woensdag 5 juli
Vandaag deden we een tour: we reden volledig om het meer van Ohrid heen. Dat betekent dus een bezoek aan Albanië, want een deel van het meer ligt in Albanië.
Het land is heel lang volledig gesloten geweest, tijdens het regiem van de dictator en communist Enver Hoxha kwam er niemand in of uit het land. Zelfs reizen binnen het land was alleen toegestaan na toestemming. (en die werd niet snel gegeven). Er waren bijna geen auto’s en het leven was zeer armoedig.
Na verkiezingen in 1991 kwam er na 40 jaar een einde aan het communisme in Albanië. Sindsdien is Albanië een parlementaire democratie. Albanië werd sindsdien lid van verschillende internationale organisaties en is daarbij kandidaat-lid van de Europese Unie. Sinds september 2013 is Edi Rama de premier van Republiek Albanië, waarna hij twee keer herkozen werd door de Albanese bevolking tijdens de verkiezingen van 2017 en 2021. Bajram Begaj is president van het land.
Ik was best nieuwsgierig naar dit land, dus we gingen daar vandaag eens kijken. Onze gids: Alex vertelde dat er heel lang nooit licht werd gezien aan de overkant, er woonde blijkbaar niemand. Maar de laatste 20 jaar is er een explosie van nieuwbouw, en ook allemaal wegen waar ooit een karrepad was. Met steun van de EU explodeert de ontwikkeling.
We werden om 9 uur opgepikt en reden via Struga naar de Albanese grens. Het land is nog steeds zeer corrupt en met een beetje geld waren we zo de grens over! Al snel zagen het het eerste dorp: Lin. Als je goed kijkt dan zie je op de foto rechts naast de asfalt weg de oude weg liggen.
Overal staan bunkers. Het zijn er ontelbare! Reden: het in de gaten houden van de buren, die misschien zouden kunnen binnenvallen
We deden een koffiestop in een mooi landschap
En bezochten toen het dorpje Lin
Aan sommige huizen hangt in de nok een pop, dat is ter afleiding. Zo wordt er niet naar de vrouw des huizes gekeken.
We liepen door Lin, de ene helft is moslim en de andere helft christen. Ze leven allemaal vredevol samen. Wel zag het er armoedig uit, een beetje zoals vroeger Joegoslavië eruit zag.
We gingen de bus weer in en op weg naar de enige grotere Albanese stad aan dit meer: Pogradec.
Ook hier weer bunkers
In Pogradec maakten we een rondwandeling door de oude stad, er stond een hele mooie kerk met prachtige schilderingen!
In het meer van Ohrid leeft een speciale unieke soort Forel. Het meer en wat erin zit vat onder bescherming van Unesco en het is verboden om te vissen op deze speciale vis. In Macedonië wordt er officieel niet op gevist maar in Albanië dus wel, je ziet overal Ohrid Forel die te koop wordt aangeboden. Een doorn in het oog van de mensen die hier komen!
We liepen nog wat rond, dronken een kopje koffie. er zijn hier mooie parken,met veel bloemen, standbeelden van poëten
En toen weer allemaal het busje in en op weg naar Macedonië. Onderweg kwamen we nog langs de villa’s (4) van Enver Hoxha, nu staatsbezit.
Om het land snel uit te komen wisselde wat geld weer van eigenaar, ook wilden ze een fles drinken en wat bekertjes en zo verlieten we Albanië weer.
de volgende stop was Sv. Naum, waar we een lunch kregen. Het was de hele dag al drukkend warm en er was regen voorspeld, maar het enige wat we nu zagen was dat het boven de bronnen heel erg mistig was.
Na de lunch ben ik nog met een paar mensen naar de kerk gelopen, Albert had het al gezien. Nu zat er wel een pauw mooi op het dak!
En het uitzicht was prachtig!
Er waren een stuk minder mensen als op maandag.
tegen 4 uur verlieten we dit mooie plekje en reden in 45 minuten terug naar Ohrid, waar een eind kwam aan deze interessante tour!
De dag sloten we af bij Dalga, een erg goed restaurant met zicht op het meer. De langverwachte regen kwam tijdens ons eten, we zijn niet helemaal droog thuisgekomen.
