Om een keer “gratis” te vliegen bij United heb je 60.000 flight miles nodig. Na mijn New York reisje had ik die dus. Conny heeft Albert geholpen om ook de benodigde miles te krijgen en vervolgens moet je vroeg boeken om acceptabele vluchten te krijgen. Die vonden we: gewoon 1 overstap en met “normale” vluchttijden. We vliegen dus in november nog een keer de plas over en dat voor 59 dollar pp.
We hebben weer gekozen voor de periode waar Black Friday in valt.
Na een paar dagen Las Vegas gaan we aan de rit: eerst naar Bryce NP, met een overnachting in Tropic. Dan de scenic route 12 af naar Moab, daar willen we een stukje gaan lopen in Arches NP. We blijven 2 nachten in de Inca Inn. Toen Faye hoorde dat we zo dichtbij zouden overnachten heeft zij ook 2 nachten geboekt dus ze komt onze kant op! Ze reist nog een dag mee en via Telluride gaan we naar Cortez of Durango, dat beslissen we als we in Moab zijn en weten hoe het weer is. De volgende dag rijdt Faye weer naar huis en wij gaan verder via Monument Valley naar Page, waar we 2 nachten gaan slapen. Vanuit Page gaan we (als het weer meewerkt) met een gids naar de Coyote Buttes South. Dan via de Grand Canyon en route 66 naar Kingman, waar een Christmas Parade is, daar ontoeten we dan ook Annie en Rob, die ook aan de rit zijn. Op 6 december gaan we weer terug naar Las Vegas voor de laatste 3 nachten. Het rondje wat we gaan rijden is ongeveer 1600 mijl.
Update 21 november:
De koffers zijn inmiddels gepakt. Zoals het er nu uitziet hoeven we alleen maar winterkleren mee te nemen. Inmiddels sneeuwt het in de gebieden waar we heen gaan, maar met een beetje geluk is het tijdens ons verblijf wel droog dus zouden we met mooie foto’s en nog meer prachtige herinneringen terug moeten komen.
Thanksgiving dag wordt bijzonder. In de ochtend willen we naar de Valley of Fire om de Crazy Hill te zoeken en dan weer terug naar Las Vegas, we zijn uitgenodigd door Andrea en Larry en gaan daar gezellig Nederlands kletsen. De volgende ochtend gaan we om 7 uur ontbijten met Annie en Rob en dan shoppen, het is dan Black Friday! De zaterdagochtend is gereserveerd voor de Cars & Coffee, daar moet je gewoon heen als je op zaterdag in Las Vegas bent. En dan op zondag aan de rit.
Tijdens het koffers pakken kwam Albert erachter dat hij geen winterjas meer had. Gelukkig was het zaterdag dus hup in de auto naar de ANWB en nu heeft hij dus een goede winterjas.
We hebben er weer heel veel zin in, en voor de meelezers: de blog wordt vanaf donderdag weer bijgehouden.
Woensdag 25 november:
Na een overnachting in de Ibis Budget, gingen we uitgerust het vliegtuig in. De eerste vlucht bracht ons naar Newark. De vlucht was op tijd, heerlijk rustig, praktisch geen turbulentie en uitstekende verzorging. United is er wel op vooruitgegaan wat betreft eten en drinken. Helaas was het vliegtuig een wat oudere, waardoor we erg kleine filmschermpjes hadden en weinig aanbod. Op Newark kwam ik erachter dat je gewoon een app kunt downloaden (wel vooraf doen) en dan kan inloggen op de Wifi van het vliegtuig. Dan zijn er veel meer films die je gewoon gratis op je eigen device kan zien…weer wat geleerd!
Op Newark was de rij voor de Immigrations best wel lang en er waren maar weinig balie’s open, daar hebben we dus een uur staan wachten, de koffers gingen wel weer snel en voordat we het wisten stonden we op de C-pier, vanwaar onze volgende vlucht naar Las Vegas zou gaan. Ook deze vlucht vertrok op tijd, volledig volgeboekt, zelfs overgeboekt, waardoor je nog 200 dollar kon verdienen als je een latere vlucht zou nemen. Daar hadden we geen zin in….We hadden dus geen extra stoel en naast Albert zat een meneer waar Albert 2 x inpaste. Dat was dus een beetje krap. Na weer een heerlijk rustige vlucht, nu met weinig te drinken en geen eten, stonden we na 5 uur en 21 minuten weer op onze thuishaven in de USA.
Op naar Alamo, voor een auto…We zijn elke keer blij dat we bij Alamo huren want bij Dollar stond weer eens een vreselijke rij! We melden ons altijd van te voren aan en kunnen dan via de kiosk, geen gezeur over extra dingen en 5 minuten later sta je met een huurcontract in de garage. De rij waaruit we mochten kiezen was niet erg groot, en dan moesten we ook nog een AWD of 4×4. We stonden dus nog te twijfelen wat we zouden kiezen toen de auto die we heel graag wilden aan werd gereden: een Jeep Grand Cherokee 4×4 limited. Deze heeft alles wat we wilden: 4×4 met speciale instellingen voor rijden op rotsen, modder, sneeuw enz., een fotodakje voor mij, verwarmde en gekoelde stoelen, navigatie, achteruitrijcamera…..en nog veel meer.
