dinsdag 31 oktober
Na een goede nachtrust en een ontbijtje gingen we maar weer aan de rit, het was behoorlijk mistig!
We bedachten onderweg dat we wel een bezoekje konden brengen aan het Manatee Springs State Park, en dat was inderdaad een erg leuk bezoek.
Er zijn indicaties dat er zeker 9000 jaar geleden ook al mensen woonden op deze plek. Er is in dit park een bron van waaruit elke dag tussen de 35 en 150 miljoen gallon kristalhelder water vloeit. Het water wordt gezuiverd door kalksteen en loopt naar ondergrondse grotten die de bron voeden. De bron zelf is een kwart mijl lang. Via een rivier stroomt het in de Suwannee rivier en dan naar de Golf van Mexico.
Het was heerlijk rustig, we waren de eerste bezoekers, dus we konden lekker stil over de boardwalk lopen, in de bomen zaten ontelbare gieren, zowel de “gewone”vultures als de “turkey vultures”.
Albert was al doorgelopen maar ik stond nog even van de rivier te genieten en zag opeens iets opduiken, en weer ondergaan, en weer opduiken….een otter!
En de boardwalk maar weer verder gelopen, mooi tussen de Bald Cypress bomen door..
En op de terugweg dook er een vogel in het water om een vis te pakken, ik denk dat ik mijn eerste ijsvogel dus op de foto heb. Helaas geen herkansing.
We moesten natuurlijk wel verder want elke dag leggen we kilometers af. Onderweg in Crystal River hingen ze alvast de kerstversiering op, mooi op tijd!
En tegen 3 uur waren we dan op de volgende KOA, een KOA op een working Farm, weer eens wat anders. Het ziet er allemaal prima uit en het stikt van de vogels hier.
Zodra we de auto uit waren de jurk maar weer aan, het is te warm voor de korte broek, 32 graden! Ook maar even een wasje gedraaid, is alles weer mooi schoon.
Morgen trekken we weer verder, dan hebben we een adresje voor 3 nachten op Key Largo.
woensdag 1 november
Ik begin met een foto van gisteren, gemaakt nadat ik het verhaaltje er al op had staan..
Vanochtend weer vroeg op en tegen 8 uur aan de rit. Ik ben naar voren gelopen, om toch even wat beweging te krijgen, prachtig hier, allerlei dingen voor kinderen, een soort kinderboerderij, fruit en groente van de eigen Farm.
We reden niet langs de kust maar eigenlijk in het midden van Florida naar het zuiden. Onderweg veel boerderijen, kwekerijen van tropische bomen, druiven…
En toen zaten we op de weg langs de Everglades, de Tamiami trail
Everglades National Park is de grootste subtropische wildernis van de Verenigde Staten. Eigenlijk is het een 150 kilometer brede rivier, die ontspringt uit de Kissimmee River. De rivier is slechts een paar centimeter diep, en wordt op veel plaatsen bedekt door groene moerasgrassen. Dankzij het unieke ecosysteem komen in het park erg veel zeldzame vogels en andere dieren voor, waaronder de Amerikaanse alligator.
Omdat we een lange rijdag hadden en niet erg veel tijd, maakten we 1 stop bij Shark Valley, hier kan je een loop lopen of fietsen. (24 km). Het was warm, de weg heeft geen schaduw en er was ook nog werkelijk niets te zien. Ja, een paar sprinkhanen!
Snel maar weer door dus… Onderweg kwamen we nog dit bootje tegen met 4 motoren van 240 PK…!!! 1x gas geven en je bent een weekloon verder.
Zo tegen 3 uur reden we Key Largo op, even de navigatie aangedaan om ons onderkomen te vinden en dit is het geworden, we zijn heel tevreden, hier willen we wel 3 nachten blijven!
Morgen naar Key West!
donderdag 2 november
Vanochtend werd ik wakker met een geluid waarop ik niet hoopte…regen! Maar in Florida blijft het gewoon warm als het regent dus lekker buiten ontbeten en toen maar aan de rit naar Key West, het meest zuidelijke puntje van de USA. Als we dit bereiken dan hebben we alle buitenste hoekjes van de USA gehad.
Volgens maps duurde het 2.5 uur maar dan moet alles wel doorrijden.
