Zaterdag 24 september
Sinds een paar weken gaat het niet zo goed op Schiphol: enorme rijen voor de security, mensen die daardoor vluchten missen en die beelden zorgden voor behoorlijk wat stress…..
Als we de komende vakantie net zoveel beren in het echt gaan zien als dat ik op de weg zag, dan krijgen we het nog heel druk!
Na een heleboel voors en tegens hebben we toch maar besloten om dus alleen met handbagage te reizen, 10 kilo en dat is dus eigenlijk zo goed als niets!
Maar de incheckbalie gaat pas 2.5 uur voor de vlucht open en de rij voor security is soms veel langer, dus dat willen we niet riskeren. Business vliegen was geen optie, want vol. Meet en assist, waardoor je ook een snellere route aflegt, was ook vol.
Het is dus niet anders, we moeten dus kleren kopen zodra we aankomen. O, o, wat een straf!
Gelukkig ging thuis inchecken goed, dus we kunnen morgenvroeg zo in de rij aansluiten. Aer Lingus ziet de bui ook al hangen, ik kreeg al een sms dat we het best met handbagage konden vliegen. Komt helemaal goed!
We slapen vannacht in de Citizen M, helemaal gratis dankzij de gespaarde vliegpunten van United Airlines.
zondag 25 september
Om 04:45 ging de wekker, even douchen, beker koffie en een krentenbol en om half 6 liepen we de vertrekhal binnen. De trap op naar boven en door naar de security….en zoals al verwacht: als je verwacht dat je uren in de rij moet staan dan zie je dit:
Geen wachttijd! We liepen er zo doorheen. Nog wel even staan te kletsen met de medewerkers die vertelden dat het af en toe een verschrikking is, veel agressie, zelfs zo erg dat toen er iemand op de grond viel na een hartaanval, de mensen erachter vroegen of het nog lang duurde….want zo misten ze hun vlucht!
Ik had vorige week van Aer Lingus toegangskaarten voor de lounge gekregen dus daar maar heen, en dat bleek een goede keus te zijn. Lekkere stoelen, gratis ontbijtje, mooi uitzicht op de vliegtuigen….
Tegen half 9 gingen we toch maar richting gate, het boarden ging ook mooi snel en toen begon het wachten, en wachten, en wachten. Na een behoorlijke tijd vertelde de captain dat er problemen waren met het laden van de koffers, er waren niet genoeg medewerkers en ze moesten dus wachten. het werd anderhalf uur wachten.
Wat wel mooi is is dat we milieuvriendelijk vliegen, kijk maar: groen!
Dik anderhalf uur te laat vertrokken we. Het vervelende was wel dat we een overstap hadden van 1 uur 15, dus we waren er al zeker van dat we de vlucht gingen missen. Gelukkig ging er aan het eind van de middag nog een vlucht en de stewardessen zeiden dat we dan overgeboekt zouden worden naar die vlucht. Maar toen we net op Dublin stonden werd er omgeroepen dat een van de twee vluchten die gemist zouden worden toch nog gehaald kon worden omdat die vlucht ook vertraagd was. Ik snel kijken en het bleek onze vlucht te zijn. Dus snel het vliegtuig uit, en aan de wandel. Op Dublin ga je ook al door de US Customs, en met een welcome back in the USA mochten we door… en zo haalden we de oorspronkelijke vlucht toch nog.
Op Boston aangekomen hoefden we niet op de koffers te wachten en ook niet door een paspoortcontrole, heerlijk! We konden dus zo in de bus stappen naar de rental cars en ook daar konden we direct door naar de garage voor een auto. Het is een Subaru Ascent geworden, een mooie grote auto met pit.
Wegkomen uit Boston was nog even een dingetje, het is erg druk en er is een tunnel dicht wat voor nog meer chaos zorgt maar Albert wist er goed tussendoor te komen en zo zijn we nu in Peabody waar we de eerste nacht in een hotel blijven.
Morgen eerst maar eens boodschappen doen, we zijn nu alleen even langs de Kohl’s gereden voor een trui en een t-shirt.
maandag 26 september
Het licht ging vrij vroeg uit gisteravond, ik ging liggen en was direct vertrokken. Het vervelende daarvan is dat je dan vervolgens midden in de nacht klaarwakker bent. Gelukkig viel dat mee en eigenlijk stonden we pas om half 5 op. Kopje koffie, en even een beetje aanrommelen en om 06.30 stond het ontbijt klaar. En zo zaten we dan om 7 uur al in de auto.
Op zoek naar spullen, eerst een Dollar Tree opgezocht voor bestek, borden, bekers, enz…alles wat je nodig hebt om een beetje normaal te kamperen in een cabin. Wat we niet vonden werd vervolgens bij de Walmart aangeschaft.