Helemaal blij met de auto reden we richting de Westgate. We hadden wat honger dus eerst maar even gestopt bij de Panda Express voor een overheerlijk bordje eten.
Toen op naar de Westgate, De mevrouw van de incheckbalie was chagrijnig dus ik heb mijn trucje maar achterwege gelaten. Soms merk je gewoon dat het toch niet lukt. Ik heb deze keer geen klompjes maar mini blikjes met babbelaars. Dit blikje gebruik ik dus wel een andere keer. We hebben trouwens wel een mooie kamer. geen idee of de kamers hier standaard zo zijn, maar we hebben een echte zithoek en een enorme tv, we schatten toch wel 60inch. Ook de badkamer is best wel luxe, zowel een bad als een aparte douche. Al met al dus niet vervelend om hier een paar nachten te slapen.
Tegen 8 uur waren we geïnstalleerd en hebben we nog wat rond gerommeld.
Ik blijf de vliegreis toch best vermoeiend vinden, je bent toch zeker 24 uur onderweg om hier te komen, slapen gaat niet best in een vliegtuig, en ik wordt heel erg verkouden van zulke reizen. Op alle vluchten boven de 4 uur hoest en proest ik wat af, deze keer dus ook weer, ondanks de neusspray, die dus niet heeft geholpen.
Tegen 10 uur zijn we gaan slapen, hopen dat ik snel aan de tijd wen.
Donderdag 26 november: Thanksgiving
En….waar ik al bang voor was, kwam weer eens uit! Klaarwakker….eerst om 01.00, en toen om 03.15 weer. Ik heb mijn best gedaan, maar de slaap was over. Na nog even proberen of ik echt niet weer in slaap viel ben ik toch maar opgestaan. Albert werd daar natuurlijk ook wakker van en zo zaten we al voor 5 uur in de ochtend te kijken naar het Las Vegas News, gelukkig wel met koffie dankzij onze Amerikaanse dompelaar.
Omdat we erg vroeg waren en het buffet van de Silver Sevens pas om 07.00 open gaat, besloten we om dan maar bij de Danny’s te gaan ontbijten. Er zit er een naast de Stratosphere, en we werden allerhartelijkst bediend door Kate. Ze was ongelooflijk aardig en gezellig en op het eind kreeg ze van me naast de gebruikelijke tip ook nog een paar klompjes die ik uit m’n tas kon opdiepen. Ze was er echt heel erg blij mee, ging ze niet gebruiken als sleutelhanger, maar ze gingen rechtstreeks haar glazen kast in…..
Omdat we lekker vroeg ons buikje al vol hadden, eerst even langs de Smith’s voor wat drinken en toen op naar de Valley of Fire.
Daar wilden we wederom op zoek naar de Crazy Hill. Vorig jaar zochten we ook, maar helaas niet gevonden. Dit jaar heb ik mijn huiswerk iets beter gemaakt en achteraf bleek dat we er vorig jaar gewoon voorbij gelopen zijn aan de verkeerde kant. Nu is het wel gelukt met behulp van wat internettips en de GPS gegevens. De Crazy Hill is gewoon prachtig, zie de beelden hieronder maar….
Omdat het zoeken deze keer erg meeviel besloten we ook om nog maar eens naar de Fire Wave te gaan, die ligt aan de andere kant van de weg, dus we konden zo oversteken en verder lopen. De trail hadden we jaren geleden als eens gelopen toen er nog geen bordjes waren en de weg erheen een stuk korter was, maar omdat er nu wel borden staan kwamen we bij een stuk die we eerder niet gezien hadden. Ook weer erg mooi…..de beelden spreken ook hier voor zichzelf!
Toen werd het tijd om terug te gaan, onderweg deze vanuit de auto geschoten:
Omdat we een uur extra hadden door ons erg vroege ontbijt besloten we om terug te rijden via Lake Mead en daar ons eerst “wild” over de weg zien kruipen…
We kwamen terug via Henderson, en dan heb je op een zeker moment dit uitzicht, in de zomer vallen de bergen erachter minder op, waarschijnlijk is het nu helderder
Tegen 3 uur werden we verwacht bij Andrea en Larry voor Thanksgiving. We hebben dit nog nooit eerder meebeleefd, we vonden het een hele eer dat we uitgenodigd waren, het was heel erg gezellig. Andrea’s ouders en Larry’s zus waren er en Andrea’s dochter en Larry’s zoon, beiden met aanhang. Samen gezellig aan tafel met turkey, mashed potatoo’s, sweet potatoo’s, stuffing, green beans en pumpkin pie na. Tijdens het eten vertelde iedereen waar hij dankbaar voor was.
Na het eten hebben we nog gezellig zitten na kletsen en hebben we nog een volgende afspraak gemaakt. Op 7 december gaan we samen naar Little Finland, staat al lang op mijn to-do lijstje maar is er nooit van gekomen, verkeerde auto, te warm, geen zin meer, en ga zo maar door.
Voor een eerste dag was dit een erg druk programma, maar het was een geweldige dag, we hebben genoten van elke minuut!
Vrijdag 27 november: Black Friday
Helaas waren we weer vroeg wakker, deze keer was het Albert, die om 4 uur besloot dat hij genoeg had geslapen. We kwamen de tijd door met koffie en de tv. Vandaag was ook de eerste keer dat we het uitzicht zagen met daglicht en dat viel niet echt tegen, Freemontstreet in de verte met de bergen op de achtergrond!
