 uur ging de wekker. Geen tijd voor koffie, dus we hadden gisteren al koude frappucino van de Starbucks meegenomen, en een paar kant en klare broodjes. Om 05:45 zaten we in de auto en tegen 6 uur reden we Yellowstone in. De ranger herkende ons nog van gisteren dus we hoefden onze kaart niet te laten zien. Gisteren hadden we het stuk al gereden dus we waren er vrij zeker van dat we op tijd aan de andere kant zouden staan om over de pas te kunnen. En toen, jawel hoor, een kudde bisons die aan de wandel waren over de weg, lekker breed en geen mogelijkheid om erdoor te komen. Toen we wat dichterbij gingen rijden om te zien of ze aan de kant zouden gaan (mag eigenlijk niet, maar ja, nood breekt wetten) draaide een moeder buffel zich om en begon toch wel heel dreigend te kijken. Dus de afstand maar weer vergroot en er rustig achteraan gekeuteld. Op een zeker moment gingen ze toch op 1 rijbaan lopen en wij er snel voorbij, hopend dat moeder buffel niets zou doen…..Het ging goed!

Maar weer snel verder, hopend op niet nog een kudde, maar het ging goed.
Het was vreselijk koud 22 gr fahrenheit (-6) en alle geisers en potjes dampten zo erg dat je niet eens kon zien wat er allemaal gaande was onder de stoom.
Tegen 8 uur waren we aan de andere kant van het park. We hebben het Yellowstone-lake nog bekeken, ook hier aan de kanten veel stoom. Een bordje leerde ons dat hier de warmste gemeten stoom van het park is. En als de boel ooit gaat exploderen dan gaat dit meer als eerste. Waarschijnlijk ligt hier de magma op het hoogste punt of is de druk hier het hoogst.
Aan de kant van het yellowstone-lake zijn behoorlijke bosbranden geweest, hele grote stukken zijn kaal en verbrand, en wat triest gezicht…
De Sylvan-pas over: er blijkt maar 1.5 mile gevaarlijk te zijn. Hier liggen enorme bulten sneeuw en ze zijn bang dat dit de weg op gaat schuiven. Als dat gebeurt terwijl je er rijdt dan ga je zeker mee naar beneden.

We kwamen heelhuids beneden en hebben genoten van het uitzicht..
Vrij snel na het park zagen we nog een erg mooie Moose, ook al met een deel van zijn gewei. Hij stond lekker blaadjes te eten en bewoog bijna niet, dus alleen een foto van zijn kop.
Als toegift kwam er ook nog even een bald-eagle overvliegen, geen foto, het ging te snel.
Vervolgens, genietend van de bergen hier, doorgereden naar Cody:
Cody ligt in de staat Wyoming. De stad is in 1896 gesticht door en vernoemd naar William Frederick Cody, beter bekend als Buffalo Bill.
het ligt aan de rand van het Bighorn Bekken. Boven Cody rijzen de Rattlesnake Mountains op in het noorden en Cedar Mountains in het zuiden. Vanuit Cody heb je een spectaculair zicht op Heart Mountain, waarvan de 2400 m hoge top ten noorden van Cody ligt, en de Carter Mountains die een rij van toppen vormen van zo’n 3700 m hoogte, bijna 24 km zuidwaarts.
De culturele activiteiten in Cody draaien voornamelijk rond Buffalo Bill en van de cowboy- en western-cultuur.

Rodeo is belangrijk in de cultuur in Cody, dat zichzelf de “Rodeo-hoofdstad van de wereld” noemt. De Cody Nite Rodeo is een amateur rodeo elke avond van begin juni tot eind augustus.We staan op een prachtige camping, de Pondorosa. De temperatuur is hier 21 graden, dus vanaf vanochtend hebben we een verschil van 27 graden.

Vanavond gaan we naar de Rodeo, en we hebben geluk. De rodeo’s zijn net begonnen en elk jaar op de eerste zaterdag van de rodeo kost het maar 5 dollar (normaal 18).

 

Eerst zijn we nog even naar de Walmart geweest voor een beetje eten en vervolgens ook nog even door Cody gewandeld. Het is een mooi standje met restaurants en toeristenwinkeltjes, wel leuk om even te zien…De rest van de middag hebben we lui in de zon gelegen.

Morgen naar Rock Springs/Green River. Hopen dat er geen overstromingen zijn onderweg, anders wordt het een hele lage reis……

Dave: we willen wel even kijken naar zo’n mes, zijn die er in verschillende maten? En zo ja, welke wil je dan? (Je kan even kijken op de site van de Walmart)
Gisteravond naar de Rodeo van Cody, volgens hun een van de belangrijkste rodeo’s in heel Amerika. Ze zijn erg trots op hun Buffalo Bill stadje en dat moet je weten ook! Werkelijk elke bezienswaardigheid wordt uitgebreid behandeld.
Maar we waren wel nieuwsgierig naar de Rodeo dus tegen 19:00 uur op weg. Ik had al bedacht dat je moest zorgen dat je op de eerste rij zat en aan de kant waar de beesten worden losgelaten. We hadden geluk en zaten op rij 1.
Het is erg Amerikaans en de start van de rodeo is eerst een gebed voor de gezondheid van de rodeorijders en de dieren. Vervolgens het Amerikaanse volkslied, dit alles staande met de hoed af!
En toen begon het:
Eerst kwam er een hele parade van vlaggendragers te paard met alle sponsornamen erop. Toen
ging het verder met de volgende onderdelen:Er werd een kalfje losgelaten en een ruiter gooide er een lasso omheen, sprong van zijn paard, gooide het kalfje op de grond en deed de lasso om 2 poten. En dat zo snel mogelijk.

Paarden die een touw om de flank kregen die werd aangetrokken, waardoor het beest begon te bokken. De ruiter moet er vervolgens 8 seconden op blijven zitten.

Hetzelfde werd gedaan met stieren, dit is wel een stuk gevaarlijker dan met paarden want die stieren zijn echt helemaal door het dolle heen.