Toen dat klaar was gingen we even naar Cabella’s, een andere naam voor Bass Pro. Albert moest even een nieuw survival mes hebben en ik wilde gezellige slaapzakken, van die bruine met geruit flanel aan de binnenkant. Overal staan en hangen opgezette dieren.
Onderweg zagen we nog een Marshalls en daar zijn we geslaagd voor een paar mooie lichtgewicht koffers die we gaan gebruiken voor de terugweg.
Daarna moesten er ook wat boodschappen gehaald worden, dat deden we bij de Shaws.
En vlak voordat we naar de KOA gingen brachten we nog een bezoek aan LL Bean, een hele grote outdoorwinkel (eigenlijk meer winkels). LL Bean werd bekend omdat de oprichter Leon Leonwood Bean de Maine Hunting Shoe ontwierp. Hij kwam eens terug van een jacht trip met koude, vochtige voeten en kwam op het idee om leren bovenkanten te combineren met een rubberen schoen.
Een van de winkels had ook best mooie deuren
Als je dit leest dan denk je van dit doe je in een paar uurtjes maar we zijn werkelijk de hele dag van winkel naar winkel gegaan en er bleef niet eens tijd over om verder nog iets te doen. We waren pas om half 6 op de camping en zijn toen nog een uur bezig geweest met alles uitpakken en inpakken, daarna nog eten en zo was er weer een dag voorbij.
O ja, we hadden er best een goed weertje bij, wel wat bewolkt maar toch wel tegen de 20 graden!!
dinsdag 27 september
Na een prima nacht waren we toch weer aan de vroege kant wakker, kopje koffie, broodje, en alles maar weer terug in de auto en aan de rit… eerst nog even terug naar Freeport want ik had nog iets leuks gevonden: de Mc Donalds wilde zich graag vestigen in Freeport maar dat mocht van de stad niet in een nieuw gebouw. Er werd dus een oud gebouw uit 1850 gerenoveerd en daar zitten ze nu in.
Vandaag zien we ook dat de bomen beginnen te verkleuren
Onderweg kwamen we het stadje Bath tegen, daar maakten we even een stop in het historisch centrum. In Bath werden vroeger schepen gebouwd. Op het hoogtepunt waren hier 200 scheepsbouwers actief
Historisch Bath:
De oude Murals van vroeger hebben ze hier heel netjes geconserveerd
En Boothbay Harbor bezochten we ook nog even, hier vind je een van de oudste voetbruggen, verder een erg leuk stadje.
Wat ons verder opvalt is dat in de historische centrums de gebouwen allemaal bestaan uit steen terwijl de huizen er om heen allemaal van hout zijn.
Rijden langs de kust is leuk, maar het schiet niet op, je bent uren onderweg, maar we naderden heel langzaam toch onze bestemming. Tanken deden we ook nog, de prijs viel ons enorm mee!
onder weg, bij Fort Knox, moesten we over een enorme brug. We zochten al een tijdje naar een plekje om even te stoppen voor een lunchpauze….en dit was echt een mooi plekje!
Nog even wat boodschappen en toen naar de KOA. We hebben een mooie camping uitgezocht!
De dag sluiten we af met een mooie zonsondergang…..hij kan vast mooier, maar dat proberen we morgen..
woensdag 28 september
We sliepen weer heerlijk en waren ook niet overdreven vroeg wakker. het gebruikelijke ritueel: kopje koffie, broodje en even bekijken wat we wilden doen.
Vandaag werd dat Mount Desert Island en SouthWest Harbor.
De dag begin met mist, dat is hier vrij normaal en komt door de ligging. We startten dus niet erg vroeg en wachtten even tot de zon er een beetje doorkwam.
We maakten een stop bij Seawall, je kan hier tidepools vinden, maar dan moet je er zijn bij eb. Eb is of heel vroeg of heel laat, bij beide tijden is het donker dus dat gaat niet lukken! Het uitzicht was erg mooi en het graniet waar je op loopt heeft veel kleurtjes, een mooie plekje om even te stoppen.
Verder maakten we een korte wandeling, de Wonderland Trail. Ook hier kom je op een kiezelstrand met eigenlijk een beetje hetzelfde uitzicht. Ik doe er geen foto bij want het internet is zeer traag hier.
De volgende stop was Bass Harbor Head Lighthouse, een vuurtoren uit 1858. Helaas is het druk hier en we kwamen met de auto in een lange rij terecht. Er is een hele kleine parkeerplaats…
Ik ben gewoon uitgestapt en heb het laatste stukje gelopen, Albert bleef gewoon bij de auto.
Het is een leuke kleine vuurtoren op een mooi plekje, helaas was de mist hier nog wel aanwezig. Ook vlogen er Monarch vlinders
Toen ik klaar was met foto’s, ben ik weer naar de rij gelopen, Albert was bijna aan de beurt voor een parkeerplekje maar hij was tevreden met mijn foto’s en we reden zo weer verder.
Als je hier rondrijd, zie je overal de kreeftekooien liggen, kreeft staat hier hoog op het menu!
