maandag 10 juni
Gisteravond hadden we prachtige luchten, eerst scheen de zon erg mooi op de bergen en even later werd alles rood!
Ook werd het een beetje chilly, Albert spande een grondzeil om de wind wat tegen te gaan en we stookten een kampvuur. Met wat extra kleren was het prima te doen…
Vanochtend rustig aan gedaan, de rit was niet zo lang. Op de Monarch pas was een wielertour, een erg zware rit van Gunnison naar Buena Vista, we zagen honderden wielrenners de berg opkomen, sommigen gaven al vrij snel op en reden weer naar beneden.
Aangekomen in Gunnison moesten we een paar boodschappen doen en we reden langs een winkel met geweien, waar ik heel graag even binnen wilde kijken, deze foto’s vindt niet iedereen leuk, maar ik zet ze er toch maar op. Ik denk dat de hertenkoppen gewoon overgebleven zijn na een jachtpartij, de rest was waarschijnlijk niet nodig geweest, maar is hier vrij normaal…..Ik moet zeggen dat ze wel heel erg mooi waren opgezet en de losse geweien zijn afgevallen, er is niets voor dood gemaakt.
Toen was het nog een uurtje rijden naar Lake City, waar Faye al op ons zat te wachten. Ook Linda, de eigenaar van de camping was erg blij met gasten. Lake City heeft een flood warning, waardoor de meeste gasten hebben geannuleerd. Er zijn veel erg grote lawines geweest en erg veel sneeuw en nu begint alles te smelten. De boomstammen en rotsen komen in de rivier terecht en blokkeren het water. Ze zijn met man en macht bezig om de overstroming te voorkomen, maar er is niet bekend of dit gaat lukken, het zou dus kunnen gebeuren dat we ontruimd worden, wat voor ons betekend dat we iets eerder verder gaan met de reis…Morgen gaan we kijken of we iets kunnen zien van de dreigende situatie, maar er zijn wegen afgesloten, dus we zien wel.
We hebben de hele middag zitten kletsen en Faye had een cowboymaaltijd voor ons gekookt, heerlijk!
Albert zag tijdens het praten nog een erg mooie motvlinder, een polyphemus moth, uit de familie van de giant silk moths, een prachtig beestje. Waarschijnlijk een jonge, want ze worden 15 cm en dat was deze nog niet.
Ook zag ik op de tv dat je vanavond 4 manen van Jupiter kan zien met een verrekijker en dat is gelukt, helaas lukte een foto niet omdat ik de camera niet zo lang kan stilhouden. Maar wij hebben het wel mogen aanschouwen.
Morgen gaan we ramptoeristje spelen.
dinsdag 11 juni
Lekker geslapen en om 9 uur waren we op de afgesproken tijd bij de Bakery, waar Faye al op ons zat te wachten. We hebben heerlijk op de deck ons broodje opgegeten, kletsen en mensen zitten kijken.
Tegen 11 uur was het wel genoeg geweest en gingen we ramptoeristje spelen. Overal in het dorp staan zandzakken, zijn dammen opgeworpen en zijn allerlei werkzaamheden die de flood tegen moeten gaan houden. Of hij komt weet niemand, maar er ligt ongeveer 30 meter sneeuw op de Engeneer Pass en dat gaat smelten dus dat gaat allemaal via Lake City. Zodra het warmer wordt krijg je de run off, zo noemen ze het smeltwater wat naar beneden komt,en dan wordt het gevaarlijk hier. Het water neemt alle boomstammen en rotsen mee van de vele lawines die hier geweest zijn. Die boomstammen hopen zich op en gaan de boel blokkeren en dan gaat het water zijn weg! In het stadje staat zelf een helicopter, waarmee ze het water in de gaten houden, ze proberen de boomstammen uit het water te vissen met grote kranen, zodat er geen overstroming komt.
We reden Lake City uit en reden de Slumgullion Pass op, tot aan bijna 4000 meter hoogte. Eerst een stop bij Windy Point
Toen door naar Deer Lakes om te kijken of er Moose lopen, helaas deze keer niets.
Toen weer een stukje naar beneden en een stop bij de Lake San Cristobal Overlook. Het water ziet er vies uit.
We reden een stuk om dit meer heen en zagen de gevolgen van een lawine
Het ziet er op de foto niet zo erg uit, maar het is zeer groot en indrukwekkend.
