Zondag 3 februari
Na een zeer korte nacht in het Citizen M ging de wekker om 3 uur!!! Het ontbijt hadden we maar meegenomen, want op zo’n tijdstip is er maar weinig eten te vinden.
Toen lopend naar de vertrekhal, inchecken en de helemaal volle vlucht vertrok op tijd. Eerst even langs het de-icing platform en toen via de Polderbaan de lucht in. Albert had er, zoals te zien, erg veel zin in!
Na een vlucht van 2,5 uur waren we al op de plek van bestemming, het zag er behoorlijk wit uit!
De captain meldde ook nog even de temperatuur: -24 C, lekker fris dus… We liepen naar de bagageband en wat zag dat er gezellig uit!
Eenmaal buiten liepen we snel naar de bus, we hebben met 25 mensen een hele bus tot onze beschikking, lekker ruim dus.
Ondanks de kou en de sneeuw reed de bus met een tempo van 80 km ons in 2 uur naar Salla. Onderweg was het al genieten van de uitzichten, alles is wit… De eerste stop was bij Santa Claus Village waar ook de poolcirkelgrens is.
Aangekomen in Salla kregen we de sleutel van onze hut, het ziet er mooi uit hier!
Verder haalden we onze overalls en snowboots.
Straks gaan we eten en noorderlichtjagen, dus wordt vervolgd! O ja, de temperatuur? Het is nu 16.00 uur en -29 C.
Maandag 4 februari
Gisteravond na het eten liet Marc, onze gids, ons een plek zien van waar je het Noorderlicht zou kunnen spotten. Helaas was het bewolkt. Er werd een vuur gemaakt in een kota, een half open huisje die je hier wel meer vindt en waar je een vuurtje kan stoken om warm te blijven.
Op dat moment was dit dan het uitzicht:
Na een behoorlijke tijd wachten en kijken kregen we het toch wat koud en omdat de kans erg klein was hebben we besloten om terug te gaan naar ons huisje. Toen Albert tegen tienen naar buiten ging om even te roken was het helder. Alleen dan moet je je weer helemaal aankleden dus we hebben het maar zo gelaten. Vandaag hoorden we dat het licht zich heel even had laten zien.
Na een prima nachtrust gingen we naar het erg uitgebreide ontbijt waar Marc ons weer van alles vertelde. Onderweg zagen we nog een eekhoorn vrolijk rondhuppelen.
Na het ontbijt maakten we een wandeling naar een nog mooiere plek om het Noorderlicht te zien. Ook hier weer een Kota. Je mag hier gratis gebruik van maken.
Hij liet ons ook de ski hellingen zien en het enige winkeltje in deze plaats, heel klein, en heel weinig voorraad. De eerste die die dag binnenkomt kan in principe de hele voorraad opkopen.
De middag hadden we voor onszelf, het sneeuwde en waaide. We zijn lekker in ons huisje gebleven.
Diner was om 17.30. Omdat we direct daarna weg gingen hadden we ons alvast goed gekleed voor de koude avond: 3 paar sokken over elkaar heen, een thermobroek en daar over heen een skibroek, een hemd, een thermo-blouse, een fleecetrui en een dons jasje. Over dat alles een thermo-overall, thermolaarzen en 2 paar handschoenen. Een sjaal en een dikke muts completeerde het geheel.
We werden met de bus gehaald en 3,5 km verderop afgezet bij het Reindeer Park voor een nachtelijke rendier slede tocht door het besneeuwde woud. De rendieren stonden ons al op te wachten. Dit was de mijne voor vanavond:
Allemaal kregen we een rendier en een slee en daar gingen we, ik maakte nog even een foto van het meest gefotografeerde deel van het rendier:
Volgens de gids ook het meest lekkere deel, haha…
We gingen door de bossen, de eerste stop was bij de jongere rendieren, die gingen we voeren. (een berkentak met blaadjes, dit is een traktatie)
Toen stapte iedereen weer in zijn eigen sleetje en verder maar weer. Op een grote open plek stopten we weer. Iedereen moest zijn rendiervel waar we in de slee op zaten, meenemen en we gingen in een rondje zitten. De 4 gidsen maakten heel kundig een enorm vuur waar 2 ketels opgezet werden. Als je goed kijkt dan zie je er 1 staan…
Ze zetten hete chocolademelk en hete bessensap en deelden dit samen met een cookie uit. Ondertussen vertelden een van de gidsen allerlei verhalen, erg vermakelijk! We hebben heel wat af gelachen. op een zeker moment liet hij ons allemaal stil zijn en luisteren naar de natuur. En daar kwam een andere gids aanwandelen met een prachtig wit rendier waarmee iedereen op de foto mocht terwijl alles verlicht werd door het vuur.
