week 1 2019

zondag 26 mei

Zoals altijd goed geslapen en gegeten bij Van der Valk, ik had me weken ervoor al verheugd op het toetje…

We namen de bus van 07.20 en het inchecken ging snel. Het vliegtuig vertrok op tijd en we kregen zelfs eten en drinken aan boord.

Op Zurich moesten we 4 uur wachten dus dat hebben we maar even in stijl gedaan.

Het vliegtuig van Edelweiss was mooi op tijd binnen dus het vervolg zag er ook goed uit.

En zoals verwacht vertrokken we op tijd, de vliegtijd was wel een beetje lang (11:40) maar dan ben je er ook! Onderweg zijn we verwend met goede maaltijden en ze kwamen ook vaak langs met drinken, ijsje enz.

Even voor 18:00 stonden we aan de grond, de douane ging op zich ook vlot, de auto konden we zo halen omdat we skip the counter hadden gedaan. Nog wel even staan handelen om een 4WD te krijgen en dat is aardig gelukt! We rijden de komende weken rond in een Infinity rond.

Om 8 uur waren we bij Andrea en Larry, waar we de eerste 2 nachten slapen. Het lampje ging tegen 10:00 uit!

maandag 27 mei

We hebben goed geslapen, tegen 5 uur waren we wakker, acceptabel voor een eerste dag!

We werden verwend met een heerlijk ontbijtje en daarna hebben we even wat eerste boodschappen gedaan. Het was erg druk in de Outlet, bij de Kate Spade stonden ze zelfs in de rij om binnen te komen.

Daarna naar de Walmart voor een paar dingetjes en toen weer terug naar “huis” waar we in de middag lekker in het zwembad en in de jacuzzi hebben gezeten. Het avondeten werd door Larry verzorgd.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Morgen gaan we echt aan de rit!

dinsdag 28 mei

We lagen er vroeg in, dus ik werd ook weer vroeg wakker en zo zat ik om 4 uur in de ochtend de honden te verwennen met snacky’s. De rest was er tussen 6 en 7 uit. Na een lekker ontbijt namen we afscheid en begon onze rondrit.

We moesten vandaag 445 mijl rijden naar onze overnachtingsplek. De reis ging praktisch noordwaarts:

In Nevada vind je vlak voor de staatsgrens vaak  nog een stadje met Casino’s, ook vandaag overnachten we in zo’n stadje met een grappige naam: Jackpot. Het stadje ligt aan de US route 93 op 1,6 km van de grens met Idaho.

Toen Idaho in 1954 alle casino’s verbood besloten “Cactus Pete” Piersanti en Don French hun gokkasten te verplaatsen naar Jackpot. Piersanti’s en French’s gokhuizen kregen de namen Cactus Pete’s en de Horseshu Club.  Vooral Piersanti word gezien als oprichter van Jackpot.

In Mei 1958, kreeg de nederzetting eerst de naam “Horse Shu”, maar daar was Cactus Pete het niet mee eens. Omdat de club eigenaren het niet eens werden over de naam werd het een maand later “Unincorporated Town No. 1” genoemd. In 1959 werden ze het toch eens en de naam werd toen Jackpot.

Cactus Pete’s management nam de Horseshu in 1964 over en startte de Ameristar Casinos.  Cactus Pete’s en Horseshu, en de onafhankelijke Barton’s Club 93 en het Four Jacks Casino, vormen de huidige economische basis van het stadje.

Onderweg hadden we niet echt geweldig weer, donkere wolken, af en toe een regenbui, wel mooie besneeuwde bergen in de verte..

Deze slideshow vereist JavaScript.

Na 8 uurtjes rijden was de eindbestemming bereikt, we hebben een mooie kamer in het Cactus Petes Casino. Ons uitzicht is ook leuk: in de bomen tegenover ons zit een kudde gieren met nesten. Ik telde er 20 maar er zijn er vast meer!

Ook hebben we inmiddels lekker gegeten, het was vandaag nationale hamburgerdag dus ik dacht daar doen we maar aan mee. Albert was spelbreker, hij nam fish and chips wat ook goed beviel

Deze slideshow vereist JavaScript.