Tegen 7 uur waren we bij de Silver Sevens, waar we hadden afgesproken met Annie en Rob voor het ontbijt.
We hebben onder het ontbijt gezellig bijgekletst en na het eten gingen we ieder onze weg, we zien elkaar weer in Kingman op 5 december. We slapen dan in het zelfde hotel en willen daar de Christmas Parade zien.
Na het eten gingen we naar de Outlet, half 9 was nog net op tijd om een parkeerplek te vinden, het was al erg druk, de winkels zijn vannacht open gebleven en dat blijven ze tot zondagavond.
We hadden heel netjes een boodschappenbriefje en die hebben we geprobeerd af te werken, niet alles is gelukt maar het meeste wel. We hoeven dus niet nog een keer heen. Al met al zijn we tot half 1 bezig geweest met inkopen. Alles duurt lang omdat het erg druk is in de winkels, voor sommigen stond zelfs een wachtrij om binnen te komen. (op de foto de rij die voor Michael Kors stond).
Na het winkelen hadden we het wel even gehad dus terug naar de Westgate om even te rusten en alles te sorteren.
Ondertussen zorgde Albert voor een kopje koffie
We waren uit gewinkeld en hadden verder niets op het programma, vakantie is ook een beetje om uit te rusten en aangezien het overal vreselijk druk is en je nergens een parkeerplek kan vinden besloten we om maar eens richting Freemontstreet te gaan, dat was al weer een paar jaar geleden. Eten kan je daar goed in de Golden Gate, en daar ging de reis dus heen.
Heerlijk gegeten en genoten van de drukte daar, de lichtshow ook gelijk maar even mee gekeken.
Er heerst daar ook een heel andere atmosfeer dan op de Strip, vooral de mensen die op de gekste manieren proberen om geld te verdienen bracht bij ons een lach op het gezicht:
Ook de politie was aanwezig, ze rijden wel op erg mooie fietsen, zelfs met zwaailicht erop
Na het bezoek aan Freemontstreet reden we weer terug naar ons hotel. Het blijft een crime om richting de Strip te rijden dus dat duurde wel even. Er is genoeg te kijken dus op zich verveel je je niet. Wel jammer dat het stuk tussen Freemont en de Strip steeds verder in verval raakt, lopen is eigenlijk geen optie als het eenmaal donker is, alles is behoorlijk shabby.
Terug in het hotel maar even lid geworden van de spelersclub, we hadden dit pasje nog niet. Ook gelijk maar eens even gekeken wat voor apparaten hier zijn, veel 1 cent machines met 9 lijnen (onze favoriet) en ze betalen ook nog eens heel aardig uit! De dames van de drank waren ook vrij snel dus we hebben ons prima vermaakt. Gokken kan je hier op allerlei manieren, de Race & Sports Superbook hier is de grootste ter wereld! Je kan werkelijk overal op gokken…
Helaas hebben we niet de jackpot gewonnen dus toch maar weer gewoon naar boven om dit verhaaltje te gaan schrijven.
Morgen is het zaterdag, dus Cars & Coffee en verder kijken we nog wel even waar we zin in hebben.
Zaterdag 28 november: heel veel auto’s
Vanochtend voor het eerst weer eens wat langer geslapen. Pas tegen 6 uur waren we wakker. Het gaat de goede kant op!
Lekker ontbeten bij de Silver Sevens en toen op weg naar een evenement die elke zaterdagochtend in las Vegas plaats vindt: Cars & Coffee. Hier verzamelen de eigenaren van “bijzondere” auto’s zich en kletsen bij onder het genot van een kop koffie. We hebben weer leuke exemplaren gezien (en gehoord).
Na de Cars & Coffee zijn we even gaan tanken, het is gewoon een feest om dat te doen. De prijs: 2,29 voor een gallon.
We wilden verschillende dingen, maar we zijn beland in Summerlin. Albert wilde de Macy’s wel eens zien, en toen we daar aankwamen bleek er ook een Old Navy te zitten en ik had net op de radio gehoord dat ze vandaag 40% korting op alles hadden. Aangezien Albert nog spijkerbroeken moest heb ik even behoorlijk in stapels broeken gegraven om de goede maat te vinden, maar het is gelukt! Daarna naar de Macy’s, waar ook een Starbucks was voor een overheerlijk kopje koffie, natuurlijk met een plak Lemon Loaf.
Hierna bedachten we dat het te laat was om nog naar Mt Charleston te rijden. Bovendien gaan we vanaf morgen vast wel sneeuw zien, dus dat slaan we over. Dan maar even richting Red Rock, maar dat was een slecht idee, het was filerijden door het park. Gelukkig zagen we dit op tijd dus we zijn een stukje doorgereden en hebben op een uitzichtpunt staan kijken. Van daar zag je de auto’s in file door het park gaan, brrrrr
En toen hadden we wat tijd over, dus in plaats van de Freeway reden we gewoon de Sahara Avenue af. Gewoon leuk om te doen en er is best veel te zien. Af en toe zie je de buurt veranderen van arm naar rijk en andersom. Tijdens het rijden bedacht Albert dat we wel even konden gaan kijken bij Welderup. Dit is een bedrijf die auto’s en vrachtwagens opleukt. Ik had al uitgezocht waar ze ongeveer zaten, alleen dat lag natuurlijk op de hotelkamer. Zonder beschrijving ging het niet dus die hebben we maar even opgehaald. Toen weer een stukje terug en even zoeken, maar gelukkig wel gevonden. Het bedrijf is op een soort industrieterrein, gelukkig stond er een bordje.