Na een tijdje werd het tijd om verder te gaan. Vlak daarvoor kregen we allemaal ons rendier rijbewijs
1 jaar geldig dus als je hem niet wilt verliezen dan moet je volgend jaar terugkomen om hem te verlengen!
Hierna reden we terug naar het Rendier Park, waar de bus al op ons stond te wachten om ons terug te brengen. Helaas vandaag geen Noorderlicht maar wel een prachtige ervaring rijker!
Dinsdag 5 februari
Na een prima nachtrust, we hebben trouwens ieder een bedje en geen kans om ze aan elkaar te zetten, gingen we richting ontbijt. Een heerlijk ontbijtbuffet stond weer op ons te wachten! Erg leuk aan zo’n groepsreis is dat je ook echt met een groep bent. En het blijkt erg gezellig te zijn! Je eet wat meer dan normaal maar dat mag hier dan ook wel. De temperatuur is dusdanig dat wat lichaamsvet hier niet echt erg is!
De zon scheen, dus na het ontbijt wandelden we wat rond door dit prachtige winterwonderland. Heel herkenbaar waren natuurlijk de brievenbussen, hier netjes met een dakje.
Om 12.45 werden we verwacht voor de sneeuwscootertocht. Ik wist niet goed of ik de camera nu wel of niet moest meenemen. De batterijen doen het op zich goed en ik wou hem onder de overall houden. echter, toen ik een foto wilde maken toen ik nog maar net buiten was, zat er gelijk al condens op de lens. Dat was dus niet de bedoeling. Wel een prachtige lucht trouwens:
Ik besloot om het dan maar met de telefoon te doen. Helaas gaat die erg snel leeg, hij lijkt de lage temperaturen niet echt fijn te vinden, maar hier toch dan een mooie indruk:
We stopten ergens op de helft voor een kopje warms en een cinnamon roll in een bijna buitenaards landschap:
Marc, de gids, maakte nog een groepsfoto, het is even zoeken maar we staan aan de linkerkant.
Tegen 3 uur waren we weer terug op het Park, we hebben nog even staan kletsen met Sharon en haar “Mam”en zijn toen terug gegaan naar ons huisje.
Tegen 6 uur gaan we weer met z’n allen naar het diner en dan kijken of het Noorderlicht zich vanavond laat zien. De kansen zijn iets beter dan gisteravond.
Woensdag 6 februari
Na alweer een goede nachtrust en natuurlijk een prima ontbijt stond vanochtend de sneeuwschoenwandeling op het programma. Albert had last van zijn heup/knie, dus bleef thuis. Ik ging wel mee. We deden een wandeling van 2 kilometer door de sneeuw op een soort tennisrackets, een crime om die dingen aan te krijgen trouwens! Ik moet zeggen dat ook de wandeling een beetje pittig was. Ik was wat bezweet en dan is het niet fijn als je om de haverklap stilstaat.
We stopten bij een bevroren waterval, erg mooi om te zien!
En op een zeker moment kwamen we aan bij een rustplaats, waar we een lunch kregen: een zelf te roken worstje en een heerlijke rendierburger.
Daarna hebben de meesten van de groep nog even ge ijsvist, met een boor een gat in het dikke ijs boren en dan met een mini hengel een visje vangen.
Tegen 14.30 was ik terug, Albert had zich prima vermaakt en ik was wat verkleumd. lekker gedoucht en een uurtje geslapen en toen ging het wel weer.
Tegen 6 uur hebben we met z’n allen gedineerd. Marc, onze gids, gokte de hele week al op vanavond. Het Noorderlicht zou volgens de voorspelling vanavond het mooist zijn! De meeste mensen gingen naar het meer, voor de mooiste foto, alleen, de anwb groep van zeker 50 mensen zou daar waarschijnlijk ook heengaan. Helaas is daar maar een klein hutje waar je je warm kan houden dus wij kozen ervoor om samen met een paar anderen van de groep, op het park te blijven met een heerlijk kampvuur. het gaat ons niet om de mooiste foto maar om het feit dat we het Noorderlicht goed hebben gezien. De plaatjes spreken voor zich, wij zijn helemaal overdonderd door wat moeder Natuur uit de kast toverde vanavond:
Morgen hebben we een rustdag, daar zijn we ook wel een beetje aan toe!