Nog even gegokt, niets gewonnen, morgen weer verder.

woensdag 29 mei

Vandaag reden we door een glooiend landbouwlandschap, genoeg te zien onderweg.

Onderweg zagen we nog verschillende watervallen die de Snake River inliepen, helaas ging een en ander te snel om het mooi op de foto te krijgen. Ons doel was het World Center for Birds of Prey:

The Peregrine Fund werd opgericht in 1970 met als  doel de Peregrine Falcon te redden van  uitsterven. Dit lukte en in 1999 werd deze roofvogelsoort verwijderd van de lijst van bedreigde dieren!

Dit succes maakte dat de organisatie haar focus uit ging breiden en dat de opgedane ervaring werd ingezet voor het redden van meer bedreigde roofvogels wereldwijd (meer dan 100 soorten in 65 landen), waaronder ook the California Condor en de Aplomado Falcon in de USA. De organisatie werkt oplossing gericht.

We bezoeken het World Center for Birds of Prey in Boise, Idaho naar aanleiding van een gesprek die we hadden op de Old Navajo Bridge met 2 vrijwilligers van het Peregrine Fund. Deze vrijwilligers zaten al maanden in de buurt van de Vermillion Cliffs. Op het moment dat wij ze troffen hielden ze een jonge California Condor in de gaten die daar geboren was en die op een van de kliffen zat. De vogel was inmiddels 7 maanden oud en werd dagelijks gevoerd door zijn ouders. De vrijwilligers hielden alles in de gaten en zouden ingrijpen als het dier in gevaar zou komen. Er worden maar weinig vogels in het wild geboren, de meesten worden dus in Boise geboren en later uitgezet in de Vermillion Cliffs. Ondertussen worden ze zo wild mogelijk gehouden, minimaal contact met mensen is een vereiste! Ze worden op een leeftijd van 1,5 jaar uitgezet.

Er zit standaard een bioloog boven op de Vermillion Cliffs om de dieren te bestuderen en ze (alleen als het moet) te vangen en te helpen. Elke vogel draagt een nummer (tag) en alles word gedocumenteerd. De California Condor wordt met uitsterven bedreigd, maar het gaat al een stuk beter dan in de 90er jaren, toen er niet veel meer rondvlogen in het wild. Het grootste probleem is loodvergiftiging, de Condor eet alleen dode dieren en daar zitten vaak kogels in. Het fonds is dus nu bezig om jagers zo ver te krijgen dat ze niet meer schieten met loodhoudende kogels.

Al met al maakte hun verhaal ons nieuwsgierig naar het World Center for Birds of Prey, dus we hebben onze route wat aangepast om dit eens te bekijken.

We kwamen net op tijd voor het praatje. Deze werd gegeven door een vrijwilliger en hij vertelde wat feitjes, bijvoorbeeld hoe herken je een roofvogel? Je herkent ze aan 3 kenmerken: een gebogen snavel, flinke, dodelijke klauwen en het zijn de enige vogels die recht vooruit kijken. Als ze je aankijken zie je beide ogen. Ook liet hij ons een mooie red tailed hawk van alle kanten zien.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Na de presentatie deden we een rondje door het complex, er hing een californische opgezette condor boven Albert, dan zie je hoe groot ze zijn.

Op dit moment zijn er 66 condors die hier leven, samen legden ze 16 eieren, waarvan er 11 zijn uitgekomen. Deze vogels worden in september 2020 uitgezet op de Vermillion Cliffs bij Page.

1 broedpaar was te zien, je ziet hier Condor nummer 46.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Verder zaten er nog meer roofvogels, achter dikke tralies,  maar wel erg mooi om te zien.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het was een leuk bezoek, ik vind het geweldig om die machtige vogels van dichtbij te zien. Je ziet dan ook hoe groot ze zijn. Ik zou het gevecht niet graag aangaan met een bald eagle!