Alle kinderen die er waren (wel 100) mochten jacht maken op de staart van 3 kalfjes waar een lint aan was gebonden, degene met lint won een prijsje

Ondertussen liep er ook nog een rodeo-clown rond die grapjes maakte

Ik heb nog even gezocht op internet en dit is wat er staat:De meeste rodeo-evenementen bestaan uit de onderdelen bareback, calf roping, barrell racing, saddle bronc, bull riding en steer wrestling. In vooral het westen van de Verenigde Staten en Canada zijn rodeo’s populair en worden professionele wedstrijden georganiseerd met als “rijkste” rodeo-wedstrijd de Calgary Stampede.
Door tegenstanders van rodeo wordt het beschouwd als wreed spektakel voor de dieren die erbij betrokken zijn. De runderen en paarden die gebruikt worden, zouden regelmatig gebroken botten, vleeswonden en andere ernstige verwondingen oplopen door de sporen van de ruiters en stieren zouden pijn ondervinden door het gebruik van de flank strap, een touw dat strak om de lendenen of testikels van de stier zou worden gebonden. Er zijn echter strikte regels voor het gebruik van sporen (die rond en onscherp zijn) en de eigenaren van stieren en paarden zien hun dure dieren niet graag gewond raken. De flank strap wordt overigens relatief losjes om de lendenen van de stier of paard gebonden en zeker niet om de testikels omdat ze anders niet meer willen bewegen. In praktijk blijven veel stieren nog flink rond springen nadat de berijder eraf is gevallen. De stier neemt dan niet snel de berijder op de horens, zoals bij het Spaanse stierenvechten, maar blijft rond springen tot de flank strap losser zit. Deze riem om de lendenen van het bereden dier wordt door een begeleider in de opstapkooi aangetrokken bij het betreden van de arena. In sommige Amerikaanse steden is deze riem verboden.
Er deden bij de bull-riding zelfs kinderen mee, op kleinere stiertjes. Ze vlogen er trouwens nog sneller af dan de groten…
Al met al is het wel interessant om het 1x te zien, maar ik hoef niet nog een keer. Het is natuurlijk vroeger ontstaan als het gewone werk van een cowboy, maar om in deze tijd de dieren moedwillig pijn te gaan doen gaat eigenlijk wat te ver…..

Deze slideshow vereist JavaScript.

De tweede ronde bull-riding hebben we overgeslagen en zijn lekker terug gegaan naar ons tentje temidden van de campers van 15 meter en langer, haha

Vanochtend om 7 uur waren we weer klaar voor vertrek en dus op weg naar Rock Springs, midden in de High Desert van de Rocky Mountains.
De weg erheen was erg mooi, hoge bergen, passen.

Erg veel antilopes onderweg, ook nog een Penigrine valkje, helaas te laat gezien voor een foto.

Gelukkig waren alle wegen open zodat de totale afstand die we hebben afgelegd vandaag 450 km is.

We zijn nu op de KOA camping, het is hier warm, een graad of 30, en we staan op een troosteloze camping, 1 grote vlakte met kiezels, maar we hebben schaduw van een afdakje boven de picknicktafel. Het vlees, salade en brood hebben we gehaald bij de Albertsons, dus we redden ons vandaag wel weer. Bovendien hebben we op 10 meter afstand het zwembad dus daar plompen we nog wel even in.
Terwijl ik dit heb getypt, heeft Albert heel lief de tent al opgezet dus ons hotelletje is al klaar.
Morgen naar Grand Junction, waar we 2 nachten blijven, omdat we het Colorado National Monument willen bezoeken en een scenic road willen rijden.
Dus iedereen die op mn verjaardag wil komen: de borrel staat dan koud 🙂 iedereen mag blijven slapen maar je wordt niet thuisgebracht……

Op naar Grand Junction in Colorado. Onderweg nog even de Fantasy Canyon bezocht:

Deze slideshow vereist JavaScript.

Fantasy Canyon (ook wel genoemd: the Devil’s Playground) ligt een stukje onder Vernal, Utah. Het ligt ergens verstopt midden in een olieveld. De canyon zelf is heel klein, misschien één hectare, maar een bezoek aan de vreemde rotsformaties kan je wel enkele uren kosten. Gewoon lopen en kijken en je fantasie laten werken Je ziet de meest vreemde zaken in de formaties. Helaas is de beroemste, de zgn. ‘Tea kettle’ enkele jaren geleden tijdens een storm afgebroken…We hebben hem niet kunnen ontdekken…

De geschiedenis:
Ongeveer 38-50 miljoen jaar geleden bedekte een enorme, bijna 800 meter diep meer dit gebied. Sedimenten van de omliggende bergen vielen regelmatig in het water en stapelden zich op de bodem op. Door de enorme waterdruk vermengden hard gesteente en zand zich met elkaar. Nadat het meer verdwenen was, kon de erosie zijn werk beginnen. De wekere zandsteen loste sneller op dan het harde steen, met als resultaat deze spectaculaire formaties. Ook nu nog veranderd dit gebied door erosie. Toen we er waren waaide het behoorlijk en je hoort de wind door de formaties fluiten, een heel hoog geluid.

De weg erheen hadden we goed uitgezocht, we hadden ook de GPS coördinaten en dat was maar goed ook. Het is een groot doolhof daar. Je rijdt door een prachtige omgeving die volledig verpest is door allerlei olieboring installaties, het stikt er van de ja-knikkers, opslagvaten, leidingen en er rijden erg veel tankwagens.
Op de terugweg dacht Albert dat hij het wist zonder de tomtom maar in no-time waren we verdwaald. Gelukkig rijden er wel mensen dus je kan even vragen.

Onze reis van vandaag was weer een mooie reis. Weer door hoge bergen en passen en prachtige meren, we zijn tot ongeveer 8400 ft hoogte gekomen. Onderweg nog wat antilopes gezien en wat roofvogels en voor het eerst dat we in Amerika zijn hebben we prairie dogs gezien. Ze lijken op de andere eekhoornsoorten die hier rondhuppelen, maar zijn een stuk langzamer. Ze zitten allemaal op hun eigen bultje op de achterpootjes, een erg leuk gezicht!

Aangekomen in Grand Junction waait het hier ontzettend hard, maar het is wel 35 graden. We hebben met wat moeite de tent opgezet en we hopen dat hij blijft staan. De voorspelling is dat het vanavond tegen 10 uur af zakt. Het waait zo hard dat je de bergketen hier tegenover niet meer kan zien en af en toe ligt de tent bijna plat 🙂
Ook hebben we boodschapjes gedaan en zijn op zoek geweest naar een ijzerzaagje om een stukje van onze tentstokken af te zagen, dan kan hij waarschijnlijk wat beter tegen de wind. En ook nog maar een extra touwtje gespannen…..

Morgen blijven we hier, we gaan het Colorado National Monument bezoeken en een scenic route rijden. En het is wel lekker om de tent niet af te hoeven breken…We worden er al wel heel handig in en meestal zijn we in een kleine 20 minuten helemaal klaar.

Allereerst iedereen bedankt voor de felicitaties, zowel hier, als via sms, hyves en facebook 🙂

Vanochtend lekker rustig aan gedaan, ik was wel weer om 6 uur wakker en zo kon ik nog even kletsen met Sil en Maris op msn.
Normaal is internetten overdag bijna niet te doen vanwege het zonlicht wat in het scherm valt, maar om 6 uur viel het nog wel mee met de zon.
Albert heeft uitgeslapen tot half 7 en toen hij opstond was de koffie al klaar. Lekker basic allemaal, water in een steelpannetje, colemanbrander aan en water koken. Ondertussen filtertje vullen met koffie en opgieten als het water kookt. Tis even wat meer werk dan op het knopje van de senseo drukken maar het heeft best wel wat.
Dan ontbijten: het brood ligt ergens in de auto in een zak. Het beleg moet je uit de koelbox zoeken, waarin door het gesmolten ijs alweer een beste laag water staat. We hebben een paar waterdichte bakjes anders staat alles onder water, hihi Maar…het smaakt er niet minder om!
Elke dag kopen we een nieuwe small bag of ice en alles blijft prima koud.