Donderdag 7 februari
Het was laat geworden gisteravond, we zaten helemaal vol adrenaline van het schouwspel. Vanochtend zagen we in de groepsapp ook al foto’s van de rest van de groep die bij het meer hadden gestaan voor nog mooiere foto’s. Midden in de nacht verstuurd, we hadden afgesproken dat na 23.00 de app niet meer gebruikt zo worden, maar als je enthousiast bent dan vergeet je dat gewoon….Niemand vond het trouwens erg.
We waren laat wakker, zo tegen 08.45. Aangekleed en op naar het ontbijt, wat weer erg goed verzorgd was.
Er stond niets op het programma, vandaag was een rustdag en dat is ook wat we gedaan hebben. ik voelde me niet helemaal lekker, moest veel hoesten dus we hebben lekker in de sauna gelegen. In Lapland heeft eigenlijk elk huis een sauna, onze huisjes ook!
We hebben een wasmachine dus ook maar even alles gewassen, drogen ging in de droogkast.
Om 18.00 uur was het weer eet tijd, we eten altijd het diner met de hele groep, elke dag is er zowel ’s morgens als ’s avonds een lopend buffet. het eten is van goede kwaliteit, wordt steeds netjes aangevuld, en is erg lekker!
Marc vertelde vanavond dat er toch een kleine kans is op Noorderlicht, maar dan moet de bewolking wel verdwijnen. Wat we gisteren hebben gezien is toch vrij uniek, zo hevig is het niet zo vaak, wat een geluk!!!
We wachten nu af wat de bewolking gaat doen, de zonnewind is gunstig en de BZ waarde is onder nul, nu de bewolking nog en dan kleden we ons weer aan en gaan weer de avond doorbrengen in arctische temperaturen.
update 22.00 uur: tegen half 9 zag Albert dat het helder werd, dus maar weer in de kleren: thermobroek-skibroek-thermoblouse-fleecetrui-donsjas, 3 paar sokken, over dit alles de thermo overall en de thermolaarzen, muts op-handschoenen aan, zucht…………maar toch liet Lady Aurora zich nog even zien. Niet zo spectaculair als gisteren maar toch zichtbaar.
Na een uur kwam de bewolking weer terug en zijn we lekker terug gegaan naar ons huisje. Noorderlichtjagen hakt er best wel in met deze buitentemperaturen!
Vrijdag 8 februari
En weer het normale ochtend ritueel: opstaan, ontbijten en alle kleren weer aan voor onze laatste ervaring: een 4 uur durende husky tocht.
Om 10.30 werden we opgehaald met een busje, ondanks dat je geen zwart asfalt zag maar een besneeuwde weg. reed de uitstekende chauffeur ons met een gang van 95 km p/u naar de rendierfarm, van waar ook de husky tochten starten.
De husky’s zijn eigendom van 2 mensen, in totaal hebben ze 180 husky’s tot hun beschikking.
Eerst gingen we kennis maken, rondlopen en kijken hoe de dieren verschillend reageren. Als ze niet bij je komen, dan moet je ze ook net benaderen! Al met al was er maar een die echt tegen ons stond te grommen.
Toen kregen we uitleg. Je zit met z’n tweeën op de slee, 1 er in, de ander staat achterop en doet het werk. Bij bergop moet je meehelpen, bij bergaf moet je remmen zodat de slee de honden niet raakt. Als je wilt dat ze stil gaan staan dan moet je met je volledig gewicht op de rem gaan staan, de meeste honden trekken daar gewoon nog doorheen. Nooit de slee of de rem loslaten want dan gaan ze er vandoor. Als er een moet poepen dan moet je even stoppen, ze kunnen dit trouwens ook gewoon tijdens het rennen maar dat is niet netjes.
Nadat ze ons postuur hadden bekeken, kregen we een sterk stel honden toebedeeld, toen konden we starten.
We waren de eersten die vertrokken, voor ons reed een van de eigenaren op een sneeuwscooter. Ze gaan mee op sneeuwscooters om de honden in te kunnen halen mochten ze losbreken. De meesten lopen in een zes span, de voorste 2 zijn leiders, de achterste 2 de trekkers en in het midden 2 honden in training. Soms is een hond zo’n sterke leider dat hij niemand om zich heen duld en dan zijn er 5 honden voor de slee.
Alle honden poepten al vrij snel, dit bleek normaal te zijn. De mensen die als laatste gingen vertelden achteraf dat zij door de stank moesten, hihi.
En zo gleed het landschap aan ons voorbij….Elke keer als we bergop gingen dan keken de honden om naar Albert met een blik van: of je helpt mee, of we doen niks meer…Albert had het dus erg zwaar.
