zaterdag 8 oktober
Het is net alsof de tijd hier sneller gaat dan thuis…week 3 alweer! De laatste… Het was koud vannacht en vanochtend lag er sneeuw bovenin de bergen.
We waren al vroeg wakker, dus auto inpakken en maar weer aan de rit. Nog een laatste blik op Whiteface Mountain..
Af en te even kijken wat er achter je te zien is…
En zo reden we Vermont weer in, de omgeving veranderde wat. Er staan hier veel grote boerderijen en er is een wijdser uitzicht.
De kleuren zijn iets bruiner, net alsof de piek al geweest is. Ook zagen we meer kale bomen.
Er kwam nog een mooie covered bridge langs, dus maar even een stop gemaakt. Dit is de Scott Bridge, gebouwd in 1870
We deden nog even wat boodschappen en lunchten bij een taqueria (tacozaakje), erg lekker!
En toen op naar onze laatste kampeer ervaring: een airstream. Hier blijven we 2 nachten, hij is een meter of 8 lang en ziet er erg leuk uit!
En voor het eerst deze vakantie mocht Albert gewoon binnen koken, en het was weer heerlijk!
zondag 9 oktober
Na een zeer goede nachtrust in de Airstream deden we het lekker rustig aan. We hebben zoveel moois gezien, dat dat gewoon niet meer te overtreffen is. Daarom bedachten we dat we Yankee Candle maar een bezoekje gingen brengen.
The Yankee Candle Company is een Amerikaanse fabrikant en verkoper van geurkaarsen, kandelaars, accessoires en serviesgoed. De producten worden verkocht door duizenden cadeauwinkels in het hele land, via catalogi en online, en in bijna 50 landen over de hele wereld. Het hoofdkantoor zit op een half uurtje rijden en er zit een hele mooie winkel bij.
Aan de rit dus maar. Onderweg zagen we weer allemaal opgestapelde pompoenen, klaar voor de verkoop
Ook zie je op veel plekken spookachtige taferelen
Bij Yankee Candle was het druk, erg druk! de winkel was HUGE!!!
Er speelde heel gezellig, een bandje.
Buiten was een meneer die een roofvogel opvang heeft en die een paar vogels showde. Hij showt alleen de vogels die niet meet terug in het wild kunnen, de anderen lapt hij op en worden weer uitgezet. Hij vangt ongeveer 150 roofvogels per jaar op.
Een Golden Eagle, is tegen een powerline gevlogen en heeft een beschadigde vleugel.
Een great horned Owl
Een peregrine Valk
Een Turkey Vulture
En voor ons de bijzonderste: een Saw weth Owl (zaaguil)
En heel klein uiltje, hij kan tot 20 cm groot worden. Ze leven in de bossen van noordelijk en zuidwestelijke staten van de VS en Noord Mexico. Omdat ze alleen maar ’s nachts vliegen zie je ze eigenlijk nooit. Maar je hoort ze dus wel. We hebben het geluid even opgezocht en we hebben ze inderdaad vanavond gehoord.
Toen nog even de winkel weer in want er was ook nog een kerststuk. mooie dorpjes, zelfs van Harry Potter, maar met prijzen waarvan je zegt: zet die doos even snel weer terug!
Albert vond het ook geweldig leuk!
Met een kaars rijker verlieten we Yankee Candle weer. Terug naar ons huisje maar weer. Via de Interstate, behalve nog wat mooie bomen dus weinig gezien.
Ik heb nog een poging gedaan om de Hunter Moon (huidige volle maan) op de foto te krijgen want hij is groot en oranje, maar op het moment supreme kwam er een mooie grote wolk aanwaaien en die bedierf het schouwspel.
Een uur later stond de maan natuurlijk veel hoger en was hij niet meer oranje
Morgen terug naar Boston voor de laatste dagen.
maandag 10 oktober
En zo heel langzaam komt het eind van deze vakantie in zicht. De spullen die we niet meenemen hebben we achtergelaten op deze camping, ze konden het wel gebruiken.