En toen was het tijd om ons verblijf te gaan opzetten, eerst even eten gehaald en toen naar de camping. De tent stond vrij snel, de auto is weer opnieuw ingericht zodat we alle spullen makkelijk kunnen pakken.  De rest van de middag hebben we een beetje in de zon gezeten, het was gewoon warm!

Albert zorgde, zoals gewoonlijk, voor het eten en we sloten af met een heerlijk toetje, tillamook yoghurt met verse aardbeien…

donderdag 30 mei

Toen we gisteravond net op bed lagen, begon het te onweren en te regenen, zeg maar een stortbui! We zijn lekker gaan slapen en toen we vanochtend wakker werden kwamen we erachter dat het nog meer had geregend. De tent hebben we maar nat ingepakt, die moet dan drogen op het volgende adres.

De route ging over een deel van Sawtooth waar we al geweest waren, hij zit goed in onze herinnering want hier reden we de vorige keer over een behoorlijke steen, de auto bleek lager dan wij dachten en zo is de bodemplaat van de toenmalige auto achtergebleven in Idaho. Conny, die toen achter ons reed schrok ook want ze was ook van plan om er overheen te rijden. We hebben er nog wel even aan terug gedacht vandaag. Dit waren onze uitzichten op de Ponderosa Pine Scenic Byway

Deze slideshow vereist JavaScript.

We passeerden nog een plek waar een flinke lawine was geweest, boomstammen overal.

We reden door Stanley heen en gingen toen verder op de Salmon River Scenic Byway.

Onderweg zijn we getracteerd op verschillend wild, erg leuk, gebeurt niet zo vaak. Overstekende dames Elk, kraanvogels, hier en daar een marmot en zelfs bighornsheep stonden op het menu.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Aan de Salmon River Scenic Byway was de eerste stop bij de hotsprings van Sunbeam, het water komt aan een kant van de weg kokend uit de grond, gaat via een buis naar de andere kant en stroomt daar de rivier in waar het zich mengt met de rivier. Er is een stuk afgezet waar je zou kunnen baden. Het water is zo heet dat je je hand er niet in kan houden!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Even daarna namen we een afslag om naar de ghosttown Custer te gaan. Ontstaan in 1879. Leuk om rond te kijken, er is best veel bewaard gebleven. Ook in sommige huizen nog erg oud behang, speciaal voor Janny op de foto gezet.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Onderweg reden we langs enorme steenhopen, deze zijn er neergelegd door een Dredge, een baggerschip die de rivier uitbaggerde tot aan Bedrock om zo goud en zilver te vinden. Natuurlijk deden we hier een tour en werden verwend met verhalen die verteld werden door erg enthousiaste vrijwilligers.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Daarna zochten we onze camping op, de Challis Hot Springs, met een eigen pool gevoed door de Hot Spring. Het uitzicht is werkelijk fenomenaal, helaas gooide het weer de boel wat in de war, we hebben rond etenstijd in de auto zitten wachten tot de regenbui over was en moesten toen nog eten maken. Vervolgens waren we te laat om de pool te bezoeken, maar misschien doen we dat morgenvroeg nog.

Deze slideshow vereist JavaScript.

vrijdag 31 mei

Het was echt doodstil vannacht en ook heel erg donker, ik heb een gat in de dag geslapen en werd om 07:15  door Albert wakker geroepen. Tent opruimen, vandaag was hij wel droog en een broodje eten. Ook heb ik nog even staan kijken waar de hete bron was. Helaas moest ik dat van een afstandje bekijken…

Ons afscheid van dit prachtige plekje werd nog mooier: aan het eind van de weg zat een Osprey ons aan te kijken.

Onder de rit zagen we nog verschillende keren Deer over  en langs de weg lopen. Ook aan de overkant van de Salmon River een mooie Bald Eagle

Ook spotten we nog een uil, helaas ging dat te snel om er een foto van te maken, we zagen het eigenlijk aan de oortjes..

We reden de staat Montana in en zagen voor het eerst de benzineprijs onder de 3 dollar.