De trip van vandaag:
Colorado National Monumentado, kortweg ‘The Monument’, is een nationaal park. Het ligt in de buurt van Grand Junction.
Het park is een half-woestijn en ligt hoog op het Colorado Plateau. Het gebied heeft een brede variatie aan wild en vegetatie. Vlakbij zijn de Book Cliffs en de grootste afgetopte berg ter wereld: de Grand Mesa.
De bekendste attractie is de Monument Canyon, die loopt over de ganse hele van het park, en rotsformaties omvat zoals Independence Monument, de Kissing Couple, en Coke Ovens.
Het gebied werd voor het eerst geëxploiteerd door John Otto, die in het begin van de 20ste eeuw in Grand Junction kwam wonen. Voorheen werden de canyons als ontoegankelijk voor mensen geacht. Otto begon paden aan te leggen op het plateau en in de canyons. Naarmate zijn werk en ook de pracht van het gebied meer bekendheid verwierf begon de lokale krant te lobbyen voor erkenning als nationaal monument. Dit gebeurde uiteindelijk in 1911. Otto werd aangesteld als de eerste park ranger, die het toezicht bleef houden over de aanleg van paden en wegen.
Tijdens de aanleg van de wegen, er moest een stuk rots worden weggehaald om de weg langs te leiden, stortte een heel stuk in en kwamen 9 van de arbeiders om. Onderweg staat een soort exhibition die het verhaal verteld.
Het park heeft veel wandelpaden, van verschillende lengtes en moeilijkheidsgraad. In het park kunnen de zomerstormen plots overstromingen veroorzaken en wandelpaden onbegaanbaar maken. Men komt er ook ratelslangen tegen en het is er overal ruw terrein.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het is een klein park, als je in de buurt bent de moeite waard om te bekijken. De rotsformaties zijn ontzettend hoog en de ravijnen dus ook erg diep. Er is veel rode rots te zien.
Helaas geen slangen, wel wat verschillende hagedissen en soms een roofvogel (meestal gieren)
Toen door naar de Grand Mesa scenic byway. Een mooie route dwars door de bergen met het hoogste punt op 10.830 ft. De uitzichten zijn prachtig. Helemaal boven liep er een bruin beest over de weg, Albert boven op de rem en er achteraan…Hij was erg snel en dook weg onder de rotsen. Ik heb hem nog even achtervolgd want alles moet natuurlijk op de foto. Het is gelukt, helaas alleen het koppie.
Terug op de camping maar even op internet gekeken wat het was want we hadden nog niet eerder zo’n beestje gezien. Het bleek een yellow-bellied marmot te zijn. Ze zijn ongeveer 40 cm lang, bruin, staartje eraan, hebben een lichtere tekening op de kop en een geel buikje.
Wat later vlogen er nog een paar over de weg maar die waren helemaal niet meer terug te vinden.

Ook reden we bijna nog over een hert heen, maar gelukkig zag het hert ons wel en wachtte even. Ik had hem wel gezien en dacht dat Albert hem ook zag, maar niet dus…

Dat waren onze uitstapjes voor vandaag.

Op de terugweg nog even de hele stad doorgereden naar de Walmart, die precies aan de andere kant ligt dan waar wij zitten om een speciale boodschap te doen voor de buurman, ook maar even eten gekocht: het wordt mie met kip en prei en pindasaus.

Morgen via Aspen (een mondain skigebied) naar Buena Vista, in de hoge bergen van de Rocky Mountains. Heel langzaam gaan we nog even terug naar de kou. Overdag is de voorspelling 25 graden maar ’s nachts maar 5 graden.

Omdat de reis van vandaag niet zo ver zou zijn, hebben we het rustig aan gedaan vanochtend.
We hebben nog een hele tijd reiservaringen staan uitwisselen met een paar motorrijders die ook op de camping stonden. Een was wel grappig, hij was overal al geweest, van Alaska tot Mexico, een beetje een ruwe kerel, at alleen maar uit blikjes en sliep gewoon in de open lucht in zijn slaapzak. Hij had wel een tent bij zich maar in de tijd dat hij de tent op zou zetten kon hij ook een biertje drinken en dat deed hij liever….
Om half 9, na een uurtje kletsen, zaten we in de auto op weg naar Buena Vista.
Eerst waren we nieuwsgierig naar Aspen: de duurste wintersportplaats van Amerika, werd ons verteld. We verwachtten dus prachtige houten huizen en een decadente plaats, maar dit viel erg mee. In de bergen waren af en toe wel verstopte mooie huizen maar al met al hadden we er meer van verwacht. (zoiets als Zwitzerland, maar het leek er niet op)Na Aspen deden we de Independence pas (hoogte:3600m)
Het was een prachtige pas, het ging niet erg hard omhoog of naar beneden (max 6,5%) en het was soms wat smal, maar de uitzichten waren echt onbeschrijflijk! Er lag nog behoorlijk wat sneeuw op de top en er waren nog mensen aan het skieen.

Toen door naar Buena Vista:
Buena Vista is een stadje in het gebied van de upper Arkansas River in Colorado. Het ligt in centraal Colorado ruwweg tussen Salida en leadville in, op een hoogte van 2428m.Het gebied tussen Buena Vista en Salida wordt ook wel de Banana Belt omdat Buena Vista in een grote vallei ligt en een “hoge bergen woestijn” is maar met veel mildere temperaturen dan de plekken eromheen. De stad ligt aan de voet van de 14000 ft (4300m) hoge bergen, zoals de Collegiate Peaks, Mt Princeton, Mt Yale enz.In de zomer is Buena Vista populair onder wild-water rafters, kayakers, vliegvissers en bergbeklimmers.
De dieren die er te vinden zijn: Elk, deer, bighornsheep, mountain goats en antilopes
Buena Vista ontstond in 1879 en groeide als een spoorwegstadje voor de zilver, goud en loodmijnen, er waren zelfs 3 sporen. Veel van de gebouwen dateren nog uit de tijd van 1880-1890.
We zitten nu midden in de Rocky Mountains:, ook wel het rotsgebergte, is een hooggebergte in het westen van Noord-Amerika. De bergketen strekt zich over een afstand van 4800 km uit van de staat New Mexico tot aan het noordwesten van Alaska. De Rocky Mountains worden ook wel The Continental Divide genoemd, omdat Amerika door het gebergte als het ware in tweeën wordt gedeeld. Een aantal van de hoogste bergen valt binnen het gebied van Rocky Mountain National Park, er zijn meer dan 100 pieken die tot boven de 3.000 meter hoogte reiken.
De hoogste top in de Rocky Mountains is Mount Elbert, in Colordao, op 4402 m boven zeeniveau
Onderweg in de Rocky’s kan je genieten van schitterend panorama’s over bergtoppen en dalen. Verder biedt het park veel natuurschoon in de vorm van alpenweiden, bossen, meren en bergstromen. Er zijn talloze kleine wilde zoogdieren, en ook grote dieren zoals herten en dikhoornschapen.
The Rocky’s zijn ongeveer 76 miljoen jaar geleden gevormd tijdens het krijt tijdperk, tijdens de laramide orogenese, even googelen en het wordt duidelijk 🙂
De eerste bekende bewoners waren de paleo-indians, die hun intrek namen na de laatste ijstijd.