Morgen gaan we Ohrid verlaten…
donderdag 6 juli
we waren vroeg wakker, ik haalde weer netjes een heel witbrood op (kosten 33 denar, 50 cent). Ontbeten, de boel ingepakt en aan de rit.
De weg naar Skopje was weer open, we hoefden niet meer om te rijden, Wel zagen we waarom ze al wel 10 jaar bezig zijn met de nieuwe snelweg.
Iedereen staat te kletsen en met een beetje geluk is er 1 aan het werk!
We reden via Struga richting Debar. De eerste stop was al vrij snel: de bronnen van Vevcani. De weg erheen werd steeds smaller en het was nog een behoorlijk klim, de bronnen liggen op 1970 m.
We waren erg vroeg en de kassa was nog dicht. Ik heb de toegangsprijs van: jaja 20 denar (33 cent) betaald toen we eruit gingen.
Er was genoeg water, en ondanks dat het een korte wandeling is, is het wel een mooie!
Je ziet het water ook echt uit de grond opborrelen!
Helaas was het nog te vroeg voor een lunch, zo te zien was het restaurant, die erg leuk en goed moet zijn, nog gesloten. We reden dus maar weer verder.
Ooievaarsnesten zie je hier best veel
En ondanks dat deze weg absoluut niet opschiet, was het wel prachtig om te rijden.
We waren natuurlijk ook te vroeg bij onze eindbestemming dus reden nog en klein stukje verder. Eerst maar even lunchen. Dat deden we bij de House of the Mijaks, traditioneel eten geserveerd door bediening in traditionele kleding. En het was me toch lekker!
We namen de tijd, maar kregen het gewoon niet op.
Toen moesten we alleen de berg nog even oprijden voor ons volgende bezoek: het klooster Jovan Bigorski: gewijd aan Johannes de Doper. Het klooster werd gebouwd in 1020 door John of Debar, vervolgens werd het verwoest door de Ottomanen in de 16e eeuw, en weer opgebouwd in 1743 door de monnik Ilarion, die er ook wat cellen voor monniken bijbouwde. Tussen 1812 en 1825 werd het klooster nog verder uitgebreid. Het grootste deel van het oude klooster werd verwoest door een brand in 2009, de nieuwere delen bleven bewaard. In 2010 werd begonnen met de restauratie.
En prachtig klooster, hele mooie iconostase, de foto’s spreken voor zich!
De man die bij de ingang stond vond het erg vervelend om entree te vragen aan iemand die de taal sprak, want ik was toch ook een beetje Macedonisch, maar die meneer bij me was toch echt een Nederlander…… hij bleef zich verontschuldigen. Over 2 euro doen we echter niet moeilijk, dus hij had er meer problemen mee dan ik.
Toen was het tijd om naar ons hotel te rijden, we reden een stukje terug en moesten een zeer smal padje in, vervolgens een heel stuk omhoog en daar was de parkeerplaats al. Er stonden al wat auto’s van vaste gasten die hier al een tijdje woonden…
Maar onze auto paste er nog wel bij en we checkten in. Een mooie kamer met een prachtig uitzicht over het dorpje Jance.
Ik maakte nog even een rondje met m’n camera, en moest aan wat nieuwsgierige vrouwtjes uitleggen waar ik vandaan kwam en waarom ik Macedonisch spreek, erg leuk gesprekje!
Een slot op de deur is hier ook heel letterlijk: een slot!
Verder hebben we lekker op ons balkonnetje gezeten, genieten van het uitzicht, hier is het vast muisstil vannacht!
vrijdag 7 juli
Gisteravond brandden er maar een paar lampjes in het dorp, wat best een leuke foto gaf:
Vanochtend kregen we een lekker ontbijtje. Ons viel zowel gisteravond als vanochtend op dat er meer personeel was dan gasten. (4 gasten en 6 man personeel). Hoe het uitkan? Geen idee!