We hebben onze ogen uitgekeken, allemaal “rods”, op een prachtige manier verbouwd, met geweldige details. We hadden extra geluk: Steve Darnell, de eigenaar, was aan het werk. Er moest een auto worden opgeladen en daarvoor moest een andere auto naar buiten gereden worden. Dat was genieten! Steve was trouwens erg aardig, geen kapsones, stond iedereen heel vriendelijk te woord.
Na dit bezoek was de dag al weer om en besloten we om lekker lui eten mee te nemen naar de kamer. Er zit een Pizzahut in het hotel dus lekker op de bank met de tv erbij aan, wie doet ons wat!
Dit was voor nu onze laatste dag Las Vegas. Vanaf morgen gaan we aan de rit. De reis zal gaan naar Bryce Canyon NP. We gaan slapen in een cabin in Tropic.
Zondag 29 november: en toen was het winter
Toch weer vroeg wakker, 5 uur! De tv maar aan en een kop koffie erbij. We bedachten dat we 2 dingen konden doen: wachten tot 7 uur om te gaan ontbijten en dan aan de rit of zodra het licht werd aan de rit gaan en dan ontbijten in Mesquite. Toen we hoorden dat vandaag een van de drukste dagen werd qua verkeer was het antwoord er heel snel. Aan de rit en ontbijten in Mesquite. Tegen 8 uur zaten we in de Virgin River aan het ontbijtbuffet. Met het buikje vol weer verder gereden, boodschapjes (eten voor vanavond en brood voor morgenochtend) gekocht in Cedar City en naar Bryce Canyon. We hoopten op een beetje sneeuw….Nou, dat is gelukt!
En met bijbehorende temperaturen, het koudste wat we zagen was 9 F (-13 C), dat was in de buurt van Cedar Breaks.
In Bryce viel het mee, de laagste temperatuur was 17F (-8C), alleen waaide het daar best wel dus wie weet hoe koud de gevoelstemperatuur was. Omdat het sneeuwde was het uitzicht af en toe slecht, maar ook het zonnetje brak soms wel een beetje door.
We hebben een paar uitzichtpunten gedaan en zijn toen op weg gegaan naar Tropic. Onderweg nog wat hertjes gezien en af en toe een Osprey.
Onderweg bedacht ik dat ik nog een kleine hike op het programma had: Mossy Cave, in de zomer een soort grot begroeid met mos, in de winter veranderd dit in een ijsgrot. Ook de waterval die er in de buurt loopt bevriest volledig. Een leuke, korte hike door een prachtig gebied. Ondertussen ook weer een mooie blue sky.
We zijn een tijdzone gepasseerd, dus het is hier een uur later dan in Las Vegas. De tijd was dus op en we zijn naar Tropic gereden om te overnachten. We doen dit in een gezellige cabin. In Tropic is zomers al weinig te beleven en in de winter dus helemaal niet. Uit voorzorg hebben we eten en brood bij ons, dus we gaan ons prima redden. De cabin is gelukkig prima verwarmd, het wordt hier vannacht -15 C.
Morgen gaan we via de scenic byway 12 naar Moab, waar we Faye gaan ontmoeten.
Maandag 30 november: brrrrr
Gisteravond ons eigen 3 gangen maaltje gekookt in de magnetron, het was best wel lekker: soepje, magnetronmaaltijd en een toetje.
Na een goede nacht hebben we vanochtend even gewacht totdat het licht werd omdat we geen hert voor de auto wilden hebben, reerug uit de magnetron is waarschijnlijk niet echt haalbaar.
Toen het dus licht was (07.15) gingen we aan de rit, het was behoorlijk koud onderweg, het koudste wat we gezien hebben was 0 F (-18 C). Onder het rijden kwamen de ijs sterren op de ramen en de bandenspanning werd te laag door de kou.
Op zich was het wel mooi helder, dus prachtige uitzichten terwijl we de scenic route 12 reden. Op sommige stukken, die wat hoger lagen had het gesneeuwd dus daar was het even rustig rijden. Ook liepen er toch nog genoeg hertjes (deer) langs de weg, dus ook dat was een beetje opletten.
Onderweg hebben we ook nog een stukje van de Burr Trail gereden, gewoon even zien hoe dat er uit zag. Helaas geen tijd voor de hele trail want we moesten toch een beetje op tijd in Moab zijn.
Op het einde van de 12 ligt Torrey, hier is het in de zomer meestal vrij druk. Nu was er helemaal niets te doen, en op het benzinestation werd net een briefje geplakt dat ze de komende 2 weken dicht gingen en de bijbehorende Subway ging vanaf morgen zelfs de hele maand dicht! Wij hadden dus gelukt, zowel drinken voor de auto als eten voor onszelf gescoord!
Na Torrey reden we door Capital Reef. Ook hier heerlijk rustig, overal parkeerplek genoeg, geweldig gewoon! Vanaf nu raad ik iedereen aan om hier gewoon in de winter heen te gaan. Nog een leuk voordeel: geen no-see-ems te bekennen! Ook hier was het wat koud en de zijkanten van de rivier waren bevroren.