Het laatste stukje…Op de heenweg waren de kleuren niet echt overweldigend maar ook hier is het inmiddels peak! Dus nog even genieten
Ook liepen er weer dames langs de weg, bijna bijzonder dat deze praktisch nooit worden aangereden. Overal waar je kijkt liggen platte raccoons en skunks maar deze dames (en heren) weten waar ze moeten lopen!
We reden nog even door Dublin heen… huh? Daar gaan we pas donderdag heen…
En op een uurtje voor Boston hadden we een stop ingepland
Na de stop werd het best druk op de weg, je merkt wel dat je in de buurt van een enorme stad komt. Veel wegen, veel auto’s, een beetje chaotisch en dan was het nog niet eens spitsuur. Met onze eigen navigatie lukte het om zonder tol bij het hotel aan te komen. We hebben een mooie kamer met een lekker groot bed. En binnen een half uur leek het alsof er een bom was ontploft! We wilden even weten of alles in de koffers past anders moeten we nog weer op zoek naar bagage. Het ziet er naar uit dat het wel lukt.
De zon nam ook op een mooie manier afscheid
En in de buurt zat een mexicaan waar we even heen zijn gelopen. Lekker eten!
Morgen Boston bekijken.
dinsdag 11 oktober
Voor Amerikaanse begrippen is Boston een zeer oude stad. Er zijn nog veel gebouwen uit de tijd van de Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog. Je kan hier de Freedomtrail volgen, een looproute die wordt aangegeven door een rode lijn op de trottoirs
en die de belangrijke locaties met elkaar verbindt.
De start is op de Boston Common, het oudste publieke park in Amerika, wat oorspronkelijk gebruikt werd om het vee te laten grazen, als legerkamp voor de Britse soldaten en als galgenveld. Nu zitten er mensen en spelen er eekhoorns…
Het eerste gebouw is het Massachusetts State House, opgeleverd in 1798. Het meest opvallende aspect van dit gebouw is de gouden koepel. Hier begon John F. Kennedy zijn politieke carriere
Bijzonder hoe oud en nieuw door elkaar staan…
Next stop: Granary Burying Ground: deze begraafplaats bestaat al sinds 1660. Er zijn ruim 2300 graven maar er liggen waarschijnlijk veel meer mensen begraven. Er liggen hier veel mensen die een belangrijke rol hadden in de geschiedenis van Boston, oa Robert Treat Paine, Sam Adams en John Hancock ( drie van de ondertekenaars van de Declaration of Independance) en Paul Revere, die een belangrijke rol speelde tijdens de Amerikaanse revolutie
Onderweg zie je overal ook deze tegels, die de trail ook aangeven
En door maar weer. Eerst een koffiestop waar ik dit geweldige bordje in de toilet zag hangen.
Na de koffiestop liepen we langs de Kings Chapel, gebouwd in 1688, eerst van hout, later vergroot met baksteen om meer mensen te kunnen bergen.
Er vlak achter staat het oude stadhuis, ooit het The Old State House, waar de Britse koloniale regering zetelde (gebouwd in 1713, dus een van de oudste gebouwen hier)
Het volgende punt was Faneuil Hall, de vroegere marktplaats
Het Paul Revere House: Paul Revere, die een belangrijke rol speelde in de Amerikaanse Revolutie, hij kocht het huis in 1770. De huizen eromheen vond ik een stuk mooier…
We liepen hier door North End, het oudste deel van Boston is nu een wijk met veel italiaanse immigranten, zelfs de brandweerwagen draagt de italiaanse vlag. Wij maakten hier een stop voor een lekkere pizza!