We hebben een mooie tentplek, en Albert voelt zich er helemaal thuis want er ligt een hoop met keien naast de tent:) Er staan ook wat bomen op ons plekje en ik heb al hars in mijn broek dus even op internet gezocht hoe het dat moet verwijderen.

Vanavond gaan we chili bonen met worstjes en sla eten, onderweg gekocht bij de Safeway.
Morgen door Naar Lake City en onderweg gaan we naar de Black Canyon of the Gunnisson, die we al 2x eerder wilden bezoeken maar steeds lieten vallen vanwege tijdgebrek. Deze keer gaat het wel lukken.

Vandaag naar Lake City via de Black Canyon of the Gunnisson:
Black Canyon of the Gunnison, is het op 2 na kleinste Natonale park in Amerika.
Het ligt in het midwesten van de staat Colorado en is een van de steilste, donkerste en meest ruige canyons. De canyon bestaat uit zwart lavagesteente waarin de Gunnison rivier zich 2 miljoen jaar lang zijn weg uitsleet. De rots die overbleef bestaat uit keihard donker bruin gesteente waar smalle stroken bijna witte rots doorheen lopen. In de rivier zijn een drie tal dammen gebouwd die de woeste wilde rivier in kracht afremmen.
De canyon is aan twee zijden te bekijken, de noord zijde die je via Crawford kunt bereiken en de zuidzijde die die je via state 50 kunt bereiken.
Wij deden de zuidzijde, deze is het populairste en drukst bezocht. Je kunt via meerdere uitkijkpunten de canyon bekijken, die is op het smalste punt 350 meter breed is, terwijl de canyon op dit punt zo’n 500 meter diep is.
Doordat de canyon vrij smal is en de rots donker bruin, is het vrij donker.
Het beste bezoekmoment is dan ook midden op de dag als de zon op het hoogste staat. Het was een prachtgezicht, de donkere steile wanden met de lichte strepen erdoor, de rivier die onder in de canyon als een smalle streep te zien is en de overkant van de canyon die een stuk lager ligt.Oorspronkelijk was de canyon 80 kilometer lang, maar de bouw van drie dammen heeft ervoor gezorgd dat een groot gedeelte is overstroomd. Slechts 20 kilometer van de canyon verkeert nog in de oude staat, maar dit gedeelte is wel het diepste en mooiste stuk.

We zagen nog 2 golden eagles rondvliegen en even later een red-tailed hawk, maar het blijft moeilijk om ze goed op de foto te krijgen, meestal vliegen ze langs de rotswanden en hebben praktisch dezelfde kleur.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Toen door naar lake City via de Silver Threath National Scenic Byway:
125 jaar geleden reisde men per koets en lastwagens om de mijnen en steden te bereiken langs deze route. Lake City en Creede waren de centra van de zilver en goud koorts van de late 1800’s. De wegen naar deze steden en mijnen waren essentieel voor de groei van dit gebied.
Naast prachtige uitzichten vindt men hier historische gebouwen, wandelpaden, watervallen, unieke geologie, campings, picknick plekken, en wild, zoals verschillende soorten herten, bevers, marmotten, bruine beren, trekvogels…
De Byway varieert van lieflijk te rijden rechte wegen tot haarspeldbochten, en heeft 2 hoge bergpassen: Spring Creek Pass, op 10,901 feet, en Slumgullion Pass, op 11,530 feet.
De noord zijde van de Slumgullion Pass heeft een klim van 9.4%, waardoor het de steilste weg in de staat is.
Wij gaan overnachten in Lake City, opgericht in 1875 door pioniers.
Sommige door pioniers opgerichte nederzettingen bestonden maar een paar jaar, maar Lake City bestaat nog steeds, en richt zich tegenwoordig op het toerisme.
Je vindt hier over 200 historische gebouwen, elk gebouw met zijn eigen verhaal.

We hebben hier afgesproken met Faye, een vrouw die we 2 jaar geleden tegen zijn gekomen op 1 van de reizen en zij woont en werkt hier.
Toen we aankwamen op de camping waren ze al op de hoogte van onze komst en ze moesten Faye direct bellen als we waren aangekomen. De tent stond net en toen was ze er ook al. Ze was erg blij met onze komst en had al voor gidsen van de omgeving gezorgd. (wij hadden een mooi delfts blauw bordje voor haar meegenomen en daar was ze erg blij mee)
Ze heeft morgen vrij genomen om met ons de Alpine-loop te gaan doen en vanavond heeft ze ons mee uit eten genomen en ook voor morgen heeft ze al een leuk restaurantje uitgekozen.

We hebben nog een soort rondtour door het dorp gehad, veel oude huizen met veel historie. Er zijn zelfs 2 begraafplaatsen hier omdat de rijkere mensen hun doden niet wilden begraven op de “oude”1 jaar jongere begraafplaats waar ook de hoeren en de gokkers liggen.
Onderweg terug kwamen we nogal wat wild tegen, deer, ook een mannetje met beginnend gewei, en yellow-belied marmotten, deze beleven netjes zitten 🙂

Nu het mindere nieuws: er loopt hier een bruine beer rond met 2 jongen, we moeten alles uit het zicht leggen en de camping is in de wandelroute, dus het kan nog spannend worden.

Morgen blijven we hier, en waarschijnlijk krijgen we een mooie dag met veel natuurschoon!

Today my daily story will be in English, so that Faye (our dear friend in Lake City) can read it also.
We stood up at 6 Am and we did not see a bear this night. Later on we heard that she was here just after we left so we did not see the black bear.First we went to the bakery to get some breakfast and they have amazing sorts of stuffed bread, we took a coffee and stuffed bread and then we went of.