Via een erg smal weggetje verlieten we Jance weer…
Ik was van plan om naar de Duf waterval te gaan, maar Albert heeft al een paar dagen behoorlijk last van zijn voet. In de beschrijving stond al dat er een glad stukje naar beneden gelopen moest worden en ook de gids van deze week zei dat het wat glad kon zijn dus we hebben het overgeslagen. We reden dus maar richting Mavrovo, de weg liep langs de rivier de Radika, met mooie bloemetjes aan de kanten
We kwamen bij het meer en ik wilde naar het dorpje Galicnik, het ligt hoog in de bergen en staat bekend om de beste schapenkaas. Met een beetje geluk kom je op de alpenweiden de schaapskuddes tegen, begeleid door de herder en zijn onverschrokken Sar Planinac honden. We deden wel een poging maar het waren allemaal erg steile en krappe serpentinebochten en daar is ons autootje dus niet geschikt voor, hij redde het maar net in de 1e. Komt nog bij dat de handrem praktisch niet werkt en ook de remmerij houdt niet over. We zijn dus gedraaid omdat ik me niet kan herinneren hoe ver die bochten nog gingen, jammer maar better safe than sorry.
In plaats daarvan hebben we maar een rondje gedaan om het meer heen. Er is het een en ander veranderd. Vroeger kon je heel makkelijk je auto ergens neerzetten en lekker aan het meer gaan zitten, nu is alles bebouwd.
We maakten wel een stop bij de kerk Sv. Nikola Leten, gebouwd in 1850, ooit de centrale kerk van Mavrovo maar door de bouw van de dam in 1953 kwam hij onder water te staan tot ongeveer de helft. In droge periodes (zoals nu) is hij over land te bezoeken. Het dak is ingestort maar het bouwwerk is intact en de klokkentoren doet het zelfs nog!
Bij de ingang zaten een paar zeer hongerige zwaluwtjes te wachten op moeder zwaluw
Yja, en ton was er verder weinig meer te zien hier, dus maar naar ons verblijf voor de komende nacht. Een restaurant die ook een appartementje verhuurd. We werden ontzettend hartelijk ontvangen, we werden op het terras neergezet met een kop koffie en zelfgemaakte baklava en we moesten even wachten tot het appartement schoongemaakt werd. Geen straf want het is hier mooi, de lucht is superschoon en er heerst een relaxte sfeer.
Toen het klaar was hebben we geluncht, alles huisgemaakt, zelf geplukte paddenstoelen, kaas uit Galacnik, een stoofpot van wild zwijn, Sopska salade, lekker brood, zelfgemaakte worst….veel te veel!
We konden het niet op, maar dat was geen probleem, ze bewaarden wat over was gewoon tot vanavond, konden we het dan opeten.
Toen eerst maar wat uitgebuikt, ik heb nog een korte wandeling gemaakt door een stukje van het dorp. Mavrovo is een wintersportplaats en in de zomer is het dus vrij rustig. Helaas staan de liften stil dus je komt nu niet boven.
We hebben een paar buien gehad dus verder weinig gedaan behalve nog een keer eten: de restjes van vanmiddag en een stukje vlees en wat patat. En als toetje een stukje huisgemaakte taart van abrikozen, allemaal weer zeer lekker!
Morgen gaan we naar Skopje.
zaterdag 8 juli
Vandaag gaan we terug naar ons startpunt tevens eindpunt van deze vakantie. De laatste dagen zitten we in Skopje. We reden het mooie Mavrovo National Park uit, in de verte nog hoge bergen met zelfs wat sneeuw.
En we kwamen op de auto snelweg….nou ja, snelweg….een stuk asfalt die honderden keren hersteld is en waar je 80 mag! Maar je moet er dan wel voor voor betalen. Om de zoveel kilometer staat er weer een huisje waar je patarina (tol) betaald. Ze hebben ook een geweldige omrekenkoers: 30 denar is 50 cent en 40 denar is 1 euro….we hebben dus maar in denar betaald.
Het was maar anderhalf uur rijden en ik had al contact gehad met onze gastheer. We waren vanaf 10 uur welkom en ik moest maar even een bericht sturen als we er bijna waren. Dat deed ik toen we Skopje inreden en Konstantin stond ons al op te wachten voor de flat. We hebben een mooi appartement in een voor mij bekende buurt. Hij waarschuwde wel dat we een extra gast hadden, hij wilde haar niet wegsturen.
Ze mocht van ons ook blijven, we hebben het wasrekje inmiddels op een ander balkon gezet zodat we haar niet teveel hoeven te storen. Ze heeft 2 eitjes, dus misschien komt er nog een geboorte update.
