Eigenlijk wisten we zeker dat we dit jaar niet meer weg zouden kunnen, maar zo tussen de trainingen door zag ik nog een mogelijkheid voor 1 weekje vrij…..
En waar ga je dan heen? Albert wilde graag nog een beetje zon en met die opdracht spoorden we het grote wereldwijde web af naar bestemmingen, en jawel……..gevonden!
Het wordt een weekje Curacao. Zon, strand en een heleboel water waar we in kunnen badderen. We vliegen met de KLM (zolang het niet echt hoeft willen we nooit meer met TUI) en dan ook maar heel decadent: een ultra all inclusive hotel, dat is eens weer iets anders als een tentje.
Wel hebben we een autootje geboekt zodat we ons kunnen verplaatsen en op zoek kunnen naar leuke plekjes.
Met nog een dikke 6 weken te gaan hebben we voldoende tijd om ons in te lezen en er een leuke vakantie van te maken. Ik ga proberen om de blog bij te houden, er is Wifi dus dat zou moeten lukken…
Maandag 25 september
Na een kort nachtje en een overheerlijk ontbijt gingen we in de vd Valk bus naar het vliegveld. Inchecken was een makkie, we waren overal zo doorheen! Albert kocht nog even shag en toen maar richting de Gate, E 24. Het vliegtuig, een 747, stond er al. Altijd fijn, dan levert dat in ieder geval geen vertraging op..
Ik had stoelen gereserveerd, kost een beetje, maar dan zit je wel bij elkaar. En dat was maar goed ook! Verschillende paren zaten erg goed verdeeld door het vliegtuig en de stewardessen deden hun uiterste best om iedereen toch bij elkaar te krijgen. Ik dacht slim te zijn en had stoel A en stoel C geboekt. Als het dan niet te vol is heb je een grote kans dat er niemand tussen je in wil zitten. Helaas was de vlucht volgeboekt maar gelukkig voor ons werd er gezorgd dat mevrouw dichter bij haar echtgenoot kwam waardoor wij de enigen waren met 3 stoelen tot onze beschikking! Barbara, de schat, had geregeld dat ze op deze vlucht zat en we werden echt verwend! We kregen zelfs champagne….
We hadden een goede vlucht en ergens halverwege kregen we een uitnodiging om in de cockpit te komen kijken, een prachtige belevenis. De piloot gaf allerlei uitleg en liet ons zien hoe we vlogen. We moesten een stukje omvliegen omdat het luchtruim bij San Juan dicht is na de orkanen in het gebied.
Tegen 14.00 landden we op Curacao, helaas was het wat bewolkt dus we konden het eiland niet helemaal goed zien.
We namen afscheid van Barbara, die zit natuurlijk in een ander hotel aan de oostkant van het eiland.
Wij zitten bij Sint Willibrordus, ergens in het midden. We zien elkaar morgen weer, woensdag vliegt ze terug. Ik moet wel zeggen dat een vlucht heel anders is als je een stewardess kent….
Door de douane en toen naar Alamo, we hebben een auto gehuurd voor ons verblijf hier. Het is een mooie witte KIA Rio, niet groot, maar dat is hier ook niet nodig.
De warmte was verrassend, een graad of 30, maar heel vochtig. Je zweet je een ongeluk!
Na een kwartiertje rijden waren we in ons resort: Kunuku Aqua Resort. Echt heel mooi aangelegd, bloemen en palmbomen overal, verschillende zwembaden.
We hebben een prachtige kamer met aparte slaapkamer en een heerlijk terras.
Eerst maar omgekleed in wat luchtigere kleding en toen lekker aan het zwembad gaan liggen even het tijdverschil verwerken met wat bier en Mojito’s. We zitten ultra all inclusive en zo aan de losse prijzen te zien kan dat dus echt wel uit!
Bij het zwembad maakten we ook kennis met een leguaan. Die zijn toch best wel groot, deze was met staart erbij toch wel een dikke meter lang. Hij of zij liep te bedelen om eten….dat is dus werkelijk overal ter wereld hetzelfde! Alleen wijkt de maat van het dier hier wat af!
Na het eten, wat ook lekker was, hebben we nog even buiten gezeten. Helaas begon bij mij het tijdverschil er in te hakken en tegen 9 uur ging de kop op het kussen…..
Dinsdag 26 september
We hebben goed geslapen, alleen moeten we even uitzoeken hoe koud de airco moet. Vannacht stond hij op 17 en dat bleek toch te koud. Je hebt hier alleen een laken om onder te slapen dus ergens halverwege de nacht heb ik hem maar wat warmer gezet.