Ook zie je elke dag wel wilde kalkoenen lopen…
We hebben geluncht in een bos op een klif (pretty Marsh), allemaal vogelgeluiden om je heen en de oceaan om naar te kijken!
Toen zijn we nog even naar Bar Harbor gereden om boodschappen te doen. De boodschappen zijn echt duur geworden valt ons op. Bij ons zijn de prijzen omhoog gegaan maar hier zijn ze soms wel verdubbeld! Dit kostte 1 brood:
En zo was er weer een dag voorbij, morgen doen we de rest van Acadia NP.
Tot slot nog even een mooie zonsondergang:
donderdag 29 september
Gisteravond was het bijna helder, dus ik heb even geprobeerd om de sterrenhemel op de foto te zetten, een beetje lastig is het wel, want geen statief mee. (mag en past niet in de handbagage) De camera dus op een bankje gelegd met een steen eronder en op goed geluk maar wat geprobeerd. Op zich best leuk gelukt, in het midden zie je zelfs de melkweg!
Na weer een goede nacht hoefden we niet erg te haasten. We deden vandaag het drukke stuk van Acadia NP:
Het gebied bestaat uit bergen, kustlijn, bossen en meren. Het park werd gesticht als het Sieur de Monts National Monument op 8 juli 1916. Op 26 februari 1919 werd het een National Park met de naam Lafayette National Park als eerbetoon aan de Markies de la Fayette, een invloedrijke steunbetuiger aan de Amerikaanse Onafhankelijkheidsstrijd. Op 19 januari 1929 werd de naam van het park veranderd in Acadia National Park.
Een groot deel van de toeristische wegen in het park werden oorspronkelijk gebouwd door John D. Rockefeller, Jr., waarbij erg goed rekening is gehouden met de bescherming van de bomen en de contouren van het landschap.
We begonnen met de Park Loop Road, een 20 mijl lange een richtingsweg door het park. Mooie uitkijkpunten:
Om 10 uur had ik een reservering voor de Cadillac Mountain Road, een weg van 3.5 mijl lang die eindigt bovenop Cadillac Mountain. Je mag deze weg alleen rijden als je een tijdslot hebt gereserveerd. De weg is vrij smal, maar het was allemaal prima te doen. Bovenop kan je ver kijken en het was een prachtgezicht. Voor Bar Harbor lagen nog 2 cruiseschepen.
en hier en daar zie je de bomen al verkleuren
we deden verder de hele loop en stopten hier en daar, soms is het lastig stoppen, het is erg druk en er zijn niet veel parkeerplekken.
Het uitzicht bij Otter Cliff: (geen otter gezien trouwens)
Hier werd gevist op kreeft
en weer wat overstekend wild…
Ook bezochten we nog even Somes Sound, het enige fjord aan de oostkust van de VS. Gelukkig vonden we een parkeerplekje en aten daar onze lunch op.
We hoopten ook nog op Bad Eagles toen we geluiden hoorden die daar wel heel erg op klonken. Nog even goed gekeken en jawel: aan de overkant zat een witte kop in een boom (in het midden van de foto)
en even later vloog er een in de verte over. Helaas ver weg maar wel duidelijk een bald eagle
Hierna bezochten we NorthEast Harbor, waar we een milkweed struik zagen waarvan de zaadzakjes dicht werden gehouden door elastiekjes. Waarschijnlijk om het zaad op te vangen want deze struik is erg belangrijk voor het behoud van de Monarch vlinders. De populatie vlinders is met 90% afgenomen omdat deze struiken verdwijnen.
En toen waren we uitgekeken, de rest van de middag heb ik lekker op de schommelbank doorgebracht.
Morgen trekken we verder, weg van de zee.
vrijdag 30 september
Gisteravond hebben we nog even gekeken of de zonsondergang die van de dag ervoor overtrof, helaas was dat niet zo. Wel zagen we een koppie boven het water uitkomen en even later een rug: een seal ((zeeleeuw).
Vanochtend ben ik nog even weer naar het water gelopen want er zitten hier ook otters. Die waren aan het uitslapen want ik heb ze niet gezien. Er waren alleen een paar reigers aan het vissen.
En dan gaan we vanaf nu kleurige bossen bekijken, hier en daar komen de roodtinten er al mooi door!
Mooie huizen onderweg
Pompoenen te koop
Voorbereidingen voor Halloween, sommige huizen zien er echt spookachtig uit
En nog weer wat kleurverschil
En hier slapen we de komende 2 nachten
Morgen gaan we proberen om Moose te spotten!
On the road again!
Heerlijk dat het weer mogelijk is en fijn dat we mee mogen lezen. Have fun en stay safe
Goed begin, veel plezier
Ja, echt de prijzen zijn echt niet normaal alle eerste levensbehoeften rijzen de pan uit. 7 dollar voor een zak chips dat is dan wel weer luxe.