reisje normandie

Omdat Amerika nog steeds dicht is voor buitenlanders en we toch nog graag even weg wilden hebben we besloten om een bestemming die nog op het to-do lijstje stond te gaan doen: Normandië!

We gaan kamperen met ons tentje. Hoog op het lijstje staan de landingsstranden en de bijbehorende geschiedenis.

Zaterdag 21 augustus

En toen was het zover….om 8 uur zaten we in de auto en gingen we op weg naar het buitenland, dat was lang geleden!

Over de reis zelf is niet zoveel te zeggen, het was wat bewolkt, soms wat regen, hier en daar wat vastzittend verkeer, vooral bij Antwerpen was het een feest op de weg…

Ze waren hier zo blij dat we kwamen, Albert zijn naam stond al op de borden, hihi

En zo waren we tegen een uur of 3  op de plek waar we gingen overnachten, we kregen een mooi plekje toegewezen.

De camping was  vol, maar goed dat we een reservering hadden. Veel Nederlanders op weg naar het zuiden of op weg naar huis. Blijkbaar is dit een goede stopplaats. Af en toe een buitje dus we hebben niet zoveel meer gedaan.

Zondag 22 augustus

De tent was wel een beetje vochtig, toch maar ingepakt want vanmiddag droogt dat wel weer.  Het opzetten was een makkie en ook het afbreken stelt niets voor met een opblaastent, stopjes eruit,en hij zakt zo in elkaar. De slaapcabine blijft er gewoon in dus haringen eruit en oprollen….

We wilden via Etretat, maar het weer was ons niet gunstig gezind: regen…daar hadden we geen zin in dus maar door via de indrukwekkende bruggen van Le Havre

Deze slideshow vereist JavaScript.

We waren dus iets te vroeg in de buurt van de camping, waar we om 2 uur konden inchecken, dus via Bayeux, een broodje gegeten en  een mooie 13e eeuws kerk op de foto gezet die we tegenkwamen op een binnenweggetje

We waren precies om 14 uur op de camping en kregen een mooie plek met zeezicht toegewezen. Leuk ontvangst: eerst moet je je Corona app laten zien, dan een formulier inleveren dat je je hebt gehouden aan alle voorschriften en dan krijg je een geel bandje om. Met dit bandje mag je dan overal komen :zwembad, bar, restaurant, enz. Als je geen bandje omhebt, dan ben je daar niet welkom.

Nadat de tent stond zijn we via een pad naar beneden gelopen en daar was dan Omaha Beach

De GTI club was ook even aan de rit…

Er staan natuurlijk overal gedenktekens, deze vonden we wel heel erg treffend

Naar beneden was niet zo erg, maar terug is dan een ander verhaal…als je goed kijkt zie je ook nog een soort bunker of iets van waaruit geschoten kon worden

dat was onze training voor vandaag, verder hebben we met een glas wijn de vakantie ingeluid.

’s Avonds kwam nog de maan heel erg mooi op, erg groot en rood!

Maandag 23 augustus

Albert was erg vroeg wakker, ik ben nog maar even blijven liggen. Toen ik eindelijk van bed kwam had hij zelfs al brood gehaald. Ontbeten en het plan voor vandaag bedacht.

We reden eerst naar Point du Hoc:

Dit was een versterkt gebied op een hoge klif ten oosten van Utah Beach en ten westen van Omaha Beach. Voor de Duitsers  van groot strategisch belang, ze hadden zich op dit punt verschanst en gebruikten het als een van hun uitvalbasissen. Met grote kanonnen beschoten ze er de Amerikanen.

De dag voor D-day was Ponte du Hoc al zwaar beschadigd geraakt door aanvallen van de Amerikaanse Marine, maar het was van groot belang om de strategische plek helemaal in te nemen.. Onder leiding van kolonel J.E. Rudder slaagden de soldaten erin om het onmogelijke te doen: ze waren binnen enkele minuten boven op de ruim 30 meter hoge en steile kliffen. Boven wachtten de Rangers een grote verrassing: ze ontdekten dat de kanonnen waren vervangen door grote houten balken.

Je wandelt hier tussen de diepe kraters die door de ontplofte bommen zijn ontstaan.