Tegen 5 uur waren we beiden wakker en we zijn maar buiten op het terras gaan zitten. Het leuke daarvan is dat het heel lekker stil is en heel langzaam wordt de natuur ook wakker, om je heen klinken allerlei geluiden van vogels en vrij snel wordt het dan licht.
Het ontbijt start hier om 8 uur en we hadden best wel trek! We werden verwelkomt door een hele vrolijke dame die iedereen begroette met een uitbundig: Goedemorgen Dushi!
Na het ontbijt hadden we contact met Barbara, ze zit bij Jan Thiel in het Papagayo resort, een uurtje rijden van hier. Dus maar aan de rit en het was best even zoeken. We hebben wat kaarten van het eiland maar op de een of andere manier kloppen die niet helemaal. Onderweg zagen we de enorm smerige raffinaderij, vroeger zat de Shell hier, nu is het een Venezolaanse maatschappij. We zagen onderweg ook de huizen veranderen, het werd steeds “rijker”.
Aangekomen bij het resort volgden we alle aanwijzingen op die ik had gekregen en zo vonden we Barbara bij Koko’s, een strandbar met een hele leuke sfeer. De bar is van een vriendin van haar en zo hebben we lekker zitten kletsen.
We wilden aan de rit, maar we besloten toch al snel om gewoon lekker op het strand te gaan liggen, lekker in het zonnetje. Er liep nog een mooie groene leguaan en in de verte vlogen wat fregatvogels.
De hele middag bestond uit kletsen en proberen even af te koelen in het water wat overigens net zoals de zwembaden hier gewoon “pislauw” is, maar we hadden een heerlijke middag.
Tegen een uur of 5 namen we weer afscheid
en wij zochten onze weg terug naar Daniel. Dankzij de geweldige kaart en de wat onduidelijke wegwijzers belandden we niet op de ring maar zaten we zomaar in Willemstad. Dat staat later deze week op het programma.
Rond een uur of half 7 waren we weer “thuis” en hebben de dag afgesloten in de buurt van de bar, waar ze lekker cocktails hebben. Na het eten nog maar even een whisky en zo was er weer een dag om!
Woensdag 27 september
Vannacht stond de airco op 20 graden, en in die temperatuur was het heerlijk slapen. Helemaal uitgerust gingen we dus op pad.
De eerste bestemming was een pinapparaat, we hadden nog geen Antiliaanse guldens. Je kan op de meeste plekken gewoon pinnen en anders is de Credit Card ook heel makkelijk, maar soms moet je contact betalen. Gelukkig lag er een pinapparaat op de route.
De eerste bestemming vandaag was Shete Boka NP. Het is gelegen aan de noordkant van het eiland en hier zie je de woeste zee hoog opspatten tegen de rotswanden. Bij binnenkomst betaal je entree en krijg je wat info. Boka Pistol, waar het opspattende water klinkt als pistoolschoten was per auto niet bereikbaar want ze hadden geen bewaker voor de parkeerplaats en dan was het dus niet vertrouwd om je auto daar achter te laten…. Je kon wel lopen vanaf Boka Kalki, een wandeling van 20 minuutjes..
Zo zag een bewaakte plek eruit, de bewaker lag languit in een stoel, maar blijkbaar helpt het wel!
Wij begonnen bij Boka Wandomi, waar ook een natural bridge is. De zee was behoorlijk woest en sloeg hard tegen de rotsen aan. De wandeling was niet eens ver maar we waren volledig doorweekt van het zweet. Je loopt daar in de volle zon, de wind voelt aan als een hele grote fohn.
Snel weer terug naar de auto en op naar de volgende Boka: Boka Kalki. Hier loop je door een woud van Mangrove’s en er was af en toe even wat schaduw. Op de terugweg zagen we nog wat leguanen en er vloog ook nog een kolibrie rond.
Hierna reden we terug naar de ingang en parkeerden ons autootje weer, hij stond heel gezellig naast een hele rits huurautootjes en ik moest best lachen want hoewel we een kleine auto hebben was de onze toch weer de grootste die er tussen stond.
We haalden eerst wat te drinken en hoorden daar van de mevrouw die er stond dat het warmer/benauwder is dan normaal, dit komt door de orkanen die hier rondzwerven. We bezochten ook nog Boka Tabla waar het water gigantisch omhoog spatte, echt een prachtig gezicht! Er zit ook een grot, maar bij de ingang zagen we al dat het water toch wel heel erg ver die grot inging, de golven zijn af en toe enorm hoog dus we zijn de grot niet in gegaan, het leek ons wat te gevaarlijk.