De reis ging verder via Hanksville en langs Goblin, de I-70 op. Daar werden we verrast door nieuwe borden: max. snelheid 80!
Toen snel op naar Moab, waar Faye al op ons wachtte. We hebben gezellig bijgekletst onder het genot van een lekkere mexicaanse maaltijd met een bijbehorende Margherita.
Wat weinig foto’s vandaag, het internet is hier erg traag. Ik dacht altijd dat het aan de camping lag, maar misschien ligt het toch gewoon aan Moab, want hier in het hotel gaat het al net zo als op de camping!
Morgen gaan we wat sightseeing doen in de omgeving.
Dinsdag 1 december: wildlife
Vanochtend na het ontbijt gingen we richting Arches. Wat een heerlijk park is dit in de winter! Terwijl er zomers geen doorkomen aan is en er geen parkeerplekken zijn, is het in de winter geweldig. Overal plek om te parkeren, nergens veel mensen, geen bussen vol met japanners die in de weg lopen….We hebben wat arches bekeken. Omdat Faye mee is geen lange hikes maar af en toe wachtte ze op ons terwijl wij wat verder liepen. Albert had nog lol want een ranger was strepen op de weg aan het verven met…jawel: PPG verf.
Ik ben nog even in mijn eentje naar de window arch gelopen, Albert en Faye wachtten beneden.
Lunchen deden we bij het visitorcenter, lekker in het zonnetje, ondanks dat het vroor was het best te doen.
Na Arches zijn we de Potash road opgereden tot aan waar de dirt road begon. Omdat we niet wisten of we konden draaien, hebben we deze weg maar niet gedaan. Op de terugweg stopten we bij de Jug Handle Arch om een foto te maken en wat een geluk: een hele kudde Desert Bighorn Sheep liep op de rotsen. Mensen die daar ook stonden wezen ons erop anders hadden we ze nooit gezien, ze hebben een erg goede schutkleur!
Prachtige beesten, we hebben zeker een half uur staan kijken.
Verderop zijn we nog gestopt bij wat indianentekeningen die in de rotsen staan. Ook genoot Faye van de Colorado river die hier stroomt, het water is afkomstig uit het gebied waar zij woont.
Als laatste bezochten we nog de Dinosaur Tracks, sporen van een Therapod. Het was wat klauterwerk en het laatste stukje was weer eens te eng voor me, dus Albert klom het laatste stukje en nam een foto voor me.
En toen was de dag al weer om!
We zijn lekker wezen eten bij de Denny’s en hebben nog wat bijgekletst in de kamer.
Morgen gaat Faye terug naar huis en wij gaan naar Monument Valley, een kleine wijziging in de plannen, we zouden eerst richting Cortez of Durango, maar het is Monument Valley geworden.
Woensdag 2 december: afscheid
Na het ontbijt vanochtend hebben we afscheid genomen van Faye, ze gaat terug naar huis en wij gaan weer langzaam richting het westen. Kijken of we het weer iets warmer kunnen krijgen, vanochtend in Moab was het -9 C. tijdens het afscheid nemen. Ons einddoel voor vandaag is Monument Valley, niet een erg lange rit, dus bedachten we dat we dan nog wel even konden gaan kijken in Canyonlands NP, the Needles District.
Dit deel van het park is weinig bezocht omdat het op 1.5 uur rijden van de “hoofdingang” van Canyonlands ligt. Het gebied wordt gedomineerd door kleurrijke rotspilaren, de Needles. Vanaf het visitor centrum is het ongeveer 6 mijl tot het eindpunt.
Op weg erheen zagen we een prachtige golden Eagle in een bosje zitten samen met een “kudde” raven. Helaas geen foto, het ging te snel! Achteraf toen we terug reden zagen we dat er een dood dier lag dus ze waren waarschijnlijk aan het ontbijten geweest.
Het was heerlijk rustig in dit deel van het park, geen klimmende mensen waar je ze nou net niet wilt, dus ik kon heerlijk foto’s maken.
Er lag wel behoorlijk wat sneeuw maar dat maakt het extra mooi!
In eerste instantie hadden we bedacht dat we via de Moki Dugway zouden gaan. Omdat we echter niet wisten hoe die er bij lag hebben we dit toch maar niet gedaan. Wel kon Albert het niet laten om dan maar de Valley of Gods te doen in de hoop dat de auto een beetje roder zou worden. Helaas heeft de BLM daar gravel gestrooid dus het was niet erg rood. En we moesten langzaam door de washes want daar waren grote geulen.
Na de Valley of the Gods heb ik nog even midden op de weg gestaan voor de foto die iedereen elke keer weer maakt…..
Tegen 4 uur waren we in het hotel (Gouldings). We hebben een mooie kamer met een geweldig uitzicht. Vanaf de camping zie je ongeveer hetzelfde, maar toch vind ik het hier net even mooier, je hebt niets voor je
Helaas was het tegen half 6 donker, dus toen zijn we maar gaan dineren. Morgen vroeg op want ik wil de zon zien opkomen!
Daarna gaan we naar Page, eens zien hoe het daar in de winter is!
Donderdag 3 december: vroeg op!