Zowel links als rechts zie je de hoge kliffen

Een koepel van waaronder men gewoon kon zitten wachten tot er iemand boven het maaiveld uitkwam

bunkers

Helemaal onder de indruk verlieten we deze plek en op weg naar de volgende:

De batterie de Maisy:

Deze batterij maakte deel uit van een gigantisch complex van 44 hectare groot . De site was geografisch belangrijk omdat de duitsers vanaf hier bereik hadden over Utah en Omaha Beach. Uiteindelijk werd de batterie veroverd door de Amerikanen op 9 juni. De Maisy batterie is pas open sinds 2006, en is zeer puur, totaal niet toeristisch. Je wandelt hier door de loopgraven van het ene punt naar het andere.

Men is nog steeds bezig om bunkers toegankelijk te krijgen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het was voor de troepen erg moeilijk om deze plekken te ontdekken, je ziet er niets van als je op een hoger punt staat.

Hierna een beetje een raar bezoek: de militaire begraafplaats van de duitsers, dit stond bij de ingang:

Hier rusten bijna 21600 duitse soldaten. In het midden van de begraafplaats staat een groene heuvel met een basalten kruis. De graven, verdeeld in 49 perken, zijn sobere platte tegels, waartussen basalten kruisen staan.

Een indruk:

En toen een heel ander bezoek:

de Amerikaanse militaire begraafplaats

Dit is 1 van de 25 begraafplaatsen van de Verenigde Staten op buitenlands grondgebied. De onberispelijk strakke rijen met grafstenen herinneren aan 9387 gesneuvelde soldaten,

307 van hen konden niet geïdentificeerd worden.

De begraafplaats beslaat bijna 70 hectare en kijkt uit op het beruchte strand.

Deze begraafplaats was druk bezocht en maakte erg veel indruk op ons.

En toen was het tijd om terug te gaan naar ons tentje. Eerst haalden we wat eten en drinken. Helaas is het wel wat gaan waaien, waardoor ons mooie plekje met zeezicht een beetje kouder is dan verwacht. Een deel van de avond hebben we dus maar in de tent doorgebracht.

Dinsdag 24 augustus

Gisteravond hebben we min of meer gedwongen binnen gezeten, het waait ontzettend hard, ongeveer kracht 5. Buiten zitten is niet echt een optie!

We hebben toch prima geslapen en vanochtend om 8 uur ging Albert de vooraf bestelde baguette en 2 croissants halen, die we lekker in het tentje opaten.

Het plan van vandaag: eerst een bezoek brengen aan de Batterie allemande de Longues-sur-mer.

Onderweg zagen we deze nog staan

Je vindt hier een schietcommandopost en 4 kazematten van gewapend beton met elk een artilleriekanon van 150mm voor de lange afstand. De batterie ligt precies tussen Gold Beach en Omaha Beach, boven op een klif aan het Kanaal, hij was strategisch zeer belangrijk bij de invasie van de geallieerden op 6 juni  1944. De batterij werd daarom vanuit de lucht en daarna vanaf de zee hevig onder vuur genomen. Zo werd voorkomen dat het geschut tijdens D-Day op volle kracht kon worden ingezet. Op 7 juni namen Britse troepen de Batterij in.

Deze slideshow vereist JavaScript.

In de verte zagen we ook nog de overblijfselen van de kunstmatige haven (Mulberry) Het principe van deze Mulberry was dat er heel snel voertuigen en voorraden konden worden uitgeladen op grote pontons. Dat was nodig totdat de grote zeehavens van Europa veroverd waren. De kunstmatige aanlegplaatsen werden beschermd door een ring van betonnen caissons. In 100 dagen werden 220000 soldaten, 530000 ton proviand en 39000 voertuigen aan land gebracht.

Na dit bezoek was het tijd voor nog een militaire begraafplaats: deze keer kozen we voor de Bayeux War Cemetary, in Frankrijk de grootste begraafplaats van de Commonwealth War Graves Commission uit de 2e wereldoorlog. Op deze plek liggen meer dan 4100 gevallenen, de meesten brits, maar ook 505 oorlogsslachtoffers van andere nationaliteiten.

Wat opviel was dat er veel info op de stenen staat, en ook persoonlijke boodschappen van familie.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ook hier weer erg indrukwekkend! Als je al die graven ziet dan besef je pas hoeveel doden hier gevallen zijn…..

Hierna deden we boodschapjes bij de LeClerc, wat een enorme winkel is dat!

Onderweg reden richting camping keken we nog even in het havenstadje Port-en-Bessin Huppain, mooie straatjes, vissersboten en ook weer een hele geschiedenis.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ook stopten we nog even in Saint-Laurent-sur-Mer, waar het beeld the Braves staat.