Ook merkten we dat hier geen sales tax is, de broodjes bij de Subway waren goedkoper dan dat we gewend zijn.

Van onderweg heb ik geen foto’s, het uitzicht was slecht, het was net alsof we in de Smoky Mountains reden, vreemde bewolking/mist en dreigend onweer.

Daarom besloten we om de tentplek van vanavond toch maar om te zetten naar een cabin, dan weten we zeker dat de tent droog blijft. De komende nachten zitten we zo wie zo al in cabins omdat ik niet met een tent in grizzly gebied wil staan. Deze KOA is wel groot maar ook erg mooi, de mensen zijn echt supervriendelijk.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Albert heeft lekker vlees op de bbq gegooid en ik heb een was gedraaid. En omdat er hier geen sales tax bestaat zijn we nog maar even naar de famous footware gereden en hebben ons zelf getracteerd op nieuwe schoenen.

zaterdag 1 juni

Toen we vanochtend wakker werden lag de krant al bij de voordeur, toch maar even in gekeken en we vonden ook waarom het hier leek op de Smokey Mountains: er is bosbrand in Canada en de rook komt onze kant op.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Na het ontbijt ging de reis weer verder. Vandaag moeten we Troy bereiken, de rit zelf is niet zo lang en onderweg is er weer van alles te zien. Eerst kwamen we langs de bison range, heel in de verte zagen we een groepje lopen. Het uitzicht was nog steeds erg “smokey”.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De volgende stop was bij de St. Ignatius Mission, een Rooms-Katholieke missiepost, opgericht in 1854 door Father Pierre-Jean De Smet en Father Adrian Hoecken.  De huidige missie kerk is gebouwd tussen 1891 en 1893. Hij is helemaal van steen,  die speciaal voor het bouwen van de kerk werden gefabriceerd.

De Katholieke kerk is uniek omdat je hier 58 originele schilderingen vindt gemaakt door Brother Joseph Carignano, die als kok in de missiepost werkte.

We werden te woord gestaan door een vrijwilliger, en mochten gewoon vrij rond lopen, de deur was open en een donatie werd op prijs gesteld. De kerk moet zichzelf bedruipen omdat het een werkende kerk is, elke zondag is er een mis. Hiervoor komen Jezuïeten uit Missoula. Mooi kerkje met prachtige schilderingen!

Deze slideshow vereist JavaScript.

En verder maar weer….we zagen een erg mooie Mural

En ergens anders was een wedstrijd wie de mooiste auto had…

Deze slideshow vereist JavaScript.

En we reden langs een treintje….2 locs voor, 1 achter en ertussen 110 wagons, ik heb ze heel netjes geteld.

Onderweg viel ons ook op dat er dingen op de stroompalen zaten, dit is om te voorkomen dat roofvogels nesten bouwen en vervolgens geelectrocuteerd worden.

We naderden onze bestemming, maar er was nog 1 stop: we bezochten de Ross Creek Cedars. Een gebied van 100 acre met hele oude Cedarbomen, sommigen 1000 jaar oud en met een behoorlijke omtrek, leuk om even te zien.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De weg erheen was best leuk, er paste maar 1 auto op. Albert zei nog van och…hier komen toch bijna geen mensen. Toen we boven waren was de parkeerplaats bijna vol! Terug ook nog even een erg mooi uitzicht, het lijkt alsof de rook ook wat minder wordt.

Deze slideshow vereist JavaScript.

En toen was het inmiddels half 5 en zochten we ons verblijf voor de komende 2 nachten op. Geboekt via air bnb, en we hebben weer een juweeltje uitgezocht.

Deze slideshow vereist JavaScript.

We zijn van harte welkom geheten, de cabin ziet er geweldig uit. We zijn er nog  niet uit wie het bovenste bed mag, hihi…. Er is werkelijk aan alles gedacht dus het wordt vast een aangenaam verblijf. Morgen gaan we de omgeving verkennen.

zondag 2 juni

We hebben heerlijk geslapen en deden rustig aan vanochtend. Heerlijk ontbeten, nog even gefacetimed met dochterlief, die heerlijk in de zon zat en toen op zoek naar grizzly’s.