Na de pizza maar weer een begraafplaats: de Copp’s Hill Burial Ground, hier liggen veel handelaren en ambachtslieden. De begraafplaats werd in 1659 in gebruik genomen
En we naderen het eind van de trail. Dit is de USS Constitution, te water gelaten op 21 oktober 1797. Belangrijkste taak? het beschermen van de koopvaardijschepen. Het schip was operationeel tot 1881. Helaas konden we er niet op, gesloten vandaag.
Aan de overkant lag de USS Cassin Young, een fregat uit 1943 die meedeed in de 2e Wereldoorlog.
Ook zagen we nog een droogdok, Drydock 1, gebouwd in 1833.
Het laatste object van deze route is het Bunker Hill Monument. Het gevecht van Bunker Hill op 17 juni 1775was het eerste grote gevecht tijdens de Amerikaanse Revolutionaire oorlog en voorsplde het karakter en de uitkomst van de rest van de oorlog. De obelisk is 75 m hoog.
En toen moesten we nog uit zien te vinden hoe we weer terug bij ons hotel kwamen. Gelukkig bood Google Maps uitkomst, we moesten een stukje terug, het water weer over en langs het Converse gebouw. We liepen ook nog even de winkel in, je kan gewoon je eigen schoenen samenstellen!
En toen waren we bij North Station, waar we met de orange metro naar het overstappunt voor de blauwe metro reden. De blauwe bracht ons het dichtst bij het hotel en de rest was het weer lopen….bijna 20.000 stapjes vandaag (dik 14 km).
Morgen nog een dagje Boston.
woensdag 12 oktober
Na Het ontbijt trokken we de wandelschoenen weer aan. Van de ene Metro in de andere in nog weer een andere. Ondertussen mooie tegeltjes in de Metro
Het eerste doel van Vandaag: Harvard: een van de meest prestigieuze universiteiten ter wereld, met zeer hoge toelatingseisen voor (aspirant-)studenten, hoge collegegelden, hoge salarissen voor hoogleraren en een grote kans op een uitstekend betaalde baan na het afstuderen. De school werd gesticht op 8 september 1636, met als belangrijkste doel ter plaatse predikanten op te leiden, zodat de kolonie minder afhankelijk zou zijn van de aanvoer van afgestudeerde geestelijken uit Engeland. De eerste jaren was de naam ‘New College’. Op 13 maart 1639 werd de school vernoemd naar John Harvard (1607-1638), een predikant die de universiteit achthonderd Engelse ponden en zijn bibliotheek van ongeveer vierhonderd boeken naliet. Het is de oudste universiteit van de Verenigde Staten.
We deden mee aan de tour door een student, dit was Brandon, hij is eerste jaars student geschiedenis.
De tour was erg leuk, eerst wilden we het zelf proberen, maar toch krijg je met een tour veel meer informatie.
Onderstaand gebouw is de Massachusetts Hall, hier zit het hoofd van Harvard maar er wonen op de bovenste verdieping ook 14 studenten.
deze poort heet de Johnston Gate, deze wordt beschouwd als de hoofd-ingang van Harvard. Er is een bijgeloof die zegt dat studenten hier maar 2 x door mogen. De eerste keer als ze binnenkomen, en de 2e keer als ze geslaagd zijn. Als ze de poort tussendoor ook gebruiken, dan zullen ze niet slagen.
Brandon vertelde ook over Memorial Hall, hier is ook de eetzaal voor de eerste jaars. Deze lijkt heel veel op de eetzaal van Harry Potter, helaas gesloten voor niet eerste jaars.
De Widener Library: voluit de Harry Elkins Widener Memorial Library. opgericht ter herinnering aan de naamgever die, samen met zijn vader, omkwam tijdens de ramp met de Titanic. De moeder overleefde het en zij schonk 2 miljoen om dit gebouw te plaatsen onder voor waarde dat het gebouw niet aangepast mocht worden. Er was ruimtegebrek op een zeker moment en als het niet hoger of breder mocht, dan maar de diepte in! Ze hebben er 5 verdiepingen onder gemaakt, het is dus ondergrond een enorm complex en volgens Brandon lekker stil om te leren. Zo uit mijn hoofd is er 47 mijl aan boekenkasten.