Toen waren we wel klaar met bezichtigen en reden terug naar de camping.

Helaas waait het erg hard en we hebben nog wel even in het zonnetje achter de auto gezeten, maar koken ging niet lukken dus maar uit eten geweest op de camping.

Daarna was het weer in de tent, je waait gewoon op hier. Het is nu 9 uur en we hebben inmiddels de auto in de wind voor de tent gezet en ook al een buurman geholpen. Hij heeft ook een tent maar is waarschijnlijk niet erg ervaren want hij waaide bijna op, zat niet goed vast en met kleine harinkjes.  Albert is maar even gaan helpen, samen met nog een paar buurmannen.

Woensdag 25 augustus

Ondanks dat de auto de wind wat tegenhield was het een nacht met veel gewapper. Ik heb er niet zoveel van gemerkt maar Albert heeft maar weinig geslapen. De verwachting is dat het blijft waaien, en dat het ook nog kouder wordt, ook op de volgende camping. Dat heeft ons doen besluiten om vrijdag niet verder zuidwaarts te trekken, maar om een stukje richting het Noorden te gaan. We hebben 2 nachten in de buurt van Etretat geboekt en gaan dan naar mijn vriendin in Belgie. We gaan waarschijnlijk toch wat eerder naar huis, dan is ons nieuwe gezinslid ook niet zo lang zonder ons.

Annuleren en zoeken naar alternatieven kost tijd dus we vertrokken pas tegen 11 uur van de camping. Eerste stop: een Calvados boer die heule lekkere Calvados maakt. Hij zit ook nog in een erg mooi pand.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De Calvados was inderdaad goed dus we hebben een flesje voor thuis aangekocht.

Toen op weg naar Utah Beach, het meest zuidelijke strand van de landingsstranden.

Eerst brachten we een bezoek aan Ste-Mere-Eglise. Hier kwam John Marvin Steel met zijn parachute terecht in de kerktoren.  De Piloot van de C47, die ze moest droppen, was bang en vloog te hoog, vervolgens dropte hij ze boven Ste-Mere-Eglise. Verschillende collega’s werden al in de lucht gedood en hij kwam terecht in de kerktoren.  Hij probeerde zichzelf te bevrijden maar zijn mes viel. Na een uur of 3 werd hij ontdekt door de duitsers en die sneden hem los. Hij werd gevangen genomen maar wist 3 dagen later te ontsnappen. Hij sloot zich aan bij de 4de divisie en hielp verder met het bevrijden van Nederland, Belgie en Duitsland. In september 1945 keerde hij terug naar huis.

We bezochten ook de kilometerpaal die de bevrijdingsroute aangeeft. De paal die wij bezochten is dus de eerste paal, 0 km. De palen zijn in 1947 geplaatst.

De paal staat voor hotel de Ville, waar vroeger een duits hoofdkwartier in zat.

We wilden hierna op bezoek bij Marcouf44, een voormalige commandopost en een batterij, maar deze bleken gesloten te zijn. Onduidelijk waarom, zo goed is mijn frans niet. We zagen wel wat bunkers maar van buiten zien ze er allemaal hetzelfde uit…

Dan maar naar Utah Beach, hier zie je een landingsvoertuig, een Higgings boat, met weer een prachtig standbeeld ervoor.

Ook verderop nog standbeelden en memorial stenen.

Vlak voor de parkeerplaats was nog een soort van bunker van waaruit het radioverkeer werd geregeld, ook deze helaas gesloten

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ook mooi: werkelijk door heel Normandie hangen beeltenissen van de bevrijders met hun naam en waar ze vandaan komen.

Na Utah Beach was het tijd om weer richting camping te gaan, we deden nog even wat boodschappen en zo was ook deze dag weer voorbij.

Het waait iets minder en we hebben de auto maar weer voor de tent gezet. De buren om ons heen hadden ook een slechte nacht gehad, zelfs die die in de caravan zitten…

Donderdag 26 augustus

Het waaide een stuk minder dus we sliepen een stuk beter. Na het ontbijt maar weer eens dingen bekijken. Allereerst wilde ik de Phoenix Caissons op de foto zetten die vlakbij onze camping opgesteld ligt. Later in het museum zag ik in de film hoe dat ging: eerst dumpte men betonnen pijlers en hierop werd de brug opgebouwd. Op deze manier konden de schepen ontladen worden.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Toen gingen we naar het Musee Memorial ‘d Omaha Beach waar we een film zagen van de voorbereiding en uitvoering van de landing tijdens D Day. Ook de eerste paar dagen erna werden verteld. Erg mooi verwoord en ook dit gaf weer rillingen. Erg goed werd beschreven waarom het Bloody Omaha heet, er zijn hier erg veel mensen omgekomen! Ook veel opstellingen hoe het “leven” toen was.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ook hing er een parachute met een pop, deze werden in de nacht van 5 op 6 juni afgeworpen om de vijand te laten denken dat er heel veel parachutisten landden. In werkelijkheid waren het poppen met de naam Rupert.