Via Westpunt reden we een soort rondje. Na westpunt zaten we weer aan de rustige kant van het eiland en ons einddoel was Kleine Knip, een klein bounty strandje met wit zand en helderblauw water. We hebben hier heerlijk een paar uur op een bedje gelegen. Ik heb voor het eerst in m’n leven gesnorkeld en was gewoon overweldigd door wat ik allemaal zag! Het is net alsof je in een zoutwater aquarium zwemt. Alle kleuren en maten zijn langsgekomen, een prachtig gezicht. Wel wat eng nu ik weet hoeveel vissen zwemmen, normaal zie je dat natuurlijk niet…
Tijdens mijn gesnorkel maakte Albert een prachtige foto van een Warawara die een vis uit het water haalde.
Ook liepen er allemaal krabben, een heel grappig gezicht. Ze lopen heel hard zijdelings over het strand en bij elke golf die gevaarlijk kan zijn duiken ze hun holletjes in.
Na een paar uur hadden we het wel gezien en gingen terug naar ons resort. Onderweg kwamen we nog langs de Flamingo’s maar stoppen was wat lastig, er waren stenen langs de weg gelegd en een paar mannen wilden dat we aan de andere kant gingen parkeren, natuurlijk tegen betaling dus dat sloegen we even over. We komen nog wel weer langs.
De rest van de middag lagen we in het zwembad. Ik ben tot de ontdekking gekomen dat ik helaas verbrand ben, ondanks dat ik me toch flink heb ingespoten met factor 30…
De avond was bijzonder gezellig, we zaten in de buurt van de bar en hebben de hele avond zitten kletsen.
Donderdag 28 september
Om mijn schouders en rug even wat rust te geven zijn we vandaag naar Willemstad geweest. Leuk om een keer gezien te hebben, je ziet vaak foto’s langs komen en nu zie je hetzelfde dan een keer in het echt.
De Koningin Emmabrug is een pontjesbrug die steunt op 16 pontonboten gebouwd in 1888, hij heeft een houten loopvlak en hij beweegt op de golven, ook kraakte het af en toe behoorlijk erg.
Aan de Handelskade staat een rij heel mooi gekleurde huizen met ervoor terrasjes
en om de hoek was de drijvende markt: een verzameling kleurrijke stalletjes met verse groente, fruit en vis, rechtstreeks vanuit Venezuela met de bootjes naar Curaçao gebracht.
Hele oude bootjes en van sommigen vroeg je je af hoe die 60 kilometer volle zee aankunnen. Ik zou er niet graag op meegaan…
We hebben wat door de straatjes geslenterd en zijn hier en daar een winkeltje in gegaan. Ondertussen kwamen we overal mensen uit ons resort tegen, te herkennen aan de polsbandjes die iedereen draagt, best grappig!
We bekeken het Riffort, een vesting uit 1828 die helemaal gemoderniseerd is en waar allemaal erg dure winkels zitten. Hier leggen ook de cruise schepen aan en de prijzen zijn dus ook aan de hoge kant. Er lag 1 bootje vol met Amerikanen. Ze kwamen via de Dominicaanse Republiek en Aruba en gingen ’s avonds weer terug naar Miami.
Het was warm, erg warm. Later zagen we dat de gevoelstemperatuur rond de 40 graden ligt, dus maar weer de pontjesbrug over en aan de Handelskade wat gedronken op een terras met uitzicht op de hoge Koningin Julianabrug, een van de hoogste bruggen er wereld (56 meter boven de zeespiegel). Helaas nog steeds niet hoog genoeg want de cruiseboten passen er niet onderdoor. Ook zagen we in de verte de raffinaderij, met een enorme uitstoot aan ongezonde stoffen.
Toen wilden we richting de auto en jawel…de brug ging open. Er stond een bord hoe lang het gemiddeld duurt: halve brug open 10-15 minuten, hele brug open 30-45 minuten. Slik….. maar ze hebben een geweldige oplossing: als de brug open gaat varen er 2 pontjes heen en weer. We stapten dus op een pontje en lieten ons overvaren, een erg leuke belevenis!
Vervolgens reden we weer terug naar Daniel en hebben de middag doorgebracht aan het zwembad, waar het best gezellig is. Er is genoeg te kletsen en het water koelt een heel klein beetje af, de bar is heel dichtbij dus wat wil je nog meer!
Na het eten zijn we met een hele groep op het terras bij de bar blijven plakken totdat om 22.45 de bel voor de laatste ronde klonk….en toen maar weer op bed!
Vrijdag 29 september
Vandaag hadden we weer een stranddag. Eerst reden we langs de zoutpannen om Flamingo’s te zien
Daarna wilde ik ook graag de kerk van Sint Willibrordus zien. Dit zou eerst een Kathedraal worden maar tijdens de bouw veranderden de plannen. Het is wel een enorm grote kerk voor een heel klein dorpje. Ernaast lag ook een begraafplaats. Zo te zien gaat alles hier bovengronds.