Vanochtend ging de wekker om 6 uur. Ik wilde graag de zonsopgang in Monument Valley zien. Dus om 06.15 in de kleren op het terras. Albert zorgde gelukkig voor een kop warme koffie
Tegen 8 uur vertrokken we uit Monument Valley. Het einddoel was Page. Een rit van 2,5 uur. We hebben het dus rustig aan gedaan. Hier en daar even een rookpauze voor Albert. We bereikten Page tegen 11 uur. Eerst even naar de Walmart geweest, er is daar van alles veranderd, er ligt nu een rotonde, die nieuw voor ons was. Toen we klaar waren in de Walmart zijn we even de brug over gereden en hebben we de locatie van de “Wrong Wave” nog maar een keer bezocht, altijd leuk om even een uurtje door te brengen.
Hierna nog even langs de Safeway voor wat energy bars en drinken voor morgen en toen op naar het hotel: de Quality Inn. Maar goed dat we gereserveerd hebben want ze zitten vol! Gelukkig stond Shelly achter de balie en nadat ik haar de groeten deed van Alida en Jan deed ze haar uiterste best om ons een goede kamer te geven. Het werd 217, met een prachtig uitzicht op Lake Powell. Alida en Jan: ze doet de groeten terug en we hebben foto’s van de baby gezien!
We moesten nodig wassen, gelukkig heeft dit een hotel een self serve laundry dus de was zit er inmiddels in.
Straks nog even eten en dan niet te laat op bed want morgen gaan we naar de Coyote Buttes South. We worden tegen 9 uur verwacht bij de Paria Outpost.
Vrijdag 4 december: onvergetelijk!
Een paar maanden geleden hadden we het geluk dat er permits vrij waren voor de Coyote Buttes South: een gebied die ligt tussen het Grand Staircase-Escalante National Monument en het Vermillion Cliffs Paria Wilderness National Monument. Omdat de weg erheen met de huurauto niet te doen is, en je zelf nooit alle mooie plekjes vindt, hadden we een gids besproken. Susan van de Paria Outpost stond ons al op te wachten toen we kwamen aanrijden.
Het zuidelijke deel van de Coyote Buttes Area bestaat uit twee delen: Paw Hole en Cottonwood Cove.
In Paw Hole staan rotsformaties die qua vorm op indianententen lijken, ook wel Paw Hole Teepees genoemd. Vooral de draaiingen in het gesteente (swirls) zijn erg mooi.
De Cottonwood Cove Area is een weids gebied dat bestaat uit kleurrijk gestreept zandsteen dat door water- en winderosie in de meest prachtige vormen is geboetseerd.
Wij deden de Cottonwood Cove Area en ik laat de foto’s voor zichzelf spreken. Voor de liefhebber: ik heb er ongeveer 260 gemaakt en ik kon bijna niet kiezen, dus wil je de rest zien dan kom je maar langs!
We hebben een onvergetelijke dag gehad. Het is een werkelijk prachtig gebied, moeder natuur heeft hier wel extra haar best gedaan!
Vanaf 1 maart gaan de regels voor een permit trouwens veranderen: geen walk-ins meer, alle dagelijkse 20 permits komen online beschikbaar, ook geen loting meer, de eerste die er op klikt krijgt ze. 2x per jaar komen ze beschikbaar en dan in een keer voor een half jaar. Er zijn dan dus nog maar 2 momenten per jaar. Ze zijn er hier helemaal niet blij mee, want nu blijven toeristen langer in het gebied om te proberen om ter plekke een permit te krijgen, dat is dus straks afgelopen.
Alida en Jan: zowel van Susan als van Dallas, die we ook zagen, hij was ook als gids in het gebied: de hartelijke groeten terug! Ze hopen jullie snel weer te zien!
Morgen gaan we Page weer verlaten, we gaan via de opnieuw geopende 89 door de Grand Canyon (South Rim) naar Kingman, waar we Annie en Rob weer gaan ontmoeten. We slapen in hetzelfde hotel en gaan kijken naar de Christmas Parade.
Zaterdag 5 december: Christmas Parade
Vanochtend hebben we ontbeten tussen de inhoud van 1 of 2 bussen japanners (of chinezen). Het was erg druk, maar we konden ons aardig staande houden en hebben lekker ontbeten.
Toen op weg, over de nieuw geopende 89, het stuk wat is weg gegleden door de aardverschuiving is nog goed herkenbaar, de weg ligt er goed bij!
Toen op naar de Grand Canyon, we deden wat uitkijkpunten aan
en zagen nog een mannetjes elk met een mooi gewei. Verderop ook nog een mannetjesdeer, ook met gewei.
We hebben nog even getwijfeld of we een stuk route 66 zouden gaan rijden, maar we hebben dit stuk al 2x gedaan dus toch maar de interstate 40 op en zo waren we 1,5 uur later in Kingman. Onderweg zagen we nog even een “treintje”rijden…..
Annie en Rob waren al ingecheckt en we hebben samen koffie gedronken op hun kamer. Toen was het ook al tijd om richting het Historic District te gaan voor de Christmas Parade. We wilden nog voor de parade aan eten, maar de auto’s stonden al klaar dus die hebben we eerst op de foto gezet. Toen snel wat gegeten en weer naar buiten. We hebben wel een stukje gemist maar dat stond gelukkig al op de foto. Het was een kleurrijke optocht met veel lichtjes en ook erg veel toeschouwers. Aan het eind kwam Santa met zijn vrouw. Leuk om eens mee te maken!