De weg gaat van de ene Key (eilandje) naar de andere, alles is met bruggen aan elkaar verbonden. En als je een nieuwe brug hebt gebouwd, dan laat je de oude ook gewoon staan. Onderweg ook erg veel gieren, ik zei al: daar ligt vast een walvis, haha…
De rit duurde al met al meer dan 3 uur, Albert was er goed zat van. Als je 55 mocht rijden dan reed er steeds wel iemand net geen 50 en als er dan maar 1 baan is en je niet kan inhalen….
Maar op een zeker moment kwamen we dan toch aan
Een parkeerplekje voor de auto was al snel gevonden en een paar straatjes verderop sloten we aan in de rij. Gelukkig was het weer droog want we hebben geen regenkleding mee.
De mensen voor je of achter je maken foto’s van je, allemaal heel gezellig. Zo staan we dan op het Southernmost point van de USA
Kopje koffie
En even op het strand gekeken, overal op Key West lopen trouwens wilde kippen rond. Tot 1970 werden hanengevechten verboden, dat was hier erg populair onder de Cubaanse bewoners. Toen het verboden werd, werden de kippen op straat gezet en zo verwilderden ze. De bewoners voeren ze en zijn dol op de beestjes. De haan, die symbool staat voor geluk,rijkdom, nieuwe dag en hoop, is inmiddels de onofficiële mascotte van Key West.
In de verte vloog nog een fregatvogel, en op een paaltje zat een mooie bruine pelikaan naast een aalschover
En toen maar weer terug, Albert dacht dat dat sneller zou gaan. We zagen nog hoe je de boten stalt, gewoon in laagjes
En werkelijk overal stonden politieauto’s wat er voor zorgde dat niemand te hard reed. In de meeste auto’s zat trouwens niemand maar ja…dat is een gok he?
We zouden onderweg even lunchen, maar alles wat we hadden uitgezocht was dicht. Heel veel restaurants hadden vis of crab en dat eet ik niet. We reden en reden en toen kwamen we in een file. Gelukkig kunnen we allebei wel een tijdje zonder eten dus pas tegen een uur of 4 zijn we maar bij de Denny’s neergestreken.
De terugweg heeft dus nog langer geduurd als de heenweg. Het is dus dagvullend geworden!
Op de camping ging Albert nog even afval weggooien op de fiets
En ik moest nog wat stapjes doen, dus ik heb de hele camping gezien
Je kan hier trouwens ook goed zien hoe een mangrovebos groeit, alles staat in het water en er is geen doorkomen aan! Ook rot de boel en er hangt een rare geur en een heel bedompte lucht.
Morgen blijven we hier nog een dagje.
vrijdag 3 november
Vanochtend wilden we niet te ver rijden dus bezochten we het John Pennekamp State Park, 1 mijl verderop.
Je kan vanaf dit park met een glasbodemboot naar een rif met koraal, ook kan je vanaf hier snorkelen en duiken. Maar…..alles was afgelast, er ging geen enkele boot. Het waait erg hard, waarschijnlijk is dat de reden. Alle boten lagen dus in het haventje
Er was een aquarium met alles wat je in de zee kan zien, dus daar maar even gekeken
Ook kon je een paar korte wandelingen maken, dus eerst maar de hike door de mangroves….die stopte al vrij snel, na de eerste bocht was de boardwalk zo beschadigd dat je niet meer verder mocht.
We deden een andere hike, ook kort, en een beetje rommelig, maar wel helemaal intakt. Er zat heel mooi een vogel te schuilen voor de wind, ik vroeg me af of hij wel echt was maar hij knipperde wel met de oogjes…
We keken nog even bij het water, er waren een paar mensen die zouden snorkelen en die toch even het water ingingen. Verder waaide je er bijna weg.
Het onderhoud van dit park laat wat te wensen over, het is een beetje een rommeltje. Ook zie je (waarschijnlijk) orkaanschade want niet hersteld wordt, misschien is er gewoon geen geld voor, maar het is wel wat vervallen zo.
Onderweg hebben we een heerlijke cubaanse pizza gekocht bij een foodtruck en deze op de camping opgegeten.
Vlak voordat we de poort binnenreden liep deze mooie meneer net een boom uit
Het is een Afrikaanse Agama. Ze hebben mooie kleuren als ze op vrijersvoeten zijn. Ze zijn een invasieve soort, ooit werden ze verkocht in dierenwinkels. Ze zijn of ontsnapt of losgelaten, maar ze doen het in dit klimaat bijzonder goed. Ze eten insecten en helaas ook bijzondere vlindersoorten. Ze worden tot 30 cm lang.