Toen op naar het strand. De bestemming was Playa Lagun, maar toen we er even rondliepen vonden we het helemaal geen aantrekkelijk strand. Wel ligbedjes, maar geen parasols. Je kon wel onder een boom gaan liggen maar veel plek was daar niet.
We besloten dus nog een klein stukje door te rijden en belandden op Playa Kenepi (grote Knip) en daar hebben we geen seconde spijt van gehad, wat een prachtig strand! Tot nu zag ik alleen zulk mooi blauw water op plaatjes en in films…….
Ik moet wel zeggen dat als je veel wilt snorkelen je beter naar kleine Knip kan gaan. Hier was het aanbod aan vissen net iets minder.
Na een paar uurtjes reden we nog richting Playa Grandi om de schildpadden te zien. Op dit strand maken ze de visvangst schoon en de schildpadden komen af op het afval wat in het water wordt gegooid. We zagen er 2 zwemmen, maar geen goede foto’s kunnen maken.
Via Westpunt reden we weer naar het resort en brachten de rest van de middag door aan het zwembad. We hebben echt heerlijk a la carte gegeten in het restaurant hier (hoort bij ons ultra all inclusive)
en ’s avonds weer gezellig in de buurt van de Bar gezeten met een hele groep, het is bijzonder gezellig op deze manier!
Zaterdag 30 september
De laatste volle dag op Curaçao, dus dan moet je nog een keer snorkelen! Zwembaden heb je overal maar de onderwaterwereld hier is toch echt wel een hoogtepunt. De mensen waar we bijna elke avond mee zitten te kletsen gingen vandaag met de bus van het resort naar Playa Mari, en aangezien je daar ook goed kan snorkelen zijn wij daar ook maar heen gegaan. We hebben er geen minuut spijt van gehad! Het is een iets groter strandje met natuurlijk weer helderblauw water op een voormalige plantage. Ik vroeg me af wat voor plantages hier waren en de bewaker daar wist het te vertellen: mais en fruit. Katoen is ooit wel geprobeerd maar is nooit gelukt. Er staan hier verschillende grote landhuizen op het eiland, en men hield hier slaven om het land te bewerken. Tegenwoordig groeit hier praktisch niets meer, het regent hier bijna nooit dus het is te droog!
Op Playa Mari was genoeg te zien, er wordt vanaf dit eiland ook gedoken omdat hier een soort rif ligt. Wij hielden het bij snorkelen en werden weer getrakteerd op veel verschillende soorten visjes.
Een visje was wel heel erg leuk, zodra die mensen zagen kwamen ze even bij je buurten, echt recht voor je snorkel. Ik hoorde later dat dit een koffervisje is.
Een van de vrouwen die met ons mee was wilde niet snorkelen want ze wilde niet weten wat er allemaal rond haar benen zwom. Ze liep dus de zee in en ging even op een mooie ronde steen staan. Toen ze eraf stapte zwom de “steen” weg. Het was een schildpad……. We hebben er de hele dag verder om gelachen!
Onderweg naar het resort nog even bij de Flamingo’s gestopt en wat foto’s gemaakt
en verder lekker aan het zwembad gelegen en ’s avonds bij de Bar gezeten. Zelfs om 11 uur ’s avonds was de gevoelstemperatuur nog 38 graden, gelukkig hebben we airco…
Zondag 1 oktober
De dag van de terugvlucht. Na een goede nachtrust en een weer lekker ontbijtje pakten we de koffers weer in. We moesten om 11 uur de kamer verlaten maar mochten gewoon tot aan het vertrek de bandjes omhouden en van alle faciliteiten gebruik maken. Tijd voor de laatste borrel dus, ik heb het in stijl afgesloten met een mohito!
Tegen 12 uur reden we naar het vliegveld, auto afgetankt en ingeleverd. Inchecken ging mooi snel evenals het douanestuk. We dronken en aten nog wat en toen begon het boarden ook. Helaas weer een vol vliegtuig en geen vip behandeling dus ook de stoel tussen ons in raakte bezet. Wel een hele leuke vrouw dus gezellig een beetje gepraat. Verder hadden we een goede vlucht met af en toe een beetje turbulentie. We zijn om 06.00 op Schiphol geland.
We kijken terug op een hele leuke week, een zeer goed resort met prima verzorging. Prachtige stranden op een verrassend leuk eiland. Het was een beetje aan de warme kant (door de tornado’s die langs zijn getrokken en de wind meenamen). Dit is zeker voor herhaling vatbaar!