Als laatste stonden we stil bij het beeld van Harvard, maar het beeld is dus helemaal niet van Harvard, want daar zijn geen foto’s van, die zijn tijdens een brand verloren gegaan, het is dus een van de studenten. Op de zijkant staat wel een mooi plakaat: 2 opengevouwen boek en 1 van de andere kant
Op Harvard gaat het niet alleen maar om het leren, maar ook om wat je doet in de vrije tijd, als je boeken op de kop liggen. Je maakt hier vrienden voor het leven en ook dat is erg belangrijk!
Wat ook erg leuk was en het vermelden waard: elke student die rondleidingen doet wordt voortdurend door medestudenten gefeliciteerd met zijn/haar verjaardag. Ze zijn niet jarig maar vinden dit grappig om te doen en zo krijgen ze soms tips! Ook Brandon werd voortdurend gefeliciteerd…
Na een uur was de rondleiding voorbij, erg leuk en informatief.
Wij sprongen weer in een metro en reden naar het volgende doel: de Boston Public Library, in 1848 opgericht door financier Joshua Bates. Het was de eerste bibliotheek die toestond dat mensen boeken mee naar huis namen. Op dit moment hebben ze 6 miljoen boeken in de collectie en zijn ze de op 1 na grootste bieb in de VS. Ze zitten in meerdere gebouwen, wij bezochten de Mc Kim building.
De leeszaal heet de Bates Hall en is prachtig! 66 meter lang, 13 meter breed en 15 meter hoog
waar je ook keek, het was er prachtig!
Er recht tegenover staat de Trinity Church, uit 1877
We liepen weer een heel eind vandaag, soms kom je hele oude winkeltjes tegen zoals deze tobacconist, al 150 jaar oud!
Chinatown bezochten we ook, deze viel wat tegen
De honger stilden we ook nog even.
Er tegenover nog een mooie bioscoop
Boston heeft veel oude gebouwen, de een nog mooier dan de ander. Onze voetjes vonden het echter welletjes, dus we hopten weer de Metro in en terug naar het hotel. Toch weer 14000 stapjes gedaan!
Morgen kijken we nog even hoe we de tijd doorbrengen, we vliegen pas om 17.45.
donderdag 13 oktober
We hebben rustig aan gedaan, eerst ontbeten, toen de laatste dingetjes in de koffers en nog even alles wegen. Tegen 10 uur checkten we uit en deden we nog 1 bezoekje: we gingen naar de Saugus Iron Works National Historic Site.
Het stadje Saugus lag op een half uurtje rijden van ons hotel en behoort tot de Greater Boston Area. Saugus is de plaats waar in de 17e eeuw de eerste ijzerfabriek van de Verenigde Staten werd gevestigd. Ondanks de korte periode waarin de fabriek heeft bestaan, wordt de fabriek door geschiedkundigen wel als erg belangrijk beschouwd. Dit vanwege de complexiteit en de gebruikte technologie, die voor die tijd zeer hoogstaand waren.
In de 17e eeuw had de alsmaar groeiende Massachusetts Bay nederzetting ijzer nodig om schepen en huizen te kunnen bouwen. In eerste instantie werd dat ijzer vanuit Engeland geïmporteerd. Na de vondst van ijzererts in de huidige Boston Area, besloot de Massachusetts Government om een ijzerfabriek op te richten. De keuze viel op de locatie in Saugus omdat de Saugus River gebruikt kon worden voor het opwekken van energie, maar ook voor het transport van materialen. De fabriek begon omstreeks het jaar 1640 met de productie van gietijzer en smeedijzer. In eerste instantie was de fabriek zeer succesvol, tijdens de hoogtijdagen (omstreeks het jaar 1648) werkten er ongeveer 185 mensen. Maar in de jaren ’50 van de 17e eeuw kwam de fabriek in financiële problemen, en in 1668 werd het gesloten.