Albert zegt: net zo groot als zien piethoane
zaterdag 4 november
We waren vroeg wakker, dus weer lekker buiten ontbeten, de boel ingepakt en aan de rit. Ik moet zeggen dat het lekker is dat je veel buiten kunt zijn maar soms is het binnen lekkerder als buiten. Je gaat niet even een frisse neus halen buiten…
Maar aan de rit dus, de brug weer over naar het vaste land
We bekeken nog een keer de stand van het water, het scheelt echt niet veel voordat de weg onder water staat. Ik zou het geen fijn idee vinden om op de Keys te wonen. Er is bijna geen ontsnappingsroute als er iets mis gaat.
Iets verderop werden we verrast door een regenbui, spoelde het zout weer een beetje van de auto af.
De route was trouwens simpel: over 197 mijl (315 km) afslaan en dan ben je er bijna
Onderweg veel osprey op paaltjes, enorme velden met suikerriet, hele grote plantages met citrusvruchten
En zo waren we iets over 3 uur in de buurt van ons volgende verblijf
Via Airbnb heb ik een 2 slaapkamer appartement geboekt in de Bonnet Creek van Wyndham. (voor de helft van wat het normaal kost). Dit is toch wel iets anders dan een eenvoudige cabin: 2 slaapkamers, 2 badkamers, volledige keuken met zelfs een afwasmachine, wasmachine, droger.
We zitten op de 14e etage en kijken richting Universal
We waren ook nog nieuwsgierig naar Old Town Kissimmee, dus daar reden we ook nog maar even heen. Leuke oude auto’s en een leuke sfeer. Maar waarschijnlijk zijn we wat verwend want bij de Cars & Coffee in Las Vegas zijn de auto’s van een betere kwaliteit en zijn er meer speciale auto’s. Verder zit er een soort pretpark omheen die net zo oud is als de auto’s, maar al met al wel een leuke belevenis en een lekker sfeertje! En daar gaat het om.
Vanaf nu blijven we hier in de omgeving, we zitten al over de 3000 mijl.
zondag 5 november
Na een heerlijke nachtrust in een normaal groot king bed begonnen we relaxed aan de dag. We waren wel een beetje vroeg wakker (vooral Albert) want de USA heeft sinds vandaag ook wintertijd.
Even een jaloersmakende foto: dit is ons uitzicht als we op de lift staan te wachten. We zitten in een complex met 6 gebouwen rond een grote vijver. Er zijn een stuk of 4 zwembaden, 2 lazy rivers, een partijtje hottubs,wat restaurantjes en heel veel ligbedjes die niet te reserveren zijn
We hadden bedacht dat we lekker gingen ontbijten bij de Cracker Barrel want ik wilde pancakes. Toen we aankwamen dacht ik al van o jeee….hele parkeerplaats vol! Wij naar binnen, netjes in de rij, bleek de wachttijd al meer dan 45 minuten te zijn. Daar had ik geen zin in dus we moesten even iets anders bedenken. Terwijl we buiten staan te bedenken waar we heen wilden, kwam er een mooie oldtimers langsrijden
En Albert zegt hee, die man ken ik…eh….die had vroeger een docu serie op tv. En jawel, het was Ted Vernon van South Beach Classics
We besloten om maar naar de Denny’s te rijden, die had ook pancakes en iets hartigs voor Albert. En voor de mensen die hier nooit geweest zijn: beide borden zijn gewoon voor mij, dat is mijn ontbijt. Veel te veel, dus ik heb Albert 1 van mijn eitjes gegeven en wat hashbrowns. Verder was het ook bij de Denny’s erg druk maar gelukkig geen wachttijd voor een tafeltje.
Na het ontbijt op naar het volgende doel: de Outlet. Dat hadden meer mensen gedacht, in de file naar de parkeerplaats en echt zoeken naar een plekje. Gelukkig ( voor Albert, want die haat shoppen), waren we vrij snel klaar en maar weer in de auto. Ik maakte nog even een foto van de parkeerplaatsen en er stond inmiddels een verkeersregelaar voor het binnenkomende verkeer.
Nog even langs de Publix voor lekker brood en avondeten en toen lekker weer naar ons onderkomen. Even gebeld met het thuisfront en toen lekker in het zonnetje bij het zwembad. Ook keken we nog even op de boardwalk bij de vijver. Je wilt niet weten wat daar allemaal in leeft: baarzen, schildpadden, Koi karpers, graskarpers, eendjes, meervallen. De meeste vissen in maat XXL. Ze zien je gewoon aankomen en verzamelen zich voor het geval er iets in het water valt
En omdat we nog een bak gorgonzola hadden heeft Albert weer lekker gekookt!