Bij het uiteinde van het meer zitten vaak Moose en hier hadden we geluk, 2 Moose gespot.
Toen door naar de plek waar een grote lawine is geweest, ook hiet een kaal stuk tussen de bomen…je wordt er stil van als je de verwoesting ziet…
Op de terugweg nog een Moose
Terug in het dorp zagen we het Museum al helemaal beschermd door zandzakken. De inhoud van het Museum is inmiddels in veiligheid gebracht en is niet meer in het gebouw.
De rest van de middag brachten we door op de camping, we hielpen Faye met de voorbereiding voor haar trip naar Europa.
Later zijn we, zoals gewoonlijk, gezellig uit eten geweest met Faye, Rene en Belinda.
Morgen zetten we onze reis weer voort ne gaan we naar Durango.
woensdag 12 juni
Vanochtend om 9 uur was het verzamelen bij de Bakery, Rene en Belinda kwamen ook nog even en na een overheerlijk broodje namen we afscheid van iedereen en wensten hun een goede afloop van de dreigende overstromingen.
We reden Lake City uit en na een tijdje zagen we dat de DOT druk bezig was om de bochten te beschermen door er extra keien in te leggen. In de bochten gaat het water hard en de kanten slijten. Als dat onder het wegdek komt, dan is er geen weg meer en dus geen onsnappingsroute die kant op.
Even later zagen we nog een echte cowboy die een heleboel vlees aan het opdrijven was.
Toen moesten we om het grote Blue Mesa reservoir heenrijden, hij is nog steeds niet vol, maar we hoorden dat ze er water uitlaten om de grote stroom die nog komt op te kunnen vangen.
Door Montrose en toen zuidwaarts. Via Ouray naar Silverton, over de milion dollar Highway, prachtige besneeuwde toppen en veel watervallen onderweg. Ook hier zagen we veel lawines.
In Silverton stond de trein klaar voor de terugtocht naar Durango.
En toen vertrok de trein, hoezo luchtvervuiling?
We reden de Molarpas op en stopten bovenop even voor een mooi uitzicht. In de verte zagen we het laatste stukje van de Alpine Loop, die uitkomt in Silverton. Heel wat jaren geleden hebben we deze pas gereden met onze gids Bob uit Texas. Nu is hij dicht en de kans dat hij dit jaar open gaat is klein, er liggen nog meters sneeuw op de Engeneer Pas.
Na nog een pas van iets meer dan 3000 meter was het een stukje dalen en bereikten we de KOA North Durango. We hebben een cabin aan de rivier en we vroegen ons al af of het misschien een cabin in de rivier was geworden, maar het valt mee. Het water staat wel erg hoog en aan de overkant is hij behoorlijk uit de oevers.
Morgen op naar het warme weer, dat mag ook wel na 2.5 week kou en sneeuw!
donderdag 13 juni
Toen we vanochtend naar de rivier keken, kon je gewoon zien dat het water gestegen was, dat gaat erg snel en het meeste moet ook hier nog komen! De mensen aan de overkant konden wel eens in de problemen komen als ze te dicht op de rivier wonen…Ik heb 2 foto’s: 1 van gisteravond en 1 van vanochtend.
De reis ging via Cortez, Kayenta en dan de 98 op naar Page. In de verte zagen we Monument Valley, maar deze keer te weinig tijd om het te bezoeken.
Onderweg hadden we nog wat te snoepen in de vorm van een enorme zak M en M’s
De temperatuur liep ook lekker op en we zijn terug in het gebied waar het zomer is. Het is in Page 100 F, en dat is ongeveer 38 C.