We hebben niet veel museums bezocht, meer openluchtdingen en stranden, maar deze was toch best de moeite waard!

Daarna hebben we een broodje gehaald in Bayeux en op de terugweg deden we nog een schattig dorpje aan. Oude gebouwen, een 13e eeuws kerkje.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Helemaal onderaan het dorpje bleek dat deze een natuurlijke haven heeft waar een speciaal soort mossel groeit. De Amerikanen hebben hier nog een pijpleiding aangelegd omdat er al een soort van haven was.

En toen was het tijd voor iets anders:

We deden een tour bij een Calvadosboer om eens te zien hoe het proces gaat.

De farm was eerst een gemengde boerderij, ze hadden koeien en appels, waar ze calvados van maakten. Om het land zo goed mogelijk te benutten, graasden de koeien tussen de appelbomen. Het waren hoge bomen want anders aten de koeien de appels op. Ongeveer 30 jaar geleden verkochten ze alle koeien en gingen alleen nog maar Cider en Calvados maken. Er werden nieuwe appelbomen geplant, nu het lage soort, waardoor er 7 x zoveel bomen op hetzelfde stukje land groeien. De appel is geen “tafel” appel maar een ciderappel. Hiervan bestaan er over de 1000 variaties. Er zijn zoete, halfzoete, bittere en zure soorten. Ze worden gemixt gebruikt om bepaalde smaken te krijgen. Er zitten dus altijd meerdere soorten appels in een product.

Het oogsten van de appels: vindt plaats in oktober, ze wachten totdat de appel van de boom valt. Ze laten het gras extra hoog groeien zodat de appel niet teveel kneust. Met een machine worden de appels geraapt.

De bewerking: de appels worden gesorteerd en gewassen via verschillende banden en baden, dan in stukjes gesneden (pulp) en dan via een band waar er druk op de pulp wordt gezet geperst.

Het sap gaat dan in grote tanks. Een deel wordt gepasteuriseerd en is dan klaar voor consumptie: appelsap.

Een ander deel laat men staan gisten en dat wordt dan cider na een bepaalde tijd. Sommige boeren bottelen dit en doen er CO2 bij, maar de farmer die wij bezochten laat het nog een maand of 6 staan in de fles liggen en dan vormen zich natuurlijke bubbels.

Een deel van de cider wordt gedistilleerd, hiervoor komt speciaal een mannetje die daar expert in is, en dat is dan de Calvados. Deze laat je rijpen in een eikenhouten vat, minimaal 2 jaar, maar de goede heeft er toch wel minimaal 6 jaar opzitten.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Er is nog een product: pommeau, een aperatief die bestaat uit 2 delen appelsap en 1 deel calvados. Ook dit rijpt in eikenhouten vaten.

De oude Calvados gaat de laatste 6 maanden in een Pommeauvat om wat meer smaak te krijgen.

Leuke rondleiding, vooral het eind was erg leuk! De proeverij: heerlijke appelsap, helemaal niet zoet want er wordt geen suiker gebruikt, toen 2 soorten cider, 1 soort pommeau, calvados van 2 jaar oud en calvados van 6 jaar oud….een van de medetoerders zei: it gets better and better…..

Calvados mag trouwens alleen Calvados heten als het uit de streek Calvados komt, de vaten hier gemaakt zijn, de appels hier groeien en ga zo maar door.

En zo was onze laatste volle dag hier om! Morgen breken we de tent af en gaan een stukje terug naar het Noorden…

Albert verzorgde, zoals altijd, voor het eten, zie hier de opstelling van onze buitenkeuken

Vrijdag 27 augustus

De wind, die bijna was gaan liggen, kwam weer op vannacht. Ik heb niets gemerkt, maar Albert dacht: daar gaan we weer! Het viel allemaal wel mee, dus vanochtend ontbeten en toen de boel ingepakt. Tegen 9 uur zaten we in de auto.