Morgen onze laatste volle dag hier.
maandag 6 november
Vanochtend eerst even gekeken naar welk zwembad we vanmiddag zouden gaan, er is zoveel keus. Deze leek ons wel leuk:
Toen op naar Disney Springs, een winkelcentrum met van alles wat, het ligt op het Disney Resort. De ballon die we elke avond vanaf ons balkonnetje zien, stijgt hier op. We moesten wel eerst langs de benzinepomp want 1 van onze banden had te weinig lucht, ik krijg de kriebels van die auto’s, elke keer hebben we wel wat met de banden, maar het ziet er naar uit dat het alleen maar een beetje lucht was…
De lego winkel was indrukwekkend!
En erg grappig om te zien hoeveel mensen er met mini mouse oren op lopen, deze 3 dames waren zelfs helemaal gekleed als mini mouse
fonteintje met een Micky Mouse buxus
en taartjes die wel heel erg lekker leken, maar elk pondje komt door het mondje…
Maar eigenlijk heb ik het taartje niet genomen omdat we lekker gingen lunchen en ik daar ruimte voor wilde vrijhouden, hihi
We gingen lunchen bij Ford’s Garage, een all american burger and beer joint, overal waar je kijkt zie je auto’s of onderdelen uit de jaren 20.
Eerst maar een lekker drankje uitgekozen: de Lincoln Punch, mmm
En dan het eten: Albert Fish and Chips en ik de Model A Burger
Het eten was erg lekker en de sfeer was erg leuk, een aanrader als je in de buurt bent!
Tegen 3 uur waren we terug in ons appartementje, en de rest van de middag brachten we door op de plek die we vanochtend al hadden uitgezocht
Verder nog een wasje gedraaid zodat alles schoon mee terug komt, en de koffers ingepakt. Ook hebben we inmiddels ingecheckt dus helaas gaat morgen ons vliegtuig naar huis weer.
dinsdag 7 november
Vroeg opgestaan, ontbeten, laatste dingetjes in de koffer, nog even de zonsopgang gezien
Uitgecheckt, bandjes ingeleverd. Die bandjes waren erg handig: je maakt je deur ermee open, je haalt handdoeken voor het zwembad, alle hekjes en deuren in het resort gaan open, je kan er eten en drinken mee op je kamer laten zetten en ga zo maar door.
Normaal vermijden we de tolwegen maar omdat we op maps zagen dat alles al donkerrood was, namen we de tolweg. Auto inleveren en even naar de overkant lopen om de koffers in te leveren. Ze waren al aangemeld dus dan kan je ze zo bij de bag drop off afgeven.
Voor de controle stond een enorme rij. Wachttijd was ongeveer 45 minuten, maar ik had via een mail van United een tijdslot gereserveerd en we mochten zo doorlopen via een andere rij en zo stonden we binnen 5 minuten aan de goede kant.
Toen was het wachten op de vlucht, het vliegtuig was er al wel maar had nog even een nieuw bandje nodig voordat we mochten boarden.
Iets te laat vertrokken we en we kwamen bijna op tijd in Newark aan. Altijd leuk om Manhattan in de verte te zien.
De vlucht naar Amsterdam zat voor het grootste deel vol, er was een marathon geweest in New York dus er zaten veel lopers bij ons in het vliegtuig. We vlogen blijkbaar best hard want we landden 40 minuten te vroeg op Amsterdam, even wachten op de koffers, de bus van vd Valk stond er al, dus eigenlijk ging het best gesmeerd. Om half 11 waren we thuis.
We hebben deze vakantie precies 3100 mijl gereden (doe dat maar eens na om op 2 nullen te eindigen). De meeste dagen konden we lekker buiten zitten, veel blauwe luchten, mooie herfstkleuren, we hebben genoten.
En dan nu weer aan het werk (nou ja, ik dan…) en weer wachten op de volgende vakantie. Iedereen bedankt voor de leuke commentaren en tot de volgende keer!
We worden oud, mooie herineringen uit 1990 worden voor ons opgefrist door jullie verslag.
Goede vlucht naar huis en welcome home thuis, wij hebben meegenoten, bedankt voor jullie verslag, alida en jan