We already knew that the Engeneer Pass was closed due to the snow so we planned to go over the Cinnamon Pass and return the same way. It is al long pass and the road is a rough dirtroad. We drove for half an hour and the whole car was shaking around. Then a light on the dashboard: tire low on air. We looked and the rear tire was a little bit empty. So we diceded to go back to fill it up because it was to dangerous to drive on. In Lake City we put some air in it en we went for a mining tour of a silver mine. We did the tour, it was very learningful. The silvermines are not like our colemines, they go straigt the whole way, while our mines go down in layers.

When we returned to the car we got the light again: tire low on air. So back again to the garage to fix it. De man found a big screw in the tire. He sealed the hole, and we had to wait a little time. Bartje was bored and watched the screws so no one could steal them.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Then we went up the mountain to see the Deer Lakes, it are not realy Lakes but reservoirs.
It was very nice upthere. Snow high up in the mountains, green wood, deer, sometimes a moose….
We also went to a place where Alfred Packer got lost in the snow in the late 1800’s and he ate parts of all the people (5) who where with him. Later on, when he was catched he told that he only killed one, in selfdefence and that the others died of the cold. But many years later they discovered that he killed all of them, because all their heads where crushed by one man with the same weapon. He did his time in prison.
Then we saw two streams coming from the mountains, the one had clean water and the other one dirty water in it. It a miracle how they flow. It flows always the same way. Later they mix.

We saw Lake City, it is a very nice little town, many old buildings. We heared some dirty talk about the population (thanks, Faye haha)

If anyone ever comes this way, it is a very nice place to stay, very nice people in it, they have marvellous views, deer crossing the town, you can see them laying in the backyards.

For diner Faye took us to a Italian restaurant with an authentic Italian owner, much blabla, smiling, shouting, but he cookes great meals! And we got a chocolate cake with our names on it.

Today it was a great day and we have to come back another time to do the passes.

Tomorrow we are leaving Lake City and we are going to Cortez, were we will sleep in a Tipi.

Vanochtend onder het genot van weer een geweldig gevuld broodje (calzone met italiaanse worst en kaas) en een amerikaanse kleine kop koffie (van een halve liter) afscheid genomen van Faye. Tijdens het ontbijt hoorden we van verschillende mensen dat er een beer door het dorp liep maar helaas heeft ze ons beide nachten niet bezocht en wij konden haar niet vinden. Op ons verlanglijstje blijft dus de black bear en ook hebben we nog steeds geen Bighornsheep gezien.
De rit naar Cortez was weer een mooie rit, de andere helft van de Silver Threat Scenic Byway, over 3 leuke passen.

Op de derde pas maar even gestopt want onze remmen begonnen te ruiken, beetje oververhit, hihi.
De reis verliep verder prima. We kwamen nog langs Mesa Verde, een Nationaal Park waar je de grotwoningen van de Anazazi kan zien, maar daar zijn we al eens geweest en we hadden ook wel zin in even rusten op de camping.Tegen 2 uur waren we in Cortez, we slapen in een tipi, weer eens wat anders.

We hebben maar even een was gedraaid want we hadden behoorlijk wat opgespaard. De was hangt nu in de tipi te drogen want je mag hier nergens lijntjes spannen. Er zijn wel drogers maar dan krimpen sommige dingen.

De boodschapjes zijn al binnen, beef kabab en een ander soort beef, sla en brood erbij en een toetje na.

Vanavond gaan we naar een dans demonstratie van een indiaanse stam, we konden ook naar de Rodeo hier, maar dat slaan we maar even over.

Morgen naar Monument Valley, waar we ook gaan slapen. Op weg daarheen gaan we naar de Natural Bridges en gaan we de Moki Dugway doen….

We zijn naar de demonstratie van het indiaans dansen geweest. Het was bij het Cultural Center in Cortez.
Er is een museum en een gift-shop en erachter ligt de “arena”, waar demonstraties worden gegeven.
We kregen eerst uitleg over de wijze waarop verschillende stammen zo ongeveer leefden en over het fenomeen powwow.
In het kort: er zijn erg veel dansen, sommige zijn ritueel en worden alleen binnen de stam gedaan, zonder anderen erbij. Er mogen geen foto’s of films van gemaakt worden want deze dansen (rituelen) zijn geheim.
De Powwow is ontstaan doordat veel stammen een competitie opzetten wie er de mooiste dansen (lees danspassen) kan maken. Ook had het als doel om elkaar te ontmoeten, en als laatste doel: de buitenstaander kennis laten maken met de indiaanse cultuur.
Op een Powwow mag gefotografeerd worden, maar je moet wel eerst toestemming krijgen.
Sommige indianen geloven namelijk dat je hun geest steelt als je ze op de foto zet.We kregen een paar dansen gedemonstreerd, er werden een paar liedjes gezongen, en de mannelijke indiaan speelde liederen op fluit.
Het echtpaar dat deze demonstratie geeft, danst al 30 jaar op Powwow’s en heeft veel prijzen binnengehaald.
Het was erg mooi om te zien, de muziek is echter eentonig voor onze oren en lijkt op janken, maar door de fascinerende manier van dansen is het een mooi geheel.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Al met al geslaagde avond en weer een stukje cultuur meegepikt na alle natuur!

We hebben vannacht tipisch geslapen. Wat een ruimte voel je in zo’n ding. Ook lekker dat je staande om je matras heen kon komen, hihi.
Vanochtend eerst op vogeljacht want er vlogen prachtige, maar erg snelle gele vogeltjes om ons heen. Met veel geduld heb ik er toch een foto van kunnen maken…

 

Om 10 over 7 zaten we in de auto, op weg naar de Natural Bridges:
In het zuidwesten van Amerika zijn veel arches (natuurlijke bogen) en ook een paar bridges (natuurlijke bruggen). Een natuurlijke brug is gevormd door stromend water, terwijl een natuurlijke boog door diverse vormen van erosie is ontstaan. Bruggen komen meestal voor in ravijnen, terwijl bogen juist vaak hoog en vrijstaand zijn, omdat het vaak gaat om de restanten van kliffen en rotsranden.
In Natural Bridges National Monument liggen twee ravijnen, Armstrong Canyon en White Canyon, waar drie grote natuurlijke bruggen zijn gevonden. Die bruggen zijn gevormd door zijtakken van de Colorado River; het water heeft het zachte zandsteen aan de onderzijde uitgesleten.
Vanaf het Visitor Center begint een 9 mijl lange rondweg, Bridge View Drive genoemd.
De Sipapu Bridge is de grootste van de 3 bruggen, 67 m hoog, spanwijdte 82m, de bovenzijde is 16 m dik. Sipapu betekend bij de Hopi-indianen “opening tussen 2 werelden”, volgens de overlevering zouden de voorouders van de Hopi indianen door deze poort naar onze wereld zijn gekomen.
De Kachina Bridge is de jongste van de 3 bruggen, 64m hoog, spanwijdte 62m en de bovenzijde is 28m dik. Deze naam is gekozen omdat aan de basis van de brug rotstekeningen staan van dansende figuren, die waarschijnlijk de voorouders van de Hopi indianen voorstellen, de Kachina’s.
De Owachomo Bridge is de meest fragiele brug en men denkt ook de oudste. Hij is 32m hoog, spanwijdtje 55m en de bovenzijde is maar 3 m dik. De naam komt van rotsmond, en dit duidt op de rotsformatie bovenaan de oostzijde van de brug.