Na een beste rit kwamen we aan bij een pauze plek. De meeste honden gingen lekker in de sneeuw liggen uitrusten, Albert ging ook uitrusten
Iedereen had een rendiervel uit de slee gepakt en hier zaten we op terwijl de gidsen zorgden voor koffie, warme bessensap, zalmsoep en een broodje.
De husky’s lagen ondertussen in de sneeuw te wachten en te slapen. Een, een trainee, was vervelend, kauwde op zijn harnas en het touw, dus die werd geïsoleerd van de groep, wat hij niet leuk vond.
En toen was het tijd om terug te gaan, de weg was iets meer bergaf dus makkelijker voor zowel de honden als voor Albert.
Terug op de Farm hebben we de honden netjes een voor 1 bedankt met een aai over de bol. Ze hebben het geweldig gedaan!
En zo was weer een dag voorbij met weer een prachtige ervaring rijker, het kan niet op!
Zaterdag 9 februari
En zo brak alweer onze laatste volle dag hier aan. Opstaan, ontbijten en maar even een wandeling gemaakt naar een beekje die er van de week mooi bijlag toen we er langs sneeuwscooterden. Helaas was hij nu meer bedekt met sneeuw en omdat je niet precies ziet wat er onder de sneeuw zit durfden we ook niet echt in de buurt te komen.
Het was een mooie wandeling door het besneeuwde landschap, er ligt toch zeker een halve meter sneeuw.
De middag brachten we door in de sauna, lekker lui.
Tegen 6 uur stond de bus weer op ons te wachten, we gingen eten in de wildernis cabin. De bus reed ons naar het rendierpark en daar werden we in een paar sleeën achter een sneeuwscooter naar de cabin gebracht.
Vooraf stond er van alles op tafel, een soort tapas op z’n fins, Daarna kwam een (wilde, zelf geplukte) champignonsoep, vervolgens rendiervlees met bessen en aardappelpuree, en als toetje mousse met bessen en koffie na. Lekker en in een geweldige atmosfeer!
Daarna mochten we weer in de slee en daarna in de bus terug naar Sallatunturin Tuvat waar we nog gezellig met z’n allen de bar even indoken.
En dan nu nog even de koffers inpakken, het Noorderlicht laat zich niet meer zien, het is bewolkt. Erg jammer want verderop zijn het explosies van groen licht.
Zondag 10 februari
En…aan alle goede dingen komen een eind, zo ook aan deze prachtige vakantie!
Om 6 uur ging de wekker, kopje koffie, laatste dingen in de koffer en naar het ontbijt. De bus was gisteravond al gearriveerd dus we vertrokken mooi op tijd om 07.30. De rit duurde iets langer dan 2 uur over een weg waar niets meer op zou rijden als dit in Nederland was geweest.
Tegenover de luchthaven van Rovaniemi staat een mooi beeld van rendieren, die toch wel heel prominent aanwezig zijn in Lapland.
Het gebruikelijke riedeltje: inchecken, door de controle, boarden, o ja de-icen deden we ook nog even, in 2 kleuren, oranje en groen.
Daar zag je later trouwens niets van terug
En zo landden we tegen enen weer op Schiphol
Nog steeds als groep wachtten we netjes tot iedereen zijn bagage had en we maakten nog 1 laatste groepsfoto (helaas missen er door omstandigheden een paar).
Daarna namen we afscheid en nu kijken we terug op een prachtige vakantie.
En dan nu een tip voor mensen die dit ook zouden willen doen: Wij boekten deze reis bij Voigt Travel. Het enorme voordeel van deze Winterwonderland Noorderlichtreis was dat we 24/7 een gids bij ons hadden die ons leerde waar en wanneer de grootste kans op het Noorderlicht was en hoe we de mooiste foto’s konden maken, hij liet ons de mooiste plekjes zien, vertelde ons over de Finse gebruiken, kortom: we mistten niets! Er waren ook andere groepen (vooral ANWB) zonder begeleider. Ze werden opgehaald en gedropt in het Park en hadden een programma. Alles eromheen moesten ze zelf maar bedenken. We hebben gehoord dat er van deze groep niet veel mensen waren die het prachtige Noorderlicht van woensdag hebben gezien. Sommigen van deze groep stonden naar het Zuiden te kijken in de hoop het licht te zien, terwijl anderen maar naar binnen waren gegaan en het hele spektakel mistten.
Wij zijn blij dat onze gids Marc enorm zijn best heeft gedaan en ons een onvergetelijke vakantie heeft bezorgd! We vonden het gebied zo mooi dat we overwegen om ook eens in September die kant op te gaan!