Dit is ons uitzicht, niks mis mee
Het is warm en het gaat nog warmer worden, de voorspelling is 40 graden! Het gaan dus rustige dagen voor ons worden want in de zon lopen is niet mijn favoriete bezigheid.
Tegen de avond hadden we een afspraak in het centrum, we hebben eerst nog even rondgekeken want als het zo warm wordt overdag dan komen we daar niet weer. Het is allemaal heel erg veranderd, het centrum staat vol met standbeelden en er zijn veel nieuwe gebouwen.
Op het centrale plein (plostat) staat een groot beeld met de naam de Great Warrior, het is overduidelijk Alexander de Grote rijdend op zijn paard Bucephalus, maar om de Grieken niet voor het hoofd te stoten is het dus the Great Warrior.
We liepen over de Kamen Most (Stone Bridge), gebouwd tussen 1451 en 1469. De totale lengte is 214 meter en hij loopt over de rivier de Vardar. De brug verbindt het oude gedeelte met het nieuwe gedeelte.
Ik wilde Albert ook nog even een blik laten werpen op de stara Carsija (old bazaar), dus dat hebben we ook nog even in vogelvlucht bekeken.
Verder vielen de vele beelden op, je ziet ze overal staan. Op zich zijn ze best mooi, maar het zijn er zoveel dat de schoonheid je ontgaat!
We hebben een heerlijke pizza gegeten bij een zeer gezellige zaak op het grote plein, geen foto’s want dat ben ik vergeten.
zondag 9 juli
Zondag: rustdag en dat is wat we deden! Als troost een paar foto’s van ons uitzicht vandaag:
maandag 10 juli
Op maandag zijn we weer wat actiever: we bezochten vandaag Matka:
Canyon Matka ligt 15 km ten zuidwesten van de hoofdstad Skopje en heeft genoeg activiteiten om de honger van elke buitenliefhebber te stillen: wandelen, kanoën, klimmen en vogel- en vlinder-spotten. De kloof bevat middeleeuwse kloosters met prachtige fresco’s en veel grotten – sommige zijn per boot bereikbaar vanaf het Matka-meer. Als u niet in de wandelmodus bent, kunt u het beste een boottochtje maken naar de met water gevulde Vrelo-grot met zijn ongelooflijke stalagmieten en onbekende diepten.
Parkeren is een dingetje maar we kregen al tips waar te parkeren. Albert dacht dat het op maandag wel rustig zou zijn, toen we aankwamen stonden er al 7 bussen! We parkeerden dus op tijd en liepen de rest naar het eind van de weg.
De grot Vrelo Cave werd door The Guardian beschreven als een van de Top 10 Europese ravijnen en kloven voor wandel- en trektochten. Gelegen op de rechteroever van de Treska rivier, werd de grot geklasseerd als een van de top 77 natuurgebieden in de wereld in het New7Wonders of Nature project.
gelukkig gaan er bootjes dus die namen we. Je kon onderweg ook goed zien dat het water een stuk hoger heeft gestaan.
Aangekomen bij de Cave werd er aangelegd en moesten we een paar trappen op.
Vrelo Cave heeft veel stalactieten, waaronder een grote in het midden van de grot staat bekend als de ” dennenappel ” vanwege zijn vorm. Er zijn twee meren aan het einde van de grot, waarvan de ene groter is dan de andere. Hoewel de exacte diepte van de grot onbekend is, speculeren sommigen dat het de diepste onderwatergrot ter wereld zou kunnen zijn.
Onderstaand meertje is zeker 8 meter diep!
Na 20 minuten moesten we terug naar het bootje
En we vaarden nog een klein stukje verder om ons nog een cave te laten zien. Alleen…deze staat onder water en alleen goede duikers kunnen hier in afdalen. Tot nu is onbekend hoe diep hij is, de grootste diepte is meer dan 200 meter gemeten door een poolse duiker die niet verder kon ivm de druk.