De bruggen zijn indrukwekkend, je vraagt je af hoe zoiets kan ontstaan.
Er liepen ook verschillende lizards voor onze voeten weg, erg moeilijk op de foto te krijgen, maar zijn erg leuk. Ze veranderen voortdurend van kleur, passen zich aan aan de omgeving. De onderkant is wat blauw.

Toen op naar Monument Valley, via de Moki Dugway, een ruw gravelpad met een daling van 10%, de auto maar in de lage gearing gezet om deze keer de remmen maar wat te sparen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Prachtige weg met mooie haarspeldbochten en leuk als er een tegenligger aankomt.
Op een zeker moment zie je Monument Valley, een erg grote vlakte waar praktisch alleen maar sagebrush op groeit. (dat zijn die gele dingen die in western films altijd over de weg vliegen)
Als je weer op het asfalt bent en omkijkt, zie je helemaal niets van de weg waar je overheen bent gereden, totaal onzichtbaar!

We hebben nog even gekeken of Mexican Hat nog bestaat en ja hoor, het hoedje zit er nog op…

Toen door naar de campground

en wat een verrassing: mooi plekje, geweldig uitzicht, schone toiletten en douches, zelfs Wifi, en dat echt in the middle of nowhere. Toen we aankwamen was hij half leeg, nu tegen 6 uur in de avond, is het bomvol.
We hebben nooit geweten hoe mooi het was om hier te kamperen…

Toen de 17 miles drive door Monument Valley: het is bekend uit de western films. Kale tafelbergen midden in een eindeloze rode woestijn.
Ooit was Monument Valley, wat eigenlijk geen vallei is, een plateau ter hoogte van wat nu de toppen van de buttes zijn. Door erosie van wind en water is het losse zand en de zachtere zandlagen verdwenen en zijn de hardere rotsen blijven staan. De ronde hoge tafelbergen worden buttes genoemd. Tot 1300 n.C hebben de Anasazi in de vallei geleefd. Nu ligt het gebied in het Navajo Indian Reservation. Het is ook geen National Park of State Park maar is eigendom van de Navajo’s.
Van ver kun je al de buttes van Monument Valley zien.
De eerste indruk is dat het kleiner lijkt dan dat je denkt. Maar als je het park inrijdt zijn de buttes toch erg indrukwekkend. Ze zijn ongeveer 300 meter hoog en zijn aan de voet breder als de top. De opvallendste, een met een uitsteeksel aan de linkse en een met een uitsteeksel aan de rechter kant lijkend op een duim, zijn The Mittens. De linker van west mitten staat in Arizona de rechter van east mitten staat in Utah. Monument Valley is dankzij de filmindustrie bekend bij de Europeanen. In dit gebied zijn ontelbare films opgenomen. Vooral John Ford heeft hier veel westerns gefilmd. Ook in tekenfilms stonden de silhouetten van Monument Valley model, o.a. Roadrunner.
Verbazingweekend is de gedachte aan waar die enorme hoeveelheden zand zijn gebleven die hier door de eeuwen heen verdwenen zijn. Je kunt het bijna niet geloven maar in het hele gebied is een laag zand van 300 meter dik weg geërodeerd.
De 17 mile drive is een erg hobbelige en stoffige rit door zand en over stenen, enorme gaten in de weg. Je kan met een tour mee (50 dollar pp) en je mag het zelf doen.Officieel mag je met je huurauto niet op dirtroads komen, maar je ligt in een deuk als je ziet hoeveel auto’s huurauto’s er zijn. Je herkent ze aan de streepjescode op de ramen. Waarschijnlijk houden de Indianen de weg zo slecht mogelijk om de toeristen af te schrikken zodat ze met een tour meegaan.
We hebben een prachtige rondrit gedaan, je weet niet waar je moet kijken, alles is even mooi!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Na afloop zijn we wat gaan eten in het restaurant wat bij de campground hoort, we hadden geen zin in koken in de wind.
We zitten nu weer lekker naast ons tentje, te kijken naar het geweldige uitzicht.

Morgen op naar Page, onderweg gaan we proberen de Blue Canyon te vinden.
Als we daar geen internet hebben zullen we proberen of we bij de Mc Donalds kunnen uploaden.

De dagen erna zal internet wat moeilijker worden, maar de 17e neem ik zowiezo internet op de kamer dus dan komt alles in 1x.

Heerlijk geslapen in Monument Valley, met een prachtig uitzicht. Gisteravond zagen we de zonsondergang, en dat is echt een geweldig gezicht, de laatste zon schijnt dan op de rotsen en ze lijken zo ongeveer in brand te staan.

Toen op naar Page, en het plan was om onderweg de Blue Canyon te gaan doen. We vonden de afslag naar de dirt-road, en stonden daar even stil om de gps in te stellen. Er stopte vrijwel direct een grote pick-up met 2 indiaanse vrouwen erin die wilden weten of we hulp nodig hadden. We vertelden waar we heen wilden en ze zeiden dat we heel voorzichtig moesten zijn want er waren zandstormen geweest. Ook vroegen ze of we genoeg water bij ons hadden en vertelden dat we geen telefoonsignaal zouden hebben.
We gingen toch maar op weg, maar na een mijl of 4 wilde de gps de ene kant op en de beschrijving op papier de andere kant, na nog een stukje verder hebben we toch maar besloten om dit niet te doen. Het is een gigantisch groot gebied met ontelbare wegen en die gps had ons in fantasy canyon ook al niet geholpen. Het gebeurt hier regelmatig dat toeristen verdwalen en je vindt dan de weg gewoon niet meer terug. Daarbij konden we ook nog va

st komen te zitten in het zand (ook niet echt leuk) en hulp kan je echt vergeten. Je bent in deze gebieden volledig op jezelf aangewezen.

Dan maar naar Balanced Rock, een gebied dichter bij de Highway dus in geval van nood nog terug te lopen. Ook daar na 1 mijl een afslag die behoorlijk vol lag met mul zand, en zonder duidelijke bandensporen, dus niemand in de omgeving. Het zal zijn dat het vandaag de 13e is ofzo, maar ook dit hebben we overgeslagen.