Morgen gaan we terug naar Las Vegas voor de laatste dagen.
Zondag 6 december: terug naar Las Vegas
Vanochtend was weer een mooie zonsopgang, dus daar hebben we even naar staan te kijken.
het hotel had een leuk zwembad met een mooie mural en het Route 66 logo in de zwembadvloer
We hadden om half 8 afgesproken om samen met Annie en Rob te gaan ontbijten, na het ontbijt gingen ze rechtstreeks terug naar Las Vegas want ze vlogen vandaag naar huis. Wij hebben nog een omweg gemaakt, eerst via de Sittgraves Pass.
Ze hebben hier de gewoonte om rond kerst de boompjes te versieren, we zagen enkele leuke exemplaren.
Ook hebben we even in Laughlin gekeken. Onderweg, in Bullhead City, zagen we de goedkoopste benzine: 1,84 voor een gallon! (48 cent per liter).
Toen zijn we doorgereden naar Las Vegas, onderweg nog de enorme velden met zonnepanelen gezien, het worden er elk jaar meer. Volgens Albert wordt hier water verwarmd.
Met nog ongeveer 20 mijl (36 km) te gaan zagen we de Strip weer in de verte, het blijft ongelooflijk hoe ver je hier kan kijken.
Na nog even in de Outlet North te hebben rondgelopen was het tijd om in te checken in de Luxor. Helaas was er geen kamer zo hoog mogelijk en smoking te krijgen dus we zitten nu op de 7e verdieping, helaas ook praktisch geen airportview. We hebben nog geprobeerd om te kijken of we BA zagen vertrekken, maar ook dat is niet gelukt. Eten deden we op onze My Vegas puntjes in de MGM, op zondag is daar biefstuk, mmmmm
Op de terugweg nog wat sfeerfoto’s gemaakt.
Morgen moeten we weer vroeg op, om 8 uur hebben we afgesproken met Andrea en Larry.
Maandag 7 december: de overtreffende trap
Vandaag bleek dat deze vakantie er een is van overtreffende trappen, we raken zo oververwend met mooie dingen dat ik niet meer weet welk uitstapje de mooiste was, maar dit was zeker een zeer geslaagde dag!
Vroeg opgestaan, half 6. We hadden de koffers maar in de auto gelaten, en voor deze nacht alleen maar het hoogstnodige meegenomen naar boven. Uitchecken ging erg snel, gewoon bij een computer die we onderweg naar de parkeergarage tegenkwamen.
We hadden al een route uitgezocht die niet over de Freeway ging, maar gewoon via de Tropicana en de Rainbow. Zo reden we onszelf niet vast in het verkeer. Onderweg maar even eenvoudig ontbeten bij de Mc Donalds en zo waren we mooi voor 8 uur bij Andrea en Larry.
Na een lekkere kop koffie gingen we aan de reis. De reis voerde ons naar een afgelegen gebied, op ongeveer 2 uur rijden van Las Vegas, die we waarschijnlijk met de huurauto niet zouden hebben gedaan.
Van het asfalt naar gravel naar dirtroad, en behoorlijk wat mijlen dirt, niet altijd even goed. Larry heeft een hele grote pickup met een 6,8 V8 diesel dus die kan wel wat aan.
De eerste stop was bij Whitney Pocket, een prachtig gebied met erg veel kleuren
en bijzonder veel petroglyps, voor een hele bijzondere de falling man moest er nogal wat geklommen worden. Nog even en ik ben van mijn hoogtevrees af….
Ook waren er veel potholes met water erin, een ideale plek om wild te vinden, helaas zagen we alleen maar voetsporen.
Toen gingen we verder, naar Little Finland, voordat we het gebied ingingen eerst nog geluncht
En toen het gebied in, je zoekt zelf je route, en ook hier weer behoorlijk wat afgeklommen. Het gebied is zo mooi dat je niet weet waar eerst te kijken. Ook kan je hier rustig een paar dagen rondlopen. De foto’s spreken verder voor zichzelf!
Zulke gebieden ga je natuurlijk wel goed beschermd in, dus op het eind moest de geladen Smith & Wesson nog even leeg geschoten worden, Albert hielp graag even mee.
Toen was het tijd om ons vervoersmiddel weer op te zoeken. Larry’s zoon haalde hem voor ons op zodat we niet erg ver hoefden te lopen.
Op de terugweg werden we nog verrast door een mooie red-tailed hawk die even een muis zat op te peuzelen.
De laatste stop was bij Devils Throat, een enorme sinkhole, zeker 50 meter diep en een diameter van ongeveer 25 meter.
Hierna was de tijd op en begon het donker te worden, we waren net op tijd terug op het asfalt en werden nog even getrakteerd op een prachtige zonsondergang.
Nadat we terug waren in Las Vegas, zijn we nog gezellig met Andrea en Larry uit eten geweest bij een erg goede Mexicaan en toen was het tijd om afscheid te nemen. We gaan nu proberen om de volgende vakantie weer iets samen te plannen. We denken met een heel warm gevoel terug aan deze dag!
Tegen half 9 waren we in de Mandalay Bay, en met behulp van een blikje Nederlandse snoepjes zitten we in een nieuwe gemoderniseerde kamer met stripview, ook nog gratis voor onze puntjes van het spelletje…
Morgen de laatste dag alweer. Albert heeft om 10 uur een afspraak met Dennis voor weer een plaatje op zijn arm, ik ga dan nog even naar de Walmart voor de laatste boodschapjes. Dan nog even naar de Bellagio om de kersttuin te zien en (gratis) eten bij de Aria.