Veel te laat natuurlijk, dat moet je ’s morgensvroeg doen of bij zonsondergang, maar we proberen gewoon maar wat.

De eerste stop was bij Yaak Falls, leuke waterval, nou ja, veel water en maar weinig val….we werden hier gewaarschuwd voor beren enzo, dat biedt perspectief dachten we…

Deze slideshow vereist JavaScript.

We speurden de weg af naar wild, het enige wat weer eens langs kwam waren een paar Deer, die verschrikt naar ons stonden te kijken.

We reden verder en opeens zag ik iets aan de kant van de weg staan, best wel groot! Heel langzaam minderde Albert vaart en ik kon snel een foto maken, hij verdient niet de schoonheidsprijs maar we vroegen ons wel af wat dit was. Hij of zij was direct weg dus we hebben deze foto en nog een waar je bijna niets meer op ziet. Hij was duidelijk veel te groot voor een coyote en we hebben behoorlijk zitten zoeken naar het verschil tussen een coyote en een wolf. We denken toch echt dat het een grijze wolf is, ze komen hier voor, hebben ronde oren, terwijl een coyote spitse oren heeft. Bovendien zijn zijn achterpoten echt enorm, dus ik denk dat de wolf van ons lijstje met nog te spotten dieren afkan. Zie en oordeel zelf, ik heb hem ook nog vergroot, wat ook geen beste foto is, maar beter hebben we niet, poseren deed hij niet!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Helaas geen beer of grizzly, maar we hebben nog een paar dagen in bear and grizzly country. Wel mooie uitzichten en stille wegen zonder chinezen en aanverwante soorten.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De volgende stop was de supermarkt, waar we gorgonzola kochten zodat Albert weer lekker kan koken.

Toen op naar Kootenai Falls en de Swinging Bridge. Die swinging bridge is niets voor mij met mn hoogtevrees, maar het is me toch gelukt, mn hart is weer getest en in orde bevonden. Dat ding slingert behoorlijk als je loopt, en dan hang je boven een kolkende rivier…Albert wilde me nog vertellen dat dat ding in principe ook een rondje kon draaien maar hield wijselijk zijn mond!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Daarna liepen we naar de Falls, onderweg zagen we een meisje iets plukken en opeten. Dus maar even vragen wat dat was: Honeysuckers. Je bijt het onderste stukje eraf en zuigt dan een beetje nectar uit het zakje wat onderaan het bloemetje zit. Ik heb het geprobeerd en het was een beetje zoetig.

Toen de Falls, met veel geweld komt het water hier langs.  Ik blijf watervallen toch best mooi vinden, zo machtig al dat water.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Verder weinig gedaan, lekker in onze tuin gezeten, wijntje erbij. Albert kookte een overheerlijke maaltijd, wat een verwennerij!

En zo zijn we alweer aan het eind van week 1. We genieten volop, het weer is een stuk beter, we hopen dat dat zo blijft. Morgen op naar Glacier NP.

 

 

9 gedachten over “week 1 2019”

  1. En dan ben je zomaar op reis in de USA, veel plezier van ons tweetjes nu in Farmington, net terug uit de Valley of Dreams, wondermooi.Groetjes van Alida en Jan

  2. Wat interessant dat verhaal over condors. Mooie route heb je weer uitgezocht. Lekker genieten om zo mee te reizen.

  3. O ja, die steen … die stuiterde over de weg onder jullie auto vandaan. Dat was schrikken.
    Mooi route hebben jullie weer uitgezocht! Jammer dat het weer af en toe tegenzit.

  4. Dear friends.

    Gave route, lekker eten, top cabin, wolf!

    Het weer blijft wisselvallig, Great Sand Dunes , prachtig.

    Liefs van Alida en Jan.

  5. Wat ontzettend leuk om jullie ervaringen te lezen, mooie foto’s ook. Nog heel veel plezier

Laat een reactie achter bij MarjanReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.