Eerste stop: Honfleur, de pittoreske vissershaven die wordt gezien als de mooiste historische haven van Frankrijk. De haven was voor veel Franse schilders zoals Monet en Courbet een inspiratiebron.

Typerend voor Honfleur is de prachtige historische draaimolen.

Verder prachtige oude vakwerkhuizen en ontzettend mooie geveltjes

Deze slideshow vereist JavaScript.

Hierna vervolgden we onze reis…van het ene tolpoortje naar de andere…

Nog wat boodschappen gehaald en toen naar de camping in Yport, waar  we een mooi plekje kregen

De villa recht tegenover de camping was een buitenhuis van Guy de Maupassant, een franse schrijver.

We zijn nog even naar de zee gelopen, onderweg mooie huizen in een soort engelse stijl,

en een scheve kerktoren.

Ook zagen we de witte krijtrotsen, waarvan morgen meer plaatjes

Zaterdag 28 augustus

Het was heel stil vannacht, geen wapperende tent, geen zee, alleen een uil die wat riep…wel werd ik wakker van de eerste vertrekkende kampeerder, en ook van de volgende. Op deze camping is verder veel menselijk geluid, een mooie omschrijving voor schreeuwende en gillende kinderen, ik ben blij dat we hier geen 5 dagen staan…Maar oke, we hebben goed geslapen en verder vermaken we ons prima!

Direct na het ontbijt stapten we in de auto, we wilden vroeg naar Etretat omdat dat overspoeld wordt door toeristen. Hoe eerder, hoe beter en dat klopte ook echt. We konden nog in het centrum parkeren en genoten van de witte kliffen, echt prachtig om te zien.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ook hier zie je hier en daar nog een bunker

er liep een wandelpad naar boven, nou ja wandelen….met veel gehijg en gepuf redde ik de top, met als beloning het uitzicht

Deze slideshow vereist JavaScript.

Daarna maar weer naar beneden, dat ging een stuk sneller. Op de boulevard stonden we op een zeker moment op een plek waar de schilder Monet ook heeft te staan, ik maak een foto, hij heeft er vast iets langer over gedaan om hier een afbeelding van te maken…

Deze slideshow vereist JavaScript.

Je kon aan de andere kant van het dorp ook nog bovenop de kliffen komen, dat pad was nog steiler, dus in plaats daarvan hebben we het stadje maar even bekeken, heel erg mooie gebouwen, erg oud, veel vakwerkhuizen en Engels uitziende huizen

Deze slideshow vereist JavaScript.

Vlak voordat we weer naar de auto liepen, viel me nog op dat je goed kan zien hoeveel eb en vloed verschil er is. Je ziet een vrij duidelijke grens in nat en droog (het is echt een meter of 8)

Hierna hebben we nog war rondgereden over kleine weggetjes, maar weinig te zien, het is veel mais hier en je komt niet echt in de buurt van de kliffen. We hebben wat boodschapjes gehaald en hebben de middag lekker op de camping doorgebracht zodat Albert naar de F1 kon kijken op een wel heel groot scherm…wijntje en brie erbij..wie doet je wat.

Morgen gaat de reis terug richting het Noorden met als einddoel Maasmechelen.

Zondag 29 augustus

We hebben geen wekker gezet maar zijn gewoon opgestaan toen we wakker werden. Brood kon je hier pas krijgen vanaf 9 uur dus uit voorzorg hadden we al brood meegenomen. Broodje gegeten en alles ingepakt. Helaas was de tent nog een beetje vochtig maar er waren toch wat dreigende regenwolken wat maakte dat we niet gingen wachten op wat zonnestralen.

Tegen half 10 vertrokken we. Het was rustig onderweg, hier en daar een regenbuitje en zo bereikten we Maasmechelen tegen een uur of 3. De tent hebben we daar nog even laten drogen en we hebben gezellig kunnen bijpraten. Op maandag zijn we naar huis gereden.

Samenvattend kan ik zeggen dat het een zeer indrukwekkende vakantie was. Deze bestemming kan van het lijstje! Helaas hebben we ook geleerd dat zeezicht op een klif ook kan betekenen dat je zo ongeveer wegwaait maar ik zou het de volgende keer weer net zo doen!

 

 

2 gedachten over “reisje normandie”

    1. Indrukwekkende verhalen en foto.s van jullie bezoek aan het oorlogsverleden.en het weer werkt niet mee,misschien morgen beter.gezellige avond groetjes Janny

Laat een reactie achter bij marjokeijReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.