Vrijwel alle gebouwen die op het complex stonden zijn na de sluiting verloren gegaan. Na gedegen onderzoek door Archeologen weet men op welke plekken de diverse gebouwen zich bevonden en men is nog steeds bezig met de heropbouw.
Na een uurtje waren we hier echt uitgekeken en besloten om dan toch maar richting vliegveld te gaan. Eerst de auto afgetankt, nog even een klein boodschapje en door naar Alamo. Voor het eerst liep de dame van Alamo helemaal om de auto heen, kijkend naar schade. Dat hadden we niet dus: you’re all set, en we kregen een bonnetje met de afrekening. We hebben bijna 2100 mijl gereden (3300km).
In de bus en naar het vliegveld, toen nog even roken, tijd genoeg….
En toen begon het wachten, we hadden een plekje recht tegenover de balies en zagen al mensen in een rij gaan staan. Omdat er geen zicht was hoe laat die balies open zouden gaan bleven we lekker zitten. We vlogen business terug dus hadden zo wie zo overal voorrang. Toen de balie dus bemand werd waren we gewoon als eerste aan de beurt, er kwam wel een hoop gemopper van de groep die al uren in de rij stond…..door de security en op zoek naar de lounge, lekkere stoelen, wat eten, wijntje erbij…wachten in de andere dimensie, zeg maar…
Boarden begon op tijd, en we hadden natuurlijk een lekker ruim plekje, glaasje champagne, daaaaag Boston!
Ondertussen werden wij op onze wenken bediend, heerlijk eten aan boord
Albert had er ook weer helemaal zin in!
vrijdag 14 oktober
We hadden de wind mee en de vliegtijd van Boston naar Dublin was maar 5 uur en 20 minuten. Als je de tijd van het eten enzo eraf trekt dan heb ik misschien 2.5 uur geslapen en Albert nog minder.
Op Dublin maar weer naar de Lounge, een paar croissantjes en een kopje koffie en maar weer door naar de gate. Ook het volgende vliegtuig vertrok op tijd en zo landden we om 08:35 op een regenachtig en mistig Schiphol. De chaos was nog niet echt minder geworden, nu werden de mensen die door de paspoortcontrole moesten tegen gehouden want de hal stond vol. Wij mochten gelukkig vrij snel verder, op naar de bagageband. Ik had me al ingesteld op lang wachten maar zelfs hier hadden we geluk. En onze koffers kwamen als eerste (ook een voordeel als je business vliegt) en zo waren we al tegen 10 uur bij de auto op P3. Twee rijuurtjes later waren we weer thuis waar onze goed verzorgde veestapel al op ons zat te wachten.
We hebben werkelijk een prachtige vakantie gehad, wat zijn die kleuren onbeschrijflijk mooi! Overal waar je kijkt zie je net even een ander kleurtje en dat de hele dag door! Echt een aanrader… We hadden natuurlijk veel geluk met het gokken naar wanneer de Peak is, normaal is de Peak in de Adirondacks eerder maar dit jaar was hij 2 weken later en toen waren wij er net.
Wat wel opviel is dat het een stuk duurder is geworden, vooral voedsel is wel een keer over de kop gegaan. Brood is veel duurder en gezond eten ook. Ook de dollarkoers is niet echt gunstig meer.
Iedereen bedankt voor de reacties en tot een volgende keer!
airstream, cool,
nog steeds genieten , met veel humor op het Toilet, mooie gebouwen, prachtige blauwe lucht, hu, hu bijna weer voorbij, liefs Alida en Jan.
Misschien deze laatste dag nog even naar Cheers?
Goede terugvlucht en bedankt voor het meereizen
Groetjes Marjan