Eerst even boodschappen gedaan en toen naar Wahweap Campgrund, die was ons vorig jaar ook goed bevallen! Omdat het warm was en er weinig schaduw is wilde Albert eerst de tarp spannen voor wat schaduw. We hebben een mooie hoge auto dus dat zou moeten lukken….Een touwtje kon mooi aan de stang van de achterklep, die wilde niet meer automatisch dicht dus Albert drukte hem even met de hand dicht……Erg slim, want toen begonnen de problemen: de klep wilde op geen enkele manier meer open. We hebben het even zelf geprobeerd en toen maar op zoek naar een garage. De enige die hier zit is een Ford dealer die ons vertelde dat een Infinity volledig elektrisch is en dat we hem waarschijnlijk niet meer open kregen. We moesten het maar proberen bij een Nissan dealer in Flagstaff of St Georg. Leuk dus. Terug naar de camping dan maar en via de achterdeur in de auto geklommen en de tent eruit gehaald. Die hebben we eerst opgezet. Ik geef niet zo snel op, dus ben in de auto geklommen op zoek naar een knopje, die er niet was. Toen bedacht ik dat we wel een paneeltje konden loshalen maar ook dat zag er niet goed uit. Googelen bracht ook niets. Dus maar weer de auto in en al zwetend de achterkant bereikt waar onder een plankje eindelijk de gebruiksaanwijzing lag. Daar vond ik eindelijk dat we een knopje hadden waarmee je de deuren van de automatische piloot afkreeg. Een druk op de knop en jawel, de klep ging weer open. Een uur en een liter zweet later konden we dus weer gewoon via de achterklep alles weer netjes terug in de auto leggen want ik had hem volledig verbouwd, er lag niets meer op zijn plek. Ik zei nog wel dat mn vader trots op me zou zijn geweest, toch maar weer het bewijs dat je jeugd in een garage later van pas kan komen.
Inmiddels was het best al laat, dus we hebben het warme eten maar overgeslagen, een broodje leverworst is ook best lekker!
Tegen de tijd dat we klaar waren was het ook al donker maar we zijn de middag dus best op een bijzondere manier doorgekomen. Het uitzicht hier is weer prachtig.
Morgen blijven we hier.
vrijdag 14 juni
Vanochtend stonden we vroeg op want we moesten om 8.30 in de Marina zijn voor een boottocht, er zijn verschillende dus we zochten er gisteren een uit. Het werd de Canyons Adventure Cruise.
We scheepten in en om 9 uur vertrokken we. We hadden geluk want sinds een paar dagen is de Castle Rock Cut off weer open, de laatste week is het water hier gestegen met 37,5 cm per dag waardoor de cut off weer open was. Lake Powell vult zich heel hard op het moment. Het zal nooit meer op de oude niveau komen maar ze zijn hier wel erg blij met wat extra water!
De gids wees ons op Castle Rock, aan de achterkant van deze rots lijkt het net alsof er een kasteel op staat.
De eerste Canyon waar we invaarden was Navajo Canyon met wanden van Navajo Tapestry, een mix van kleuren op de zandstenen wanden, paars, rood, oranje en soms zelfs blauwe kleuren, door de eeuwen heen zo gevormd.
Toen gingen we terug naar het hoofdkanaal waar we bij Antelope Point nog een Marina passeerden, ook hier veel houseboats, gemiddelde prijs 11 miljoen en volgens onze gids gewoon een veredelde camper, je kan er niet op wonen en dat mag ook niet want je mag niet langer dan 30 dagen aaneengesloten in een Nationaal Park zijn.
Daarna vaarden we de Antelope Canyon in, links en rechts van ons mensen in kano’s, dat was ik eerst ook van plan. Achteraf vind ik het niet jammer want het is best link met al die motorboten om je heen. De wanden waren prachtig en we draaiden pas toen het echt te smal werd. Met een kano kan je dan nog wel verder…
Op het eind vaarden we lang de Glen Canyon Dam en toen weer richting de Marina.
Onderweg zagen we hier en daar ook nog figuren in en op de wanden, hoe langer je kijkt, hoe meer je ziet…
We hadden een erg leuke 3 uur op de boot. Het was gelukkig niet vol dus je had veel bewegingsvrijheid.
Toen was het 12 uur en besloten we om naar Page te rijden voor wat eten. We belandden bij de Mc Donalds omdat ik zin had in Iced Coffee. Op dat moment was Albert zijn collega in de Walmart ernaast dus hebben we even zitten kletsen en we hebben hun campertje van 30 feet even bekeken. We namen weer afscheid want zij moesten nog naar Bryce.
De verdere middag hebben we onder een boom op de camping gezeten, het is echt te warm om iets te doen. We moeten gewoon even wennen aan de temperaturen van boven de 35 graden.
Morgen trekken we weer een stukje verder.
zaterdag 15 juni
Gisteravond hadden we nog een geweldig leuk gesprek met 4 meiden, die voor het eerst aan het kamperen waren. Terwijl ze weg waren, waaide hun tent bijna weg dus Albert had hem even vastgezet. Toen ze terugkwamen lieten ze een time laps zien van hun eerste poging om een tent op te zetten. De extra touwtjes, die je gebruikt om je tent goed vast te zetten, wilden ze er al afknippen want ze hadden geen idee waar die voor waren. Ook ontdekten ze dat ze hun air matras, een hele dikke, niet zonder stroom konden opblazen. Met een convertor op de auto accu was het toch gelukt alleen toen moesten ze hem nog door de opening heendrukken, hilarisch en dat vonden ze zelf ook!