Dinsdag 8 december: wachten…….
Vanochtend, zoals altijd als we hier zijn, weer erg vroeg op! Met de tv op Fox en een kop koffie lekker rustig wakker geworden en genoten van ons uitzicht.
Toen op weg naar de MGM voor een gratis My Vegas ontbijtje.
Hierna gingen we op weg naar Dennis, de tattooeerder. Albert had een afspraak om 10 uur. Netjes op tijd begon hij met zijn art-work. Heel anders dan in Nederland, hij tekent alleen maar een paar hulp lijnen en ontwerpt dan de tattoo tijdens het tattooeren. Ondertussen ben ik naar de Walmart gereden voor wat laatste boodschappen. Toen ik tegen 12 uur terug kwam was Dennis nog niet eens op de helft, maar het zag er weer erg goed uit. Ik ben nog maar even naar de Walgreens gelopen voor nog wat boodschappen. Dennis had verder geen afspraken en genoot duidelijk van wat hij aan het ontwerpen was en dat hebben we geweten! Er kwam geen eind aan! Maar om half 4 legde hij dan eindelijk de apparaten aan de kant en het was klaar. Hij was zelf ook erg tevreden en dat moest uitgebreid op de foto en film.
Toen terug naar het hotel, de batterij van mijn camera was leeg en de reserve lag natuurlijk netjes in de cameratas.
Tegen 5 uur zijn we naar de Aria gereden. Niet over de Strip want daar was het al weer erg druk. Mooi achterlangs, alleen vergiste Albert zich in de afslag en moesten we een rondje rijden en kwamen alsnog in het drukke verkeer van de Strip.
Op de My Vegas puntjes in de Aria gedineerd (73 dollar uitgespaard)
en hier zijn de toetjes, erg lekker.
Na het eten zijn we nog even naar de Bellagio gelopen, nou ja, eerst met de tram en toen een stukje lopen. Hier een indruk van de kersttuin.
Toen terug naar de auto, deze is altijd erg makkelijk te vinden, gewoon de vieste auto opzoeken en die is van ons!
Terug naar het hotel, en nog even rondgekeken, ze hebben hier een erg leuke wijnopslag in een restaurant, het is gewoon een lift!
En als laatste actie van vandaag nog even geprobeerd of we hier wat langer konden blijven,…………………..
Helaas, we komen weer naar huis! Morgen om 09.30 vliegen we via Houston weer naar huis, waar we donderdagochtend zullen landen.
Woensdag 9 en donderdag 10 december:pffffff
We moesten vroeg op, het vliegtuig ging om 09.30, dus opstaan om half 5, uitchecken en lekker ontbeten bij de i-hop. Afscheid genomen van de auto en op naar het vliegveld. Alles liep op rolletjes.
We stonden al in de rij om te gaan boarden en toen werd er omgeroepen dat er een klein probleempje was met de cockpitdeur. Dat gingen ze even repareren. Op Houston hadden we een uur en 10 minuten om over te stappen op de vlucht naar Amsterdam…..
Zucht, zucht, zucht….wachten duurt lang! We vertrokken anderhalf uur te laat, maar volgens de mensen van United zou iedereen zijn vlucht halen…Daar gingen we dus dan maar vanuit! Ze vlogen wat sneller en gingen proberen om tijd in te halen. We landden 7 minuten voordat onze volgende vlucht ging. Bijna iedereen moest overstappen dus het werd dringen. We besloten om het erop te wagen en met een zeer flinke pas zijn we het halve vliegveld over gelopen om de vlucht te halen, we wisten al zeker dat de koffers het dan niet zouden halen. Onderweg zagen we op de borden dat de vlucht “closed” was, maar we zijn toch naar de gate gelopen want ons vliegtuig stond er nog wel. Helaas was er niemand meer te zien, de gate was dus dicht. Het domme was dat het vliegtuig ook vertraging had door onderhoud, alleen we kwamen er niet meer in.
Er zaten nog 2 mensen op de vlucht van Las Vegas die ook naar Amsterdam moesten dus daar hebben we op gewacht. Toen samen naar de costumer service en die boekten ons over naar een vlucht naar Londen en dan met BA naar Amsterdam, een vertraging van 6 uur! We zijn dus maar gezellig gaan eten en hebben ons vliegtuig naar Amsterdam uitgezwaaid.
het leuke was wel dat de vlucht naar Londen met een dreamliner was, prachtig vliegtuig, stabiel, erg mooi ingericht, grote zelfdimmende ramen, en hele grote tv schermen, op zich wel een leuke belevenis.
Aangekomen op Londen weer 2 uur gewacht op de volgende vlucht met een rammelkast van BA.
In plaats van 07.30 zijn we om 14.00 geland, zelfs de koffers waren er, en de rit naar huis ging ook prima.
We kijken terug op een zeer geslaagde vakantie, we hebben erg veel bijzondere dingen gezien en hebben er nieuwe vrienden bij die ons verwend hebben met hun hartelijkheid.
we hebben bijna 2000 mijl gereden.
Iedereen bedankt voor de leuke en lieve commentaren en tot mei 2016.
Albert en Lyan