Hierna gingen we terug naar het beginpunt…tijd voor koffie! We zagen nog een leuk bordje: Las Vegas is vanaf hier 10292 km. En ook het Engels mag iets bijgespijkerd worden, hihi
Na de koffie liepen we weer terug richting auto, langs het kerkje.
inmiddels was het verkeer verder naar boven een leuke chaos geworden maar mensen reden gewoon door om tot de ontdekking te komen dat het niet verder ging en dat er ook geen parkeerplekken meer waren.
We zagen nog een leuk kwikstaartje die van ons schok en maar bleef zitten, verschillende vlinders en mooie uitzichten!
Terug bij de auto zagen we de temperatuur: 35 graden.
We zijn dus lekker in de airco gaan zitten, broodje eten en wachten tot het iets afkoelt en dan gaan we maar weer uit eten.
dinsdag 11 juli
We hebben vandaag maar weinig gedaan, even ergens koffie gedronken en toen met een paar mensen naar het centrum om in een traditioneel restaurant corba te eten. Een delicatesse is skembe corba (soep met varken pens), maar dat leek me echt niets, wij gingen voor de soep met rundvlees en die was wel lekker.
Verder pakten we de reistassen weer in en zagen in de avond de ISS nog overkomen.
Morgen weer terug naar huis….jammer.
woensdag 12 juli
We beginnen te merken dat het heel langzaam steeds heter wordt, overdag is het boven de 40 en dat begin je ’s nachts ook te merken. Ik werd om 4 uur wakker van de warmte en ben in de kamer gaan liggen met de airco aan. Zo redde ik het nog tot 6 uur.
Opgestaan, gedoucht, laatste dingetjes ingepakt en nog even genieten van het uitzicht.
En toen was het echt tijd om te gaan, langs het nieuwe winkelcentrum met werkelijk alle duren merken, blijkbaar is hier een markt voor. De prijzen zijn nog duurder dan bij ons terwijl het gemiddelde maandloon 300 euro is!
En nog 1x tol betalen, met een geweldige wisselkoers. Zowel 40 als 50 denar is een euro. In werkelijkheid is 61 denar een euro.
Inchecken ging heel snel, aparte rij voor business, en wachten deden we weer in de lounge.
Helaas hadden we direct al vertraging: 1.5 uur! Het enige fijne hieraan was dat we, toen we boekten, al geen zin hadden in rennen op Wenen dus een latere vlucht naar Amsterdam hadden uitgekozen, die gingen we dus niet missen.
En toen begon de terugreis, daaaag Skopje/Macedonie, tot een volgende keer!
We werden direct weer verwend, wijntje, watertje en een bordje eten…
Aangekomen op Wenen maar weer naar de lounge, voor nog wat eten en drinken en een lekkere stoel.
Helaas vertrok ook de volgende vlucht weer later: 1 uur. Jammer, zo wordt het toch nog een langere reisdag.
Maar eenmaal in de lucht werd het toch nog wel wat grappig, we hadden met z’n tweeën de hele business cabine voor onszelf, inclusief onze eigen stewardess (Tanja). Achter het gordijntje zat het wel vrij vol en ze mochten onze toilet ook niet gebruiken. Mister Sibring en Miss Beker kregen ook nog weer een maaltijd en een lekker glaasje wijn en elke 5 minuten de vraag of we nog iets nodig hadden…..hilarisch!
Het was maar gedeeltelijk bewolkt en we vlogen heel mooi over Marken
En iets na 20.00 uur landden we weer op Schiphol
De koffers waren er vrij snel en zo zaten we om 9 uur in de auto, vlak voor 11 uur werden we thuis opgewacht door onze poezenoppas, huisbewaarder, schoonmaakster en….. tante. Alles was weer heerlijk schoon en de poezen waren zeer tevreden over hun gezelschap!
We hebben een mooie vakantie gehad. Albert heeft een goede indruk gekregen va Macedonië en de gastvrijheid van de mensen die er wonen. We komen ook zeker terug! Het is een land die voor ons nog erg goedkoop is. Zowel overnachten als uit eten gaan is (nog) erg goedkoop. We reden niet veel: 650 km.
Net weer even bijgelezen, waren zelf afgelopen week o.a. bij een usa forum treffen, vandaar de vertraging in onze reaktie. Leuk verslag en gemerkt dat jullie genoten hebben, na de reis, is voor de reis. Dank jullie wel voor de notulen, groetjes alida en jan