Verder maar naar Page dan. Onderweg zagen we een bord met Dinosaur Tracks. Dat hebben we dus maar gedaan. Leuk om het een keer te zien. Er zijn heel veel sporen van poten van dinosaurussen, eieren, poep, staarten, stukken skelet. Ongelooflijk dat die dieren hier geleefd hebben en dat de sporen er nog staan.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Verder door naar Page, onderweg nog een hele grote vogel in de lucht gezien, waarschijnlijk een Condor, want die leven in de Vermillion Cliffs, en die kun je zien liggen. Die beesten zijn een paar jaar geleden uitgezet omdat de Condor bedreigd is en ze wilden proberen om ze weer terug te krijgen. Het zijn enorme vogels met een spanwijdte van een meter of 3. Je ziet ze dus wel vliegen alleen zitten ze erg hoog.

Toen door naar de camping: een mooie plek met wat schaduw.
Toen we de tent uitvouwden om hem op te gaan zetten kwam er een verstekeling uitlopen die we hadden meegenomen uit Monument Valley. Hihihi, we denken dat het een tarantula is maar we weten het niet zeker. Hij was in ieder geval HUGE. Na de fotosessie hebben we afscheid van hem genomen door er een voet op te zetten…..

Onze tentplek is direct naast de plek van Marjan en Jan Hekkema uit Assen, wiens weblog we al tijden lezen. Toen ze terugkwamen van een “hike” kennis gemaakt, en even later kwamen Jan en Alie uit Breugel er ook nog gezellig bijzitten. We hebben een erg gezellige avond gehad, tips en trucs uitgewisseld en zijn behoorlijk laat op bed gekomen.
Vandaar dat mijn verhaal er nu dus nu pas op komt 🙂

We zijn net wakker, en hebben onze laatste tentnacht erop zitten.

Straks naar de Buckskin Gulch en dan door naar Mesquite. Morgen door naar Las Vegas en dan zaterdag naar huis, helaas…

Gisteravond was het nogal laat geworden, maar wel heel erg gezellig en Jan en Alie kwamen met een leuke verrassing: de beschrijving naar een vrij onbekende kleine slotcanyon die heel bijzonder was. De locatie moet geheim blijven en is (als het goed is) niet op internet te vinden. De reden hiervoor is dat men geen grote aantallen mensen in een kwetsbaar gebied wil hebben, omdat het dan misschien gesloten moet worden of (zoals bij the wave) alleen toegankelijk via een loterij.

We hebben vanochtend nog staan te kletsen en onze campingspullen staan weg te geven en kwamen daardoor vrij laat van de camping. Ook hebben we vast de plannen van Marjan en Jan in de war gebracht. Ze moesten hun weblog nog doen, die er normaal ’s avonds al opkomt en ze hadden al verschillende vragen op hun weblog waar het verhaal bleef.
Het lastige was wel dat toen we de geheime canyon (de naam is onbekend) gingen bezoeken, de zon al hoog aan de hemel stond. Het was ergens in de 90 graden Fahrenheit. Komt bij dat je een aardig eind door mul zand, zonder schaduwplekken moet lopen, maar het was het zeker waard!!!
Tussen de rode rotsen is een wit gebied met gele strepen erdoor. Als je een stukje doorloopt dan zie je opeens een soort kurkentrekker, gemaakt door het water.
Wat een prachtig stukje natuur!
We hebben de kurkentrekker zowel van beneden als boven bekeken, van beide kanten erg mooi. Ook staken er stukjes andersoortig rots uit de lagen. Het leek erg op ijzer.
We hebben er een half uurtje rondgelopen en ons verbaasd over de wijze waarop de natuur zijn schilderijtjes maakt.
Toen we terug waren bij de auto waren we behoorlijk verhit van de brandende zon.

Op dat moment hebben we besloten om de Buckskin Gulch niet te gaan doen. Dit komt een andere keer als het wat minder warm is want voor die slotcanyon moet je 2,1 km lopen door mul zand met de zon op je hoofd. We hadden vroeger moeten vertrekken, maar het was zo gezellig…We hebben dus gewoon genoten van de rit van Page richting Mesquite.
We hebben wel Zion National Park nog even meegenomen, erg hoge bergen, mooie uitzichten. Het is een erg mooi park!

Onderweg liep de temperatuur erg op, we zijn nu in Mesquite en het is hier 105 gr. Fahrenheit. De zon brand gewoon in je huid.

Morgen naar las Vegas, het is daar net zo warm, dus dat wordt zwembadliggen….

O ja, nog even een weetje: die spin van gisteren was inderdaad een tarantula, we zagen er een plaatje van en het klopte met onze spin 🙂

Omdat we geen gratis Wifi op de kamer hadden zijn we gistermiddag maar even naar de Mc Donalds geweest en hebben onder het genot van een heerlijke beker iced-mocca koffie het verslag er nog even opgezet.
Gisteravond in Mesquite ook nog maar lid geworden van de spelerclub, we hebben nu zoveel kaarten dat ik ze maar verdeeld heb. Een stapel van Las Vegas, en een stapel met de rest eraan.
Toen we lid werden, kregen we 5 dollar speeltegoed en ik heb dus wel een uur gratis gespeeld. Albert was zijn 5 dollar zo kwijt dus heeft er nog 5 van zichzelf ingegooid.
Maar dat kon nog steeds uit want de drankjes waren gratis.
Vanochtend naar het ontbijtbuffet geweest (14 dollar met zn tweeen), er was bediening voor de drankjes en een eitjeskok, dus Joop, de volgende keer maar naar Mesquite!!We hadden al naar Fox5 liggen kijken (de nieuwszender van Las Vegas) en de weersvoorspellingen waren niet al te best! 105 gr Fahrenheit, leuk windje erbij en een luchtvochtigheid van 8%. Bovendien werd er verteld dat je in dit weer na 10 minuten in de zon verbrand. Dus hebben we Little Finland ook voor een volgende keer op het programma staan.

Toen we richting Vegas gingen, was het uitzicht niet geweldig, je kon niet ver kijken en het was net alsof er een soort mist hing in de verte. We zijn even gestopt en het was gewoon een straf om uit de auto te stappen
Tegen half 12 daagde Las Vegas op in de verte, het blijft toch wel een indrukwekkend gezicht, zo’n grote stad, alles laagbouw, behalve de strip. Als je van de noordkant komt dan zie je altijd als eerste de stratosphere.
We moesten wachten tot 4 uur om in te kunnen checken, dus even naar de Fry’s geweest om een grotere memory-stick te kopen en toen maar door naar de Outlet. Eerst bij de Mc Donalds de mail bekeken en toen boodschapjes doen en wat gegeten.

Tegen 4 uur waren we in de Bally’s en we hebben weer een kamer op de hoogste verdieping, nu aan de andere kant van de toren. We kijken op Ceasars Palace, de Mirage, Flamingo en Bill’s Gamblig Hall.

Zolang je ergens binnen bent is het best te doen, alles hier heeft airco, maar als je buiten komt dan kun je het vergelijken met een sauna. Zodra er wind bijkomt is het net een aufguss.