Gelukkig koelt het ’s nachts wel af dus we hebben prima kunnen slapen. Tegen 6 uur klaar wakker want iedereen om ons heen was al aan het inpakken. Wij hebben rustig aan de tent ingepakt en ontbeten. De hazen hupten ondertussen over de camping.
In Kanab hielden we een pauze om het verhaal van gisteren erop te krijgen, zelfs mijn MIFI wilde niet in Page. Onder het genot van een Iced Coffee was het zo klaar.
Het is een mooie rit van Page naar Panguitch maar tot Kanab heb ik geen enkele foto gemaakt, ik denk dat ik alle mooie foto’s al wel heb.
Toch begon het te kriebelen toen ik de rode spiralen zag.
We passeerden Hatch, waar we vorig jaar aan een lief riviertje stonden. Dat zelfde riviertje is nu erg vol en buiten de oevers.
Met voldoende tijd om ergens te komen ga je bedenken waar je nog wel heen wilt. We kozen voor de Mossy Cave Trail. Afgelopen november stond alles volledig droog, maar nu was er voldoende water en de waterval was weer erg mooi, de omgeving trouwens ook.
4 bedelaartjes zaten op een steen om eten te schooien, we gaven niet toe, maar ze zijn wel erg schattig…
Op de terugweg hoorde ik steeds getik in de bomen, ik had het al vaker gehoord en volgens Albert waren het krekels, toch maar even gezocht en jawel…krekels! Hij zat me gewoon aan te kijken
Toen door naar Panguitch, een leuk klein stadje met best nog veel oude gebouwen van voor 1900. We bezochten een soort antiekwinkel en keken werkelijk onze ogen uit. Ook zat er een zadelmakerij met erg mooie maar dure zadels.
Vervolgens was het tijd om in te checken. Omdat het niet helemaal zeker is of het droog blijft, hebben we een cabin. Dan is de tent in ieder geval droog en kan hij terug in de tas voor de volgende keer.
We hebben een mooi uitzicht op een heerlijk rustige camping.
zondag 16 juni
Gisteravond bedachten we dat we wel eens konden proberen om het British Airways vliegtuig, die ook vandaag weer te laat was, te fotograferen terwijl hij door de maan vloog. Helaas zat hij veel te hoog, of de maan te laag, maar het lukte niet.
De voorspelling was niet al te best en dat kwam uit! Zware bewolking en af en toe een regenbui. We gingen toch vol goede moed op pad. We reden een mooie weg, de Utah’s Patchwork Parkway en in de buurt van Cedar Breaks NP zaten we weer eens in de sneeuw…
Bij het eerste uitkijkpunt waaide het en het regende ook een beetje, de temperatuur was ook niet voor de korte broek die we aanhadden.
Bij het tweede uitkijkpunt hebben we in de auto zitten wachten tot het wat droger werd, we zagen het eind van de bui, dus dan kan je gewoon even wachten…
Een trail lopen zat er ook niet in, alles is nog gesloten.
Dus maar weer verder, langs de sneeuwhopen.
Ondanks dat Cedar Breaks op een behoorlijke hoogte ligt is het wel heel uitzonderlijk dat er halverwege juni nog zoveel sneeuw ligt.
We kwamen vervolgens langs Navajo Lake
waar je een trail naar een waterval kon lopen, helaas vonden we het begin niet en we zijn praktisch om het hele meer heen gekomen.
We hebben nog een kort bezoekje gebracht aan Swains Creek, onderweg een mooie wilde kalkoen.
Ergens onderweg vonden we ook nog een plekje voor een kop koffie en een lunch. Toen scheen de zon weer, dus we zijn lekker terug gereden naar de camping en hebben genoten van de zondagrust. Een heerlijke camping dit, alle voorzieningen zijn aanwezig en het is er heerlijk rustig, ik heb lekker zitten lezen!
Morgen weer terug naar de hitte……en nog 1 week te gaan…..
Wat een verwoestingen rond Lake City. Ik hoop dat ze de overstromingen binnen de perken weten te houden.
Leuk, al dat wildlife.
Groetjes, Conny
WOW……………..