Nu ik dit type is het half 10 in de avond en het is buiten nog zeker 35 graden C. het is zo warm dat je niet vrijwillig naar buiten gaat. Als wij dit weer zouden hebben dan zouden we niet meer in de tuin gaan zitten, maar binnen met een airco aan!

Morgen wordt het iets koeler, 103 graden F. We gaan dus weinig tot niets doen en gaan waarschijnlijk in het zwembad koelte zoeken en dan zien we vrijdag wel weer…..

Na een heerlijke nacht in een heel groot bed heb ik vanochtend koffie gehaald voor ons (7 dollar voor 2 bekers koffie) Ze weten hier wel van prijzen!!! Maar de koffie was lekker en we konden nog even naar Fox5 kijken, het leukste programma ’s morgens. Je hoort precies wat er allemaal gebeurd is en wat er vandaag te doen is.
En vandaag begon de verkoping van de hele inventaris van het een maand geleden gesloten Sahara. Op zich best triest, het Casino-hotel is een van de oudste hotels op de strip die nog open was, maar door de crisis hebben ze 16 mei de deuren gesloten en staan duizenden medewerkers op straat.Tegen half 9 zijn we gaan ontbijten in het Paris, Bally’s heeft geen eigen buffet, maar zit met een doorloop vast aan Paris, ze delen zelfs de parkeergarage, dus ongeveer 500 meter lopen en je hebt een heerlijk ontbijt. We hebben maar een 24 uurs pas genomen, dan kunnen we vanavond ook dineren en morgenvroeg voor 8 uur nog een keer ontbijten. Je zou ook nog kunnen gaan lunchen, maar meestal is ontbijt en diner wel genoeg…

Na het ontbijt hebben we bedacht dat we wel even naar de Sahara konden lopen. Zo te zien vanaf de kamer was het niet zo ver. Nu hadden we beter moeten weten ( het is niet de eerste keer hier) want omdat alles zo groot is verkijk je je op de afstanden.
Om half 10 op weg, want we wilden de rijen zien voor de verkoping, die om 10 uur begon.
Lopen, lopen en lopen…….we waren er pas om half 11, helemaal bezweet en erg opgewarmd, zere voeten en ga zo maar door. Het bleek dus een uur lopen in de volle zon, en weinig schaduw. De Sahara en het bijbehorende Nascar cafe boden een trieste aanblik. Dicht, helemaal afgeschermd met hekken en houten panelen en een enorme massa mensen die allemaal iets wilden kopen (dit worden later collectors-items). De entreeprijs om alleen maar binnen te komen was 10 dollar pp.
De rij begon aan de achterkant en liep helemaal om het gebouw heen, we schatten dat er zeker wel een 500 meter rij stond.
Tegenover en naast de Sahara staan nog 2 projecten (nieuwe casino’s), de een ligt helemaal stil (zou open gaan eind 2009) en aan de andere, het Echelon, wordt mondjesmaat gewerkt, maar het schiet niet echt op. Het is ook niet zeker of ze de Sahara gaan imploderen want ook daar is geen geld voor.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Gelukkig is het monorail station achter de Sahara wel open gebleven, dus die hebben we genomen om terug te komen naar Bally’s.

Vervolgens nog even naar de Walmart om wat drinken te halen en naar de Mc Donalds om te internetten.
De temperatuur vandaag is wat lager dan gisteren, het was vandaag 100 gr. Fahrenheit, dus we zijn verder niet buiten geweest en tegen half 5 in het zwembad gaan liggen.

Vanavond lekker gegeten in het Paris en nog even naar het Cosmopolitan geweest, dit is het laatst geopende casino-hotel (geopend 13 december 2010), wat foto’s gemaakt van de praal en pracht daar.

Als afsluiter nog even 5 dollar achtergelaten in de gokkasten….

Morgen onze laatste dag, we gaan maar lekker in het zwembad liggen, niets meer kopen want de koffers zijn vol en we zitten aan de 2×23 kilo…..

Onze laatste dag zijn we rustig begonnen. Lekker ontbeten, tv gekeken en in het zwembad een kleurtje gehaald want veel zon hebben we niet gehad.
Leuk zwembad trouwens, een DJ die muziek draait, serveersters, leuk sfeertje en gezellige mensen om ons heen die wisten te vertellen dat we in kastelen wonen, hahaha…Vanmiddag nog even langs de Walmart geweest om wat eten te kopen voor terug want op onze eerste vlucht naar Atlanta krijgen we alleen drinken.

Voordat we naar Dennis gingen eerst nog maar even gegeten want het zou een lange sessie worden. En het is gelukt, we zijn nog a–socialer dan we al waren….

Deze slideshow vereist JavaScript.

Terug naar de strip, weer gegeten en toen nog even gegokt (en verloren)

Het is nu 23.15, de koffers zijn gepakt en gewogen, dus we zijn klaar voor vertrek.
Nog 1 nachtje slapen en dan is het ontbijten, naar het vliegveld, auto inleveren en dan vliegen we om half 1 naar Atlanta. Daar stappen we over en dan naar Amsterdam, waar we zondag tegen 13.00 uur zullen landen.

We zijn weer thuis…..
We vertrokken pas om half 1 ’s middags en dit is ons goed bevallen. Voor het eerst konden we normaal opstaan, rustig ontbijten en toen richting vliegveld, auto inleveren, en inchecken. Alles in een rustig tempo.

De eerste vlucht was niet geweldig. De stewardessen hadden er niet veel zin in en pas na anderhalf uur kregen we 1 drankje en dat was het. Bovendien was het warm in het vliegtuig en het was niet helemaal zeker of de aansluitende vlucht wel goed zou gaan want ze hadden thunderstorms op Atlanta. We hebben even moeten cirkelen en toen mochten we toch landen. We hadden genoeg overstaptijd dus maar even 2 pizzapunten gegeten omdat we niet wisten hoe de KLM vlucht zou wezen, qua eten en drinken. Nou, alle lof voor de KLM. De stewardessen zijn herkenbaar en netjes, hebben 1 kleur aan en er staat echt iets! Dit in tegenstelling tot de Amerikaanse maatschapijen, meestal is het een rommeltje, allemaal iets anders aan, sommigen zijn al erg oud, en niet altijd hebben ze een goed humeur.

Tegen 1 uur zijn we geland op Schiphol en hebben de trein naar huis genomen. Sil heeft ons (heel lief) van het station gehaald en nu is het uitpakken, opruimen,wassen en aklimatiseren.
En Bartje krijgt nu zijn vaste plekje

We hebben een prachtige vakantie gehad, hebben in 4 weken 8000 km gereden en erg veel mooie dingen gezien. Ook staat er nog genoeg op het verlanglijstje dus dit was vast